پرش به محتوا

الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۳: خط ۱۳:
| منابع سنی = سنن تِرمذی، سنن ابن‌ماجه، مسند احمد، مصنف ابن‌ابی‌شیبه
| منابع سنی = سنن تِرمذی، سنن ابن‌ماجه، مسند احمد، مصنف ابن‌ابی‌شیبه
|مؤید روایی=}}
|مؤید روایی=}}
'''اَلْحَسَنُ و اَلْحُسَینُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة''' [[حدیث|روایتی]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] دربارهٔ برتری [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] بر سایر بهشتیان است. عده‌ای از عالمان شیعه، از مضمون این حدیث (برتری [[حسنین|حَسنین(ع)]] در [[بهشت]]) چنین استفاده کردند که آنها در دنیا نیز باید برتر بوده و مورد اطاعت قرار گیرند. از نظر برخی عالمان اهل‌سنت، با توجه به روایاتی که بهشتیان را جوان توصیف می‌کنند، مفهوم روایت آن است که حسن و حسین(ع) سرور همهٔ اهل بهشت‌اند؛ البته پیامبر اکرم(ص) و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] از عمومیت آن استثنا شده‌اند.
'''اَلْحَسَنُ و اَلْحُسَینُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة''' [[حدیث|روایتی]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اکرم(ص)]] دربارهٔ برتری [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] و [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] بر سایر بهشتیان است. عده‌ای از عالمان شیعه، از مضمون این حدیث چنین برداشت کرده‌اند که آن دو امام در دنیا نیز برتر هستند و باید مورد اطاعت قرار گیرند. از نظر برخی عالمان اهل‌سنت، با توجه به روایاتی که بهشتیان را جوان توصیف می‌کنند، مفهوم روایت آن است که حسن و حسین(ع) سرور همهٔ اهل بهشت‌اند؛ البته پیامبر اکرم(ص) و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] از عمومیت آن استثنا شده‌اند.


این حدیث توسط بیست‌وپنج تن از [[صحابه|اصحاب پیامبر(ص)]] همچون امام علی(ع)، [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عُمَر]] گزارش شده و عالمانی از [[اهل سنت و جماعت|سنی]] و [[شیعه]] آن را [[متواتر]] شمرده‌اند.
این حدیث توسط بیست‌وپنج تن از [[صحابه|اصحاب پیامبر(ص)]] همچون امام علی(ع)، [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابوبکر]] و [[عمر بن خطاب|عُمَر]] گزارش شده و عالمانی از [[اهل سنت و جماعت|سنی]] و [[شیعه]] آن را [[متواتر]] شمرده‌اند.
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۰۸

ویرایش