پرش به محتوا

استعاذه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۳۰: خط ۳۰:
دو سوره [[سوره ناس|ناس]] و [[سوره فلق|فلق]]، به استعاذه و پناه بردن به خداوند متعال اختصاص یافته است و این امر نشان دهنده اهمیت این موضوع در قرآن کریم است. این دو سوره که با خطاب به [[پیامبر(ص)]] آغاز می‌شود، جامع‌ترین بیان درباره استعاذه و ارکان آن دارند.
دو سوره [[سوره ناس|ناس]] و [[سوره فلق|فلق]]، به استعاذه و پناه بردن به خداوند متعال اختصاص یافته است و این امر نشان دهنده اهمیت این موضوع در قرآن کریم است. این دو سوره که با خطاب به [[پیامبر(ص)]] آغاز می‌شود، جامع‌ترین بیان درباره استعاذه و ارکان آن دارند.


به جهت آیات آغازین مشترک، از همان [[صدر اسلام|زمان نزول]] به «‌[[معوّذتین]]‌» شهرت یافت و جایگاه ویژه‌ای در نظام آموزش قرآن پیدا کرد و از همان ابتدا، جانشین انواع [[تعویذ|تعویذهای]] نادرست [[جاهلیت|عصر جاهلی]] شد.
به جهت آیات آغازین مشترک، از همان صدر اسلام به «‌[[معوذتین|مُعَوَّذَتَیْن]]» شهرت یافت و جایگاه ویژه‌ای در نظام آموزش قرآن پیدا کرد و از همان ابتدا، جانشین انواع [[تعویذ|تعویذهای]] نادرست [[جاهلیت|عصر جاهلی]] شد. [[رسول اکرم(ص)]] تلاوت معوذتین را بهترین روش جهت درپناه ماندن می‌دانستند<ref>ابن سعد، ج۲، ص۲۱۲؛ نسایی، ج۸، ص۲۵۱، ۲۵۲</ref> و در عمل بارها [[حسنین (ع)|امام حسن و امام حسین(علیهما السلام)]] را به این دو سوره تعویذ می‌نمودند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۶۶</ref>
 
[[رسول اکرم(ص)]] تلاوت معوذتین را بهترین روش جهت درپناه ماندن می‌دانستند<ref>ابن سعد، ج۲، ص۲۱۲؛ نسایی، ج۸، ص۲۵۱، ۲۵۲</ref> و در عمل بارها [[حسنین (ع)|امام حسن و امام حسین(علیهما السلام)]] را به این دو سوره تعویذ می‌نمودند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۶۶</ref>


===استعاذه‌های پیامبران===
===استعاذه‌های پیامبران===
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۰

ویرایش