تشییع جنازه: تفاوت میان نسخه‌ها

تشییع به معنای رفتن دنبال جنازه [[میت]] تا زمان گذاشتن میت در [[قبر]] است.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۷۹ش، ص۱۴۶؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۹۸۱م، ج۴، ص۲۶۳.</ref> بر پایه روایتی از سول خدا(ص)، نقل شده است کسی که جنازه‌ای را تشییع کند برای هر قدمی که برمی‌دارد تا زمانی که برگردد، صدهزار هزار حسنه خواهد داشت و صد هزار هزار [[گناه]] از او محو می‌شود و صد هزار هزار درجه نزد خدا به‌دست می‌آورد و اگر بر میت نماز هم بخواند موقع مرگش صد هزار هزار ملائکه او را تشییع می‌کنند که همه آنها برای او استغفار می‌کنند و اگر در [[دفن|دفن میت]] حاضر شود خداوند صد هزار هزار ملائک را مأمور می‌کند تا روز قیامت برای او طلب مغفرت کنند.<ref>حر عاملی، وسایل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۱۴۳ و ۱۴۴، باب۲، حدیث۶.</ref>

{{جعبه نقل قول| عنوان=[[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]|نقل قول= بهتر است صاحبان عزا برادران دینی میت را از مرگ او باخبر سازند تا در تشییع جنازه حاضر شوند و بر او نماز خوانند؛ هم برای آنان پاداش خواهد بود و هم برای میت مایه آمرزش.|منبع=صدوق، علل الشرایع، ج۱، ص۳۰۱.|عرض=180px|تراز=چپ}}

تشییع جنازه مؤمن، [[مستحب]] است. برخی فقها گفته‌اند: استحباب تشییع در موردی است که دفن جنازه نیاز به نقل دارد.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴، ص۲۶۳ـ۲۶۴.</ref> تشییع جنازه [[مؤمن]] از جمله موارد جواز خروج معتکف از [[مسجد]] است و این عمل، [[اعتکاف]] را باطل نمی‌کند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۷، ص۱۸۱.</ref>

کمترین مرتبه آن، تشییع تا مصلّی و اقامه [[نماز میت|نماز بر میت]]. مرتبه متوسط، تشییع تا کنار [[قبر]] و توقّف تا پس از [[دفن]] و کامل‌ترین و با فضیلت‌ترین مرتبه آن توقّف بعد از دفن، [[استغفار]] و طلب ثبات قدم میت بر اعتقاد حق، هنگام سؤال [[نکیر و منکر]] از او است.<ref>علامه حلی، منتهی المطلب، ۱۳۳۳ش، ج۱، ص۴۴۵.</ref> البته برخی در اینکه مرتبه اوّل، کمترین حدّ تشییع باشد به‌گونه‌ای که به کمتر از آن تشییع تحقّق نیابد اشکال کرده‌اند.<ref>نجفی، جواهر الکلام،۱۳۶۲ش، ج۴، ص۲۶۴.</ref>