مدرسه ایمانیه (هند): تفاوت میان نسخه‌ها

مدرسه ایمانیه از آغاز، خدمات متعددی برای [[اسلام]] و [[شیعه|تشیع]] داشته و بسیاری از استادان و عالمان هندی در این حوزه، درس خوانده و فارغ‌التحصیل شده‌اند.<ref>جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۲.</ref> از جمله عالمان شاخص در این مدرسه، می‌توان سید محمدیوسف زنگی‌پوری (استاذ العلماء)، سید ظفرالحسن رضوی (مدیر [[مدرسه جوادیه (هند)|حوزه علمیه جوادیه]])، علامه سید مجتبی کاموبوردی (رییس دانشگاه الهیات علیگره)، مولانا سید رسول‌احمد گوپالپوری (فخر المدرسین) و سید راحت‌حسین گوپالپوری را نام برد.<ref>جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۳و۴۱۴؛ محمدی جریان‌شناسی علمی و دینی در هند، ص۱۴۸.</ref>  

مدرسه ایمانیه در سال ۱۲۸۷ق مطابق با ۱۸۶۱م در بنارس، ایالت اوتار پَرادِش تأسیس شد. سید بنده‌علی و همسرش مولوی خورشید علی‌خان، آن را بنا نهادند و املاک شخصی خود را [[وقف]] این کار کردند.<ref>جعفری محمدی، نقش شیعه در گسترش علوم اسلامی در شبه قاره هند، ۱۳۹۷ش، ص۴۱۱.</ref> پس از فوت بنیان‌گذار مدرسه، همسرش خورشید علی‌خان سرپرستی موقوفات آن را بر عهده گرفت.<ref>رضایی، حضور علمی شیعیان در جهان، ۱۳۹۷ش، ص۱۳۲.</ref> پس از آنها سید علی‌جواد زنگی‌پور بَنارَسی (متوفای ۱۳۳۹ق) از عالمان و فقیهان هند، تلاش‌های فراوانی در جهت رونق مدرسه انجام داد.<ref>محمدی، جریان‌شناسی علمی و دینی در هند، ص۱۵۱؛ نقوی، تراجم مشاهیر علماء الهند، ۱۴۳۵ق، ص۲۸۳.</ref> پس از درگذشت او، پسرش سید محمدسجاد بَنارَسی (متوفای ۱۳۴۷ق) مدیریت مدرسه را عهده‌دار شد.<ref>محمدی، جریان‌شناسی علمی و دینی در هند، ص۱۵۲.</ref>