|
|
| خط ۱۰: |
خط ۱۰: |
|
| |
|
| پیش از مجلسی، [[قاضی نورالله شوشتری]] (درگذشت ۱۰۱۹)، به مناسبت ذکر برخی مکان‌ها، به جزیره خضراء و همین داستان اشاره کرده و اظهار داشته که [[شهید اول]] این حکایت را از [[زین‌الدین علی‌بن فاضل مازندرانی]] روایت کرده و با خط خود نوشته بوده است. قاضی نوراللّه، سپس ذکر کرده که یکی از معاصرانش به نام شمس‌الدین [[محمدبن اسداللّه شوشتری]] به خواسته [[شاه طهماسب اول]]، کتابی در بیان حکمت و مصلحت غیبت تألیف کرده، و رساله جزیرة الخضراء را نیز در آن [ به فارسی ] درج نموده است.<ref>مجالس المؤمنین، ج ۱، ص۷۸-۷۹</ref> [[آقا بزرگ طهرانی]]<ref> ج۵، ص۱۰۶</ref> احتمال داده است که این ترجمه فارسی همان ترجمه‌ای باشد که به نام [[محقق کرکی]] (درگذشت۹۴۰ق) در [[هند]] چاپ شده است.<ref> رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، ج۱، ص۱۰۹؛ ج۴، ص۹۳-۹۴</ref> | | پیش از مجلسی، [[قاضی نورالله شوشتری]] (درگذشت ۱۰۱۹)، به مناسبت ذکر برخی مکان‌ها، به جزیره خضراء و همین داستان اشاره کرده و اظهار داشته که [[شهید اول]] این حکایت را از [[زین‌الدین علی‌بن فاضل مازندرانی]] روایت کرده و با خط خود نوشته بوده است. قاضی نوراللّه، سپس ذکر کرده که یکی از معاصرانش به نام شمس‌الدین [[محمدبن اسداللّه شوشتری]] به خواسته [[شاه طهماسب اول]]، کتابی در بیان حکمت و مصلحت غیبت تألیف کرده، و رساله جزیرة الخضراء را نیز در آن [ به فارسی ] درج نموده است.<ref>مجالس المؤمنین، ج ۱، ص۷۸-۷۹</ref> [[آقا بزرگ طهرانی]]<ref> ج۵، ص۱۰۶</ref> احتمال داده است که این ترجمه فارسی همان ترجمه‌ای باشد که به نام [[محقق کرکی]] (درگذشت۹۴۰ق) در [[هند]] چاپ شده است.<ref> رجوع کنید به آقابزرگ طهرانی، ج۱، ص۱۰۹؛ ج۴، ص۹۳-۹۴</ref> |
|
| |
| === شرح ماجرا ===
| |
| ==== گزارش اول ====
| |
| گزارش اول را علامه مجلسی از رساله [[فضل بن یحیی طیبی]] که از شاگردان [[علی بن عیسی اربلی]] بود،<ref>طهرانی، الذریعه، ۱۴۰۸ق، ج۵،ص۱۰۶.</ref> نقل می‌کند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۵۹.</ref> [[سید نورالله حسینی شوشتری|قاضی سید نورالله شوشتری]] که به صحت این گزارش باور دارد، بر حفظ آن تأکید کرده است.<ref>شوشتری، مجالس المؤمنین، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۷۹.</ref>
| |
|
| |
| بر اساس این گزارش، فضل بن یحیی در سال ۶۹۹ق در شهر حِلّه از شخصی به نام زین‌الدین علی بن فاضل مازندرانی داستان سفرش به جزیره خضرا را شنیده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۶۱.</ref> زین‌الدین در این سفر، به سرزمینی به نام جزایر شیعیان (جزایر رافضه) می‌رود و پس از مدتی درنگ در آنجا، به جزیره خضراء می‌رود که فرزندان امام زمان در آنجا ساکن بودند؛ جزیره‌ای که بحر ابیض (سفید) آن را فرا گرفته بود و کشتی دشمنان با ورود به آن دریا غرق می‌شدند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۶۳-۱۶۶.</ref> علی بن فاضل در آنجا با نایب خاص امام زمان به نام سید شمس‌الدین محمد، که نسبش با پنج واسطه به امام زمان می‌رسد، آشنا می‌شود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۶۷.</ref> سید شمس‌الدین خودش با امام زمان ارتباط مستقیم ندارد، اما هر صبح جمعه به محلی می‌رود و از آنجا امام را زیارت کرده، در آنجا ورقه‌هایی می‌یابد که مسائل و احکام مورد نیاز مردم روی آن نوشته شده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۶۷-۱۶۸.</ref> علی بن فاضل سؤال‌های دینی متعددی را از سید شمس‌الدین می‌پرسد و آنها را در رساله‌ای به نام الفوائد الشمسیه جمع‌آوری می‌کند.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۷۰.</ref> علی‌بن فاضل سرانجام به امر سید شمس‌الدین بازگشته، از آنجا برای گزاردن حج، عازم مکه می‌شود و سرانجام به عراق رفته، در نجف ساکن می‌شود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۲، ص۱۷۴.</ref>
| |
|
| |
| ==== بیان قول دوم ====
| |
| داستان دیگری را بیاضی<ref>الصراط المستقیم الی مستحقی التقدیم،ج ۲، ص۲۶۴-۲۶۶</ref> از [[کمال‌الدین انباری]] درسال ۵۴۳ق نقل کرده که از برخی جهات شبیه ماجرای جزیره خضرا است. خلاصه آن چنین است: انباری در مجلسی حضور داشت که [[عون‌الدین یحیی بن هُبَیره]]، وزیر [[المقتفی‌باللّه عباسی]]، در مذمت مذهب [[شیعه]] سخنی گفت. در این هنگام مردی که مورد احترام وزیر بود، اجازه خواست درباره شیعیان حکایتی نقل کند که خود شاهد بوده است. او گفت: من و پدرم به قصد تجارت از باهیه که شهری بسیار بزرگ بود با کشتی عازم سفر شدیم. آنگاه، به جزایر سرسبزی رسیدیم که ناخدای کشتی نیز تا آن زمان به آنجا نرفته بود و نام آن را نمی‌دانست. مردمان این جزایر بهترین آداب و رسوم اجتماعی را داشتند و در راستی و امانت و دیانت بی‌همتا بودند.
| |
|
| |
| راوی داستان که از چندین شهر در این جزایر دیدن کرده بوده است، حاکمان این شهرها را به ترتیب طاهر، قاسم، ابراهیم و هاشم نام می‌برد و می‌گوید که همه آنان خود را از فرزندان [[صاحب الامر]] می‌دانستند.<ref> برای مشروح این داستان رجوع کنید به نوری، جنة المأوی فی ذکر من فاز بلقاء الحجة علیه‌السلام، أو، معجزته فی الغیبة الکبری، ص۲۱۳-۲۲۰</ref>
| |
|
| |
|
| ===ارتباط جزیره خضرا با مثلث برمودا=== | | ===ارتباط جزیره خضرا با مثلث برمودا=== |
