آیه سیف: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه سَیف''' یا '''آیه قِتال''' ([[سوره توبه]]: ۵) به مسلمانان فرمان می‌دهد پس از مهلت چهارماهه، مشرکان را بکشند یا آنان را [[اسیر]] و محاصره کنند؛ مگر اینکه [[اسلام]] آورند. به گفته مفسران شیعه و سنی منظور از مشرکان در این آیه، مشرکان عهدشکن در زمان پیامبر(ص) است با این حال [[سلفیه|گروه‌های سلفی جهادی]] برای [[جهاد ابتدایی]] به این آیه استناد می‌کنند.

برخی آیه سیف را [[ناسخ و منسوخ|ناسخ]] برخی از آیات با موضوع صلح، [[جزیه]] و فدیه دانسته‌اند؛ اما در مقابل، عده‌ای معتقدند این آیه، ناسخ هیچ آیه‌ای نیست؛ بلکه توسط آیه بعدی که [[خدا|خداوند]] به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر]] دستور می‌دهد که اگر یکی از [[شرک|مشرکان]] از تو پناه خواست تا کلام خدا را بشنود، به او اجازه بده و سپس او را به محل امن برسان، تخصیص زده شده است.