پرش به محتوا

مصر: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۵۴ بایت اضافه‌شده ،  ۴ ژانویه
(ویکی سازی)
خط ۶۹: خط ۶۹:


===دوران خلافت امویان و عباسیان===
===دوران خلافت امویان و عباسیان===
با وجود سلطه [[امویان]] بر مصر، گرایش‌های شیعی در این سرزمین به طور کامل از بین نرفت.<ref>وردانی، شیعه در مصر، ۱۳۸۲ش، ص۱۷۱.</ref> وجود گرایش‌های شیعی و علوی در مصر، و دوری آن از مرکز خلافت، باعث شد برخی از قیام‌کنندگان علوی، به مصر بروند.{{مدرک}} برخی قیام‌های علویان در مصر، عبارتند از: قیام علی بن محمد، برادر [[محمد بن عبدالله بن حسن|نفس زکیه]]، در [[سال ۱۴۵ هجری قمری|سال ۱۴۵ق]] که با شکست مواجه شد،<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> قیام احمد بن ابراهیم بن عبدالله بن طباطبا در ۲۵۴ق در صعید<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> قیام احمد بن محمد بن عبدالله بن طباطبا در [[سال ۲۵۵ هجری قمری |سال ۲۵۵ قمری]] در نزدیکی اسکندریه<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۶.</ref> و همچنین قیام ابراهیم بن محمد، از نوادگان امام علی(ع)، معروف به ابن صوفی، در [[سال ۲۵۶ هجری قمری|سال ۲۵۶ق]] در زمان حکومت طولونیان بر مصر، در منطقه صعید.<ref>ابن خلدون، تاریخ، ۱۹۸۸م، ج۴، ص۳۹۲.</ref>
با وجود سلطه [[امویان]] بر مصر، گرایش‌های شیعی در این سرزمین به طور کامل از بین نرفت.<ref>وردانی، شیعه در مصر، ۱۳۸۲ش، ص۱۷۱.</ref> وجود گرایش‌های شیعی و علوی در مصر، و دوری آن از مرکز خلافت، باعث شد برخی از قیام‌کنندگان علوی، به مصر بروند.{{مدرک}} برخی قیام‌های علویان در مصر، عبارتند از: قیام علی بن محمد، فرزند [[محمد بن عبدالله بن حسن|نفس زکیه]]، در سال ۱۴۴ق که با شکست مواجه شد،<ref>نگاه کنید به طبری، تاریخ الامم و الملوک، بیروت، ج۷، ص۳۵۷-۳۵۸.</ref> قیام احمد بن ابراهیم بن عبدالله بن طباطبا در ۲۵۴ق در صعید<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> قیام احمد بن محمد بن عبدالله بن طباطبا در [[سال ۲۵۵ هجری قمری |سال ۲۵۵ قمری]] در نزدیکی اسکندریه<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۶.</ref> و همچنین قیام ابراهیم بن محمد، از نوادگان امام علی(ع)، معروف به ابن صوفی، در [[سال ۲۵۶ هجری قمری|سال ۲۵۶ق]] در زمان حکومت طولونیان بر مصر، در منطقه صعید.<ref>ابن خلدون، تاریخ، ۱۹۸۸م، ج۴، ص۳۹۲.</ref>


چنانکه مقریزی (۷۶۶-۸۴۵ق)، مورخ مشهور مصری در کتاب خود، المواعظ و الاعتبار شرح داده، پس از آنکه در عاشورای ۳۵۰ق، شیعیان در مزار کلثوم، از نوادگان [[امام صادق علیه‌السلام |امام صادق(ع)]] جمع شدند و به [[عزاداری]] پرداختند، مأموران [[بنی امیه|اموی]] به آنها حمله کرده و بسیاری را کشتند و پس از آن فشار بر [[شیعه|شیعیان]] افزایش یافت؛ تا آنجا که برای آزمودن مردم از آنها می‌پرسیدند «دایی‌ات کیست؟» و اگر پاسخی غیر از «معاویه» می‌شنیدند، آنها را مجازات می‌کردند؛ چرا که معتقد بودند [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]]، «خال المؤمنین»، یعنی دایی مؤمنان است.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۷.</ref> به گفته مقریزی، در این دوران، منادیانی در [[جمعه (روز)|روز جمعه]] بر در [[جامع عتیق قاهره|جامع عتیق]] فریاد می‌زدند که معاویه دایی مؤمنان است و مناقب او را برمی‌شمردند.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۷.</ref>{{یاد| طبق آیه ۶ [[سوره احزاب]]  (وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ) همسران پیامبر، [[ام‌المؤمنین|ام المومنین]] (مادر مؤمنان) هستند. معاویه نیز برادر [[ام‌حبیبه]] یکی از [[همسران پیامبر(ص)]] است و به عنوان خال المؤمنین خوانده شده است. ابن کثیر، تفسیر ابن کثیر، ج۶، ص۳۸۱}}
چنانکه مقریزی (۷۶۶-۸۴۵ق)، مورخ مشهور مصری در کتاب خود، المواعظ و الاعتبار شرح داده، پس از آنکه در عاشورای ۳۵۰ق، شیعیان در مزار کلثوم، از نوادگان [[امام صادق علیه‌السلام |امام صادق(ع)]] جمع شدند و به [[عزاداری]] پرداختند، مأموران [[بنی امیه|اموی]] به آنها حمله کرده و بسیاری را کشتند و پس از آن فشار بر [[شیعه|شیعیان]] افزایش یافت؛ تا آنجا که برای آزمودن مردم از آنها می‌پرسیدند «دایی‌ات کیست؟» و اگر پاسخی غیر از «معاویه» می‌شنیدند، آنها را مجازات می‌کردند؛ چرا که معتقد بودند [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]]، «خال المؤمنین»، یعنی دایی مؤمنان است.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۷.</ref> به گفته مقریزی، در این دوران، منادیانی در [[جمعه (روز)|روز جمعه]] بر در [[جامع عتیق قاهره|جامع عتیق]] فریاد می‌زدند که معاویه دایی مؤمنان است و مناقب او را برمی‌شمردند.<ref>مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۸۷.</ref>{{یاد| طبق آیه ۶ [[سوره احزاب]]  (وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ) همسران پیامبر، [[ام‌المؤمنین|ام المومنین]] (مادر مؤمنان) هستند. معاویه نیز برادر [[ام‌حبیبه]] یکی از [[همسران پیامبر(ص)]] است و به عنوان خال المؤمنین خوانده شده است. ابن کثیر، تفسیر ابن کثیر، ج۶، ص۳۸۱}}
خط ۱۷۷: خط ۱۷۷:
* زارع خورمیزی، محمدرضا، نسل‌کشی سادات و مسلمانان شیعه، تهران، مشعر، ۱۳۹۵ش.
* زارع خورمیزی، محمدرضا، نسل‌کشی سادات و مسلمانان شیعه، تهران، مشعر، ۱۳۹۵ش.
* صفوی، سید حمزه، مصر، تهران، سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی، ۱۳۹۵ش.
* صفوی، سید حمزه، مصر، تهران، سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی، ۱۳۹۵ش.
* طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک،  ابراهیم، تصحیح محمد ابوالفضل، بیروت، بی‌تا.
* طوسی، محمد بن حسن، الرجال، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۳ش.
* طوسی، محمد بن حسن، الرجال، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۷۳ش.
* عافی خراسانی، محمد، «سیر تاریخی توجه عالمان امامیه به آثار قاضی نعمان با تأکید بر روزگار پیش از صفویه»، تاریخ و تمدن اسلامی، ش۳۷، زمستان ۱۴۰۰ش.
* عافی خراسانی، محمد، «سیر تاریخی توجه عالمان امامیه به آثار قاضی نعمان با تأکید بر روزگار پیش از صفویه»، تاریخ و تمدن اسلامی، ش۳۷، زمستان ۱۴۰۰ش.