آیه ۱۲۸ سوره توبه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''ویژگی اول:''' در این آیه آمده که پیامبری از خودتان به سوی شما آمد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۶.</ref> مفسران گفته‌اند مقصود این است که پیامبر(ص) هم‌نوع انسان‌ها و بشر است‏<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۹، ص۴۱۱؛ کاشانی، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، تهران، ج۴، ص۳۴۸؛ قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> و خود و اصل و نسبش شناخته شده است.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۸۶.</ref> برخی نیز مقصود از «پیامبری از خودتان» را عرب‌بودن پیامبر(ص) ذکر کرده‌اند<ref>طبرسی، مجمع البيان، ۱۳۷۲ش، ج۵، ص۱۳۰؛ ميبدى، كشف الاسرار و عدة الابرار، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۲۴۰.</ref> که عده‌ای دیگر آن را تفسیر نادرستی دانسته‌اند.<ref>سبحانى، منشور جاويد، قم، ج۷، ص۳۶۶؛ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۶.</ref>

'''ویژگی دوم:''' از اوصاف دیگر پیامبر(ص) در این آیه این دانسته شده که اگر ضرر و زیانی به مردم، [[مؤمن]] و غیرمؤمن،<ref>قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> برسد برای او سخت ناراحت‌کننده خواهد بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۷.</ref> و به قولی دیگر، رنج،<ref>کاشفی، تفسیر حسینی (مواهب علیه)، کتابفروشی نور، ص۴۴۰.</ref> [[کفر]] و [[گناه]] آنها برای پیامبر(ص) سخت و دشوار خواهد بود.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ج۱۰، ص۸۷.</ref> از همین جهت پیامبر را غم‌خوار امت نامیده‌اند.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۵۲۹.</ref> در تفسیر این بخش از آیه گفته شده حضرت محمد(ص) پیامبری است که هرگاه موجودی در روی زمین، حتی اگر حیوانی باشد، دچار سختی شود بر او گران تمام می‌شود.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۱۲۴.</ref>

'''ویژگی چهارم و پنجم:''' از ویژگی‌های پیامبر که در این آیه آمده، [[رئوف]] و رحیم بودن اوست.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۷؛ مکارم شیرازی، گفتار معصومین(ع)، ۱۳۸۷ش، ج۲، ص۱۹.</ref> گفته شده رئوف اشاره به محبت و لطف مخصوص در مورد فرمان‌برداران است، در حالی که [[رحیم]] اشاره به رحمت در مقابل گناهکاران دارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۸، ص۲۰۸.</ref> برخی نیز گفته‌اند رئوف زیاد بودن رحمت است.<ref>قرشی بنابی، تفسیر احسن الحدیث، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۳۹.</ref> مفسران گفته‌اند خداوند جز بر پیامبر(ص)، بر هیچ‌ یک از پیامبران دو نام از نام‌های خویش (یعنی رئوف و رحیم) را اطلاق نکرده است‏.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۳، ص۵۲۹؛ کاشفی، تفسیر حسینی (مواهب علیه)، کتابفروشی نور، ص۴۴۰.</ref>‏

*ابوالفتوح رازی، حسین بن علی‏. روض الجنان و روح الجنان فی تفسیر القرآن، مشهد، آستان قدس رضوی‏، ۱۴۰۸ق.

*سبحانى، جعفر، منشور جاويد، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، بی‌تا.

*طباطبایی، سید محمدحسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۳۹۰ق.

*طبرسی، فضل بن حسن‏، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.

*قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‏، ۱۳۸۸ش.

*قرشی بنابی، علی‌اکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت‏، ۱۳۷۵ش.

*کاشانی، فتح‌الله بن شکرالله‏، منهج الصادقین فی إلزام المخالفین، تهران، کتابفروشی اسلامیه‏، بی‌تا.

*کاشفی، حسین بن علی‏، تفسیر حسینی (مواهب علیه)، سراوان، کتابفروشی نور، بی‌تا.

*مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، تهران، دارالکتاب الإسلامی‏، ۱۴۲۴ق.

*ميبدى، احمد بن محمد، كشف الاسرار و عدة الابرار، به اهتمام علی اصغر حکمت، تهران، امیرکبیر، ۱۳۷۱ش،