وفای به عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

در روایات، وفای به عهد اساس دین و نشانهٔ [[یقین]]،<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۲۵۷.</ref> شاخصهٔ ایمان به [[خدا]] و [[قیامت|روز جزا]]<ref>کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۶۴.</ref> معرفی شده و عهدشکنی مساوی با بی‌دینی شمرده شده است.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۱۰ ه، ج۸۱، ص۲۵۲.</ref> طبق حدیثی از [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]]، وفای به عهد یکی از سه عصارهٔ تمام ادیان است.<ref>صدوق، خصال، ۱۳۶۲ش، ج ۱، ص۱۱۳.</ref> در [[نهج البلاغه|نهج‌البلاغه]] هم از مهم‌ترین واجبات الهی دانسته شده است.<ref>نهج البلاغه، ۱۴۱۴ق، نامهٔ ۵۳.</ref>

به‌گفتهٔ برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]]، خداوند در [[قرآن]] خود را با وصف وفاداری ستوده است.<ref>ثقفی تهرانی، تفسیر روان جاوید، ۱۳۹۸ ق. ج۲، ص۶۲۶.</ref> در قرآن، از [[اسماعیل (پیامبر)|حضرت اسماعیل]] با وصف «صادق‌الوعد» یاد شده است.<ref> سورهٔ مریم، آیهٔ ۵۴.</ref> وفای به عهد یکی از صفاتی است که در خصوص [[امامان شیعه]]، مخصوصاً [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] هم به کار رفته است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به سیدبن طاووس، جمال الاسبوع، ص۳۲، ۴۲۲، ۴۹۰، ۵۱۲؛ ابن‌شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۲؛ طبری، دلائل الامامه، ص۷۳.</ref>