پرش به محتوا

آیه ۲۰۰ سوره اعراف: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
'''آیه ۲۰۰ سوره اعراف''' دستوری است که هنگام [[وسوسه|وسوسه‌ شیطان]] باید به [[خدا]] پناه برده و خود را به او سپرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۶۳.</ref>
'''آیه ۲۰۰ سوره اعراف''' دستوری است که هنگام [[وسوسه|وسوسه‌ شیطان]] باید به [[خدا]] پناه برده و خود را به او سپرد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۶۳.</ref>


برخی مفسران معتقدند این آیه با اینکه خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] است<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> ولی وسوسه‌های شیطان در او راه ندارد؛<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۶۲.</ref> زیرا پیامبر [[عصمت|معصوم]] است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> به همین جهت مقصود آیه را امت پیامبر دانسته‌اند.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱؛ طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۶۲.</ref> در مقابل برخی معتقدند با این که پیامبر اسلام، معصوم است ولی وسوسه‌های شیطان در [[چهارده معصوم|معصومان]] نیز وجود دارد<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> اما آنان تسلیم وسوسه شیطان نشده و از راه حق منحرف نمی‌شوند.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۴، ص۳۰۴.</ref>
برخی مفسران معتقدند در نگاه ابتدایی این آیه خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] است<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> اما از آن‌جایی که پیامبر [[عصمت|معصوم]] است<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> و وسوسه‌های شیطان در او راه ندارد؛<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۶۲.</ref> مقصود این آیه امت پیامبر است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱؛ طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۶۲.</ref> در مقابل برخی معتقدند با این که پیامبر اسلام، معصوم است ولی وسوسه‌های شیطان در [[چهارده معصوم|معصومان]] نیز وجود دارد<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> اما آنان تسلیم وسوسه شیطان نشده و از راه حق منحرف نمی‌شوند.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۴، ص۳۰۴.</ref>


برخی منابع [[شیعه]]<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۸۸.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۷، ص۳۴۷.</ref> نقل کرده‌اند که با نزول [[آیه ۱۹۹ سوره اعراف]] دستور داده شد که پیامبر از نادانان روی بگرداند. پیامبر گفت با خشمی که از رفتار نادانان به‌وجود آمده چه می‌توان کرد؟ در این هنگام آیه ۲۰۰ اعراف نازل شد و دستور داد در صورت وسوسه شیطان به خداوند پناه ببرد.
برخی منابع [[شیعه]]<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۸۸.</ref> و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]]<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۷، ص۳۴۷.</ref> نقل کرده‌اند که با نزول [[آیه ۱۹۹ سوره اعراف]] دستور داده شد که پیامبر از نادانان روی بگرداند. پیامبر گفت با خشمی که از رفتار نادانان به‌وجود آمده چه می‌توان کرد؟ در این هنگام آیه ۲۰۰ اعراف نازل شد و دستور داد در صورت وسوسه شیطان به خداوند پناه ببرد.
۲٬۳۲۵

ویرایش