پرش به محتوا

آیه الحاق ذریه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
| تصویر = آیه 21 سوره طور.jpg
| تصویر = آیه 21 سوره طور.jpg
| توضیح تصویر =
| توضیح تصویر =
| اندازه تصویر =۲۵۰
| اندازه تصویر =300px
| نام آیه = آیه الحاق ذریه
| نام آیه = آیه الحاق ذریه
| واقع در سوره = [[سوره طور|طور]]
| واقع در سوره = [[سوره طور|طور]]
خط ۲۲: خط ۲۲:
==متن و ترجمه آیه==
==متن و ترجمه آیه==
{{گفت و گو
{{گفت و گو
|عرض=۱۰۰
| تراز = وسط
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:115%; font-weight: normal;
| عنوان =
|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170%
|{{قرآن جدید|طور|۲۱}}
|شکل بندی آدرس=font-size:75%;
|{{قرآن جدید|طور|۲۱|نوع=ترجمه فولادوند|منبع=نه}}
|تورفتگی=۰
|آدرس= سوره طور: آیه ۲۱
|تراز=وسط
}}
|عنوان={{عربی|اندازه=۱۰۰%|وَ الَّذینَ آمَنُوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیتُهُمْ بِإیمانٍ أَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ وَ ما أَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیءٍ کلُّ امْرِئٍ بِما کسَبَ رَهینٌ﴿۲۱﴾}}
|کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروی از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق میکنیم؛ و از (پاداش) عملشان چیزی نمیکاهیم؛ و هر کس در گرو اعمال خویش است.}}
 
==معرفی==
==معرفی==
آیه بیست و یکم [[سوره طور]] که از سوی برخی به عنوان آیه الحاق ذریه معرفی شده است،<ref>عسکری، «امام علی(ع) در قرآن»، ص۱۰۹.</ref> به همراهی فرزندان اهل [[بهشت]] با آنها و کاسته نشدن از اعمال ایشان از باب [[قاعده لطف|لطف]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۱۲.</ref> و تفضل الهی اشاره می‌کند.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۱۱.</ref> ذریه در لغت به معنای نسل [[انسان]] اعم از فرزندان پسر و دختر است.<ref> حمیری، شمس العلوم، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۲۲۶؛ ابن اثیر جزری، النهایة، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۱۵۷؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۰۴.</ref>  [[راغب اصفهانی]] آن را به معنای فرزندان کوچک می‌داند که البته در عرف به فرزندان بزرگ نیز گفته می‌شود.<ref> راغب اصفهانی، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت، ج۲، ص۹.</ref> این واژه با مشتقات خود ۳۲ بار در [[قرآن]] به کار رفته<ref> حق‌شناس، «بررسی تطبیقی ذریه طیبه در قرآن کریم و صحیفه سجادیه»، ص۶۹.</ref> و براساس نظر بعضی پژوهشگران، در قرآن نیز به معنای نسل و اولاد انسان است.<ref> حق‌شناس، «بررسی تطبیقی ذریه طیبه در قرآن کریم و صحیفه سجادیه»، ۱۳۹۶ش، ص۷۰.</ref>
آیه بیست و یکم [[سوره طور]] که از سوی برخی به عنوان آیه الحاق ذریه معرفی شده است،<ref>عسکری، «امام علی(ع) در قرآن»، ص۱۰۹.</ref> به همراهی فرزندان اهل [[بهشت]] با آنها و کاسته نشدن از اعمال ایشان از باب [[قاعده لطف|لطف]]<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۹، ص۱۲.</ref> و تفضل الهی اشاره می‌کند.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۴۱۱.</ref> ذریه در لغت به معنای نسل [[انسان]] اعم از فرزندان پسر و دختر است.<ref> حمیری، شمس العلوم، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۲۲۲۶؛ ابن اثیر جزری، النهایة، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۱۵۷؛ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۳۰۴.</ref>  [[راغب اصفهانی]] آن را به معنای فرزندان کوچک می‌داند که البته در عرف به فرزندان بزرگ نیز گفته می‌شود.<ref> راغب اصفهانی، مفردات ألفاظ القرآن، بیروت، ج۲، ص۹.</ref> این واژه با مشتقات خود ۳۲ بار در [[قرآن]] به کار رفته<ref> حق‌شناس، «بررسی تطبیقی ذریه طیبه در قرآن کریم و صحیفه سجادیه»، ص۶۹.</ref> و براساس نظر بعضی پژوهشگران، در قرآن نیز به معنای نسل و اولاد انسان است.<ref> حق‌شناس، «بررسی تطبیقی ذریه طیبه در قرآن کریم و صحیفه سجادیه»، ۱۳۹۶ش، ص۷۰.</ref>