۱۷٬۵۰۶
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''حَبْلالله''' بهمعنای ریسمان الهی تعبیری قرآنی است که [[آیه اعتصام|آیه اِعتصام]] بهکار رفته است. خدا در این آیه به مسلمانان فرمان میدهد که همگی به حبلالله چنگ بزنند و پراکنده و گروهگروه نشوند.<ref>سوره آلعمران، آیه ۱۰۳.</ref> | ||
مفسران درباره تفسیر این واژه نظرات مختلفی دارند. در [[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشی]] (درگذشت: ۳۲۰ق) روایاتی نقل شده که آل محمد یا [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] را مصداق آن معرفی کردهاند.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ج۱، ۱۳۸۰ق، ص۱۹۴.</ref> در [[الدر المنثور (کتاب)|تفسیر | مفسران درباره تفسیر این واژه نظرات مختلفی دارند. در [[تفسیر عیاشی (کتاب)|تفسیر عیاشی]] (درگذشت: ۳۲۰ق) روایاتی نقل شده که آل محمد یا [[امام علی علیهالسلام|امام علی(ع)]] را مصداق آن معرفی کردهاند.<ref> عیاشی، تفسیر العیاشی، ج۱، ۱۳۸۰ق، ص۱۹۴.</ref> در [[الدر المنثور (کتاب)|تفسیر الدُرُّ المَنْثور]] اثر سیوطی (درگذشت: ۹۱۱ق) از علمای اهلسنت نیز روایاتی نقل شده که بر اساس آنها، جماعت، قرآن و عترت پیامبر، عهد و طاعت خدا جزو مصادیق حبلالله هستند.<ref>سیوطی، الدر المنثور، دارالفکر، ج۲، ص۲۸۴-۲۸۸.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] نیز معتقد است منظور از حبلالله در این آیه، قرآن و پیامبر(ص) است. همچنین او منظور از عبارت «و مَنْ یَعْتَصم بالله» در [[آیه ۱۰۱ سوره آلعمران]] را نیز تمسک به آیات الهی و به پیامبر(ص) دانسته است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۱ش، ج۳، ص۳۶۹.</ref> | ||
به گفته [[فضل بن حسن طبرسی]] (درگذشت: ۵۴۸ق) مفسران درباره اینکه منظور نظرات مختلفی دارند برخی آن را قرآن، برخی دیگر [[اسلام|دین اسلام]] و برخی روایات آن را اهلبیت پیامبر میداند. طبرسی حمل آن بر همه موارد را بهتر دانسته است او برای تأیید این نظر به [[حدیث ثقلین]] استناد کرده است که در آن، [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)|اهلبیت]] به عنوان دو حبل معرفی شدهاند. در نقل او به جای [[ثقلین]] از تعبیر حبلین استفاده شده است.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۰۵.</ref> | به گفته [[فضل بن حسن طبرسی|فضل بن حسن طَبْرِسی]] (درگذشت: ۵۴۸ق) مفسران درباره اینکه منظور نظرات مختلفی دارند برخی آن را قرآن، برخی دیگر [[اسلام|دین اسلام]] و برخی روایات آن را اهلبیت پیامبر میداند. طبرسی حمل آن بر همه موارد را بهتر دانسته است او برای تأیید این نظر به [[حدیث ثقلین]] استناد کرده است که در آن، [[قرآن]] و [[اهلبیت(ع)|اهلبیت]] به عنوان دو حبل معرفی شدهاند. در نقل او به جای [[ثقلین]] از تعبیر حبلین استفاده شده است.<ref> طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۰۵.</ref> | ||
به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]]، احتمالات مطرحشده برای حبلالله اختلافی با یکدیگر ندارند، چرا که منظور از ریسمان الهی هر گونه وسیله ارتباطی با خداوند است. این ارتباط ممکن است با [[قرآن]]، پیامبر(ص)، اهلبیت و چیزهای دیگری محقق شود.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۲۹.</ref> او همچنین معتقد است حبلالله به این مسئله اشاره دارد که انسان برای نجات از تاریکی، جهل و نادانی به راهنما یا ریسمانی نیاز دارد که با گرفتن و چنگزدن به آن از چاه غفلت بیرون بیایید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۲.</ref> | به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]]، احتمالات مطرحشده برای حبلالله اختلافی با یکدیگر ندارند، چرا که منظور از ریسمان الهی هر گونه وسیله ارتباطی با خداوند است. این ارتباط ممکن است با [[قرآن]]، پیامبر(ص)، اهلبیت و چیزهای دیگری محقق شود.<ref> مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۲۹.</ref> او همچنین معتقد است حبلالله به این مسئله اشاره دارد که انسان برای نجات از تاریکی، جهل و نادانی به راهنما یا ریسمانی نیاز دارد که با گرفتن و چنگزدن به آن از چاه غفلت بیرون بیایید.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳-۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۲.</ref> | ||
== پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانوشت}} | {{پانوشت}} | ||
== منابع== | ==منابع== | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
* سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر، الدرالمنثور، بیروت، دارالفکر، بیتا. | * سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر، الدرالمنثور، بیروت، دارالفکر، بیتا. |
ویرایش