۱۷٬۸۱۵
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
از نظر شیخ اشراق، مکاشفه، حصول علم به امر جزئی به واسطه فکر یا حدس یا واردات غیبی بوده<ref>شیخ اشراق، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۳۶.</ref>و مشاهده، اشراق انوار بر نفس است، به گونهای که از دخالت وهم ایمن باشد.<ref>شیخ اشراق، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۳۶.</ref> | از نظر شیخ اشراق، مکاشفه، حصول علم به امر جزئی به واسطه فکر یا حدس یا واردات غیبی بوده<ref>شیخ اشراق، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۳۶.</ref>و مشاهده، اشراق انوار بر نفس است، به گونهای که از دخالت وهم ایمن باشد.<ref>شیخ اشراق، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۳۶.</ref> | ||
[[سید روحالله موسوی خمینی| | [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]] نیز شهود را همان مشاهده حضوری با چشم دل تعریف کرده <ref>امام خمینی، سرّ الصلاة، ۱۳۸۸ش، ص۲۰؛ امام خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۴۱۰ق، ص۲۷۳.</ref> و کشف را نوری در قلب میداند که پس از تطهیر قلب از صفات ناپسند حاصل میشود تا به آن نور، معرفت حقیقی به ذات، اسما، صفات، افعال الهی و حکمت آنها و سایر معارف حاصل شود.<ref>امام خمینی، چهل حدیث، ۱۳۸۸ش، ص۳۹۵.</ref> | ||
اکثر عارفان، تفاوتی بین مشاهده و مکاشفه قایل نشده و هر دو را در یک معنا به کار گرفتهاند ولی برخی از ایشان نظیر [[خواجه عبدالله انصاری]] شهود را مرتبهای بالاتر از کشف دانسته<ref>انصاری، خواجه عبدالله، منازل السائرین، ۱۴۱۷ق، ص۱۲۴.</ref> یا مکاشفه را در معنایی اعم از مشاهده به کار میبرند.<ref>شیخ اشراق، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۲۹۹؛ کاشانی، اصطلاحات الصوفیه، ۱۳۸۱ش، ص۱۰۷.</ref> | اکثر عارفان، تفاوتی بین مشاهده و مکاشفه قایل نشده و هر دو را در یک معنا به کار گرفتهاند ولی برخی از ایشان نظیر [[خواجه عبدالله انصاری]] شهود را مرتبهای بالاتر از کشف دانسته<ref>انصاری، خواجه عبدالله، منازل السائرین، ۱۴۱۷ق، ص۱۲۴.</ref> یا مکاشفه را در معنایی اعم از مشاهده به کار میبرند.<ref>شیخ اشراق، مجموعه مصنفات شیخ اشراق، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۲۹۹؛ کاشانی، اصطلاحات الصوفیه، ۱۳۸۱ش، ص۱۰۷.</ref> | ||
== حقیقت کشف و شهود == | == حقیقت کشف و شهود == | ||
امام خمینی، کشف و شهود را از سنخ [[علم حضوری]] میداند که از راه تفکر نظری و تجربه حسی به دست نمیآید، بلکه معرفتی ذوقی است که با مشاهده مستقیم حقایق حاصل میشود.<ref> | امام خمینی، کشف و شهود را از سنخ [[علم حضوری]] میداند که از راه تفکر نظری و تجربه حسی به دست نمیآید، بلکه معرفتی ذوقی است که با مشاهده مستقیم حقایق حاصل میشود.<ref>امام خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۴۱۰ق، ص۲۷۳–۲۷۴.</ref> | ||
به نحوی که ترتیب منطقی مقدمات و سیر رسیدن به نتایج که در علوم حصولی وجود دارد، در این کشف و شهود به نحو مستقیم و بدون واسطه حاصل میشود.<ref> | به نحوی که ترتیب منطقی مقدمات و سیر رسیدن به نتایج که در علوم حصولی وجود دارد، در این کشف و شهود به نحو مستقیم و بدون واسطه حاصل میشود.<ref>امام خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۴۱۰ق، ۲۷۳ و ۲۸۰.</ref> | ||
برخی از عارفان نیز، حقیقت کشف و شهود را راهیابی باطن انسان به باطن عالم، تفسیر کردهاند.<ref>تلمسانی، شرح منازل السائرین، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۰۹–۵۱۰.</ref> | برخی از عارفان نیز، حقیقت کشف و شهود را راهیابی باطن انسان به باطن عالم، تفسیر کردهاند.<ref>تلمسانی، شرح منازل السائرین، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۰۹–۵۱۰.</ref> | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
در اصطلاح عارفان، کشف صوری، کشفی است که از راه حواس پنجگانه حاصل شده و ناشی از تجلیات حضرت حق به اسم علیم است.<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۱۰۷–۱۰۸؛ آملی، جامع الاسرار، ۱۳۶۸ش، ص۴۶۲–۴۶۵.</ref> | در اصطلاح عارفان، کشف صوری، کشفی است که از راه حواس پنجگانه حاصل شده و ناشی از تجلیات حضرت حق به اسم علیم است.<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۱۰۷–۱۰۸؛ آملی، جامع الاسرار، ۱۳۶۸ش، ص۴۶۲–۴۶۵.</ref> | ||
امام خمینی درک حقایق غیبی در کشف صوری را به اقسامی بیان کرده است که عبارتند از: | |||
* کشف در هنگام خواب، که به اندازه صفای نفس و انس انسان با عادات، برای وی حاصل میشود. از این رو نیازمند تعبیر است. | * کشف در هنگام خواب، که به اندازه صفای نفس و انس انسان با عادات، برای وی حاصل میشود. از این رو نیازمند تعبیر است. | ||
* کشف در هنگام بیداری برای اهل سلوک. | * کشف در هنگام بیداری برای اهل سلوک. | ||
* کشف برای کاملان از [[پیامبران|انبیاء(ع)]] که با اراده و اختیار خود، حقایق را مشاهده میکنند یا اینکه به حسب قوه و استعدادی که دارند، آن حقیقت را به [[عالم مثال|عالم مثالی]] و عالم دنیا تنزّل میدهند.<ref> | * کشف برای کاملان از [[پیامبران|انبیاء(ع)]] که با اراده و اختیار خود، حقایق را مشاهده میکنند یا اینکه به حسب قوه و استعدادی که دارند، آن حقیقت را به [[عالم مثال|عالم مثالی]] و عالم دنیا تنزّل میدهند.<ref>امام خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۴۱۰ق، ص ۳۶–۳۷؛ امام خمینی، تقریرات، ۱۳۸۵ش، ج۳، ص۳۴۹–۳۵۰.</ref> | ||
===کشف معنوی === | ===کشف معنوی === | ||
از نظر عارفان مسلمان، کشف معنوی، کشفی است که در آن تَمثُّل راه نداشته و روح با تجردش به حقایق عالم عقل و فراتر از آن راه مییابد، از این رو ایشان این شهود را برتر از کشف صوری دانسته و از آن با تعبیر شهود کلی یاد میکنند.<ref>فرغانی، مشارق الدراری، ۱۳۷۹ش، ص۶۷۰–۶۷۱؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۰؛ آملی، جامع الاسرار، ۱۳۶۸ش، ص۴۶۹.</ref> | از نظر عارفان مسلمان، کشف معنوی، کشفی است که در آن تَمثُّل راه نداشته و روح با تجردش به حقایق عالم عقل و فراتر از آن راه مییابد، از این رو ایشان این شهود را برتر از کشف صوری دانسته و از آن با تعبیر شهود کلی یاد میکنند.<ref>فرغانی، مشارق الدراری، ۱۳۷۹ش، ص۶۷۰–۶۷۱؛ قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۰؛ آملی، جامع الاسرار، ۱۳۶۸ش، ص۴۶۹.</ref> | ||
امام خمینی، عالیترین نوع کشف معنوی را کشف تام الهی میداند که منحصر به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|نبی اکرم(ص)]] است.<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ۱۳۸۸ش، ص۱۸۱؛ امام خمینی، سرّ الصلاة، ۱۳۸۸ش، ص۱۱۱.</ref> | |||
=== کشف ربانی و کشف شیطانی === | === کشف ربانی و کشف شیطانی === | ||
عارفان اسلامی، کشف و شهود را از نظر اعتبار بر دو نوع میدانند:<ref>نگاه کنید به قیصری، شرح قیصری بر فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۳۷؛ آشتیانی، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، ۱۳۸۰ش، ص۶۲۸–۶۳۱.</ref> | عارفان اسلامی، کشف و شهود را از نظر اعتبار بر دو نوع میدانند:<ref>نگاه کنید به قیصری، شرح قیصری بر فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۳۷؛ آشتیانی، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، ۱۳۸۰ش، ص۶۲۸–۶۳۱.</ref> | ||
خط ۸۱: | خط ۸۱: | ||
از نظر ایشان، در مراتب پایین از شهود، به دلیل تصرف قوه خیال و متوهمه خطا راه دارد؛ اما مراتب عالی از شهود خالی از خطا است.<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۹۹–۱۰۰.</ref> | از نظر ایشان، در مراتب پایین از شهود، به دلیل تصرف قوه خیال و متوهمه خطا راه دارد؛ اما مراتب عالی از شهود خالی از خطا است.<ref>قیصری، شرح فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۹۹–۱۰۰.</ref> | ||
امام خمینی، مشاهده را با توجه با انواع تجلیات الهی، دارای مراتبی میداند که پایینترین مرحله، مشاهده تجلی افعالی، سپس مشاهده تجلی اسمائی و صفاتی و در آخر مشاهده تجلی ذات است.<ref>امام خمینی، سرّ الصلاة ۱۳۸۸ش، ص۸۱ و ۸۴؛ امام خمینی، حدیث جنود، ۱۳۸۷ش، ص۱۷۱–۱۷۲ و ۲۱۳؛ امام خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۴۱۰ق، ۲۱–۲۲.</ref> | |||
وی مراتب کشف را با توجه به اختلاف مراتب قلب سالکان نیز مختلف دانسته و معتقد است بعضی از قلوب، اسمای ظاهری جمالی (مانند اسم رب) بر آنها تجلی کرده و بعضی از قلوب، اسمای باطنی (مانند اسم مالک) بر آنها تجلی میکند.<ref> | وی مراتب کشف را با توجه به اختلاف مراتب قلب سالکان نیز مختلف دانسته و معتقد است بعضی از قلوب، اسمای ظاهری جمالی (مانند اسم رب) بر آنها تجلی کرده و بعضی از قلوب، اسمای باطنی (مانند اسم مالک) بر آنها تجلی میکند.<ref>امام خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۴۱۰ق، ص۵۳ ـ ۵۴.</ref> | ||
==تفاوتهای مکاشفه با وحی== | ==تفاوتهای مکاشفه با وحی== | ||
خط ۱۲۰: | خط ۱۲۰: | ||
* آشتیانی، سیدجلالالدین، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، قم، بوستان کتاب، چاپ پنجم، ۱۳۸۰ش. | * آشتیانی، سیدجلالالدین، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، قم، بوستان کتاب، چاپ پنجم، ۱۳۸۰ش. | ||
* آگوستینوس، قدیس، شهر خدا، ترجمه حسین توفیقی، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب، چاپ دوم، ۱۳۹۲ش. | * آگوستینوس، قدیس، شهر خدا، ترجمه حسین توفیقی، قم، دانشگاه ادیان و مذاهب، چاپ دوم، ۱۳۹۲ش. | ||
* | * امام خمینی، سیدروحالله، آداب الصلاة، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ شانزدهم، ۱۳۸۸ش. | ||
* | * امام خمینی، سیدروحالله، تعلیقات علی شرح فصوص الحکم و مصباح الانس، قم، پاسدار اسلام، چاپ دوم، ۱۴۱۰ق. | ||
* | * امام خمینی، سیدروحالله، تقریرات فلسفه امام خمینی، تقریر سیدعبدالغنی اردبیلی، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش. | ||
* آملی، سیدحیدر، جامع الاسرار و منبع الانوار، تحقیق هانری کربن و عثمان یحیی، تهران، علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش. | * آملی، سیدحیدر، جامع الاسرار و منبع الانوار، تحقیق هانری کربن و عثمان یحیی، تهران، علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش. | ||
* | * امام خمینی، سیدروحالله، سرّ الصلاة (معراج السالکین و صلاة العارفین)، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ سیزدهم، ۱۳۸۸ش. | ||
* | * امام خمینی، سیدروحالله، شرح چهل حدیث، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۸ش. | ||
* | * امام خمینی، سیدروحالله، شرح حدیث جنود عقل و جهل، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ دوازدهم، ۱۳۸۷ش. | ||
* آملی، سیدحیدر، المقدمات من کتاب نص النصوص، تحقیق هانری کربن و عثمان یحیی، تهران، توس، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش. | * آملی، سیدحیدر، المقدمات من کتاب نص النصوص، تحقیق هانری کربن و عثمان یحیی، تهران، توس، چاپ دوم، ۱۳۶۷ش. | ||
* آملی، سیدحیدر، جامع الاسرار و منبع الانوار، تحقیق هانری کربن و عثمان یحیی، تهران، علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش. | * آملی، سیدحیدر، جامع الاسرار و منبع الانوار، تحقیق هانری کربن و عثمان یحیی، تهران، علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۸ش. | ||
خط ۱۶۰: | خط ۱۶۰: | ||
* ملاصدرا، محمد بن ابراهیم، ایقاظ النائمین، تحقیق محسن مؤیدی، تهران، انجمن حکمت و فلسفه ایران، بیتا. | * ملاصدرا، محمد بن ابراهیم، ایقاظ النائمین، تحقیق محسن مؤیدی، تهران، انجمن حکمت و فلسفه ایران، بیتا. | ||
* ملاصدرا، محمد بن ابراهیم، کسر اصنام الجاهلیه، ترجمه محسن بیدارفر، تهران، الزهراء، ۱۳۶۶ش. | * ملاصدرا، محمد بن ابراهیم، کسر اصنام الجاهلیه، ترجمه محسن بیدارفر، تهران، الزهراء، ۱۳۶۶ش. | ||
* یزدانپناه، سیدیدالله، مبانی و اصول عرفان نظری، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی | * یزدانپناه، سیدیدالله، مبانی و اصول عرفان نظری، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی، چاپ اول، ۱۳۸۸ش. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} |
ویرایش