الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة: تفاوت میان نسخه‌ها

| اعتبار سند = [[تواتر|حدیث متواتر]]

| منابع شیعه = [[قرب الاسناد (کتاب)|قرب الاِسناد]]، [[من لایحضره الفقیه (کتاب)|من لا یحضره الفقیه]]، [[الامالی (شیخ مفید)|امالی شیخ مفید]]، [[الامالی (شیخ طوسی)|اَمالی شیخ طوسی]]

|مؤید روایی=}}

'''اَلْحَسَنُ و اَلْحُسَینُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة''' [[حدیث|روایتی]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] دربارهٔ برتری [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] بر سایر بهشتیان است. عده‌ای از عالمان شیعه، از مضمون این حدیث برداشت کرده‌اند که این دو امام در دنیا نیز از دیگران برترند و باید مورد اطاعت قرار گیرند. از نظر برخی عالمان اهل‌سنت، با توجه به روایاتی که بهشتیان را جوان توصیف می‌کنند، مفهوم روایت آن است که حسن و حسین(ع) سرور همهٔ اهل بهشت‌اند؛ البته برخی همچون پیامبر(ص) و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] از عمومیت آن استثنا شده‌اند.