confirmed، templateeditor
۱۲٬۵۷۲
ویرایش
آیه ۱۰ سوره فتح: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
(− رده:مقالههای جدید (هاتکت)) |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
*عقد خداوند در این بیعت برتر از عقد بیعت دیگران است و قدرت خداوند در یاری رساندن، فوق نصرت دیگران است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۱۹.</ref> | *عقد خداوند در این بیعت برتر از عقد بیعت دیگران است و قدرت خداوند در یاری رساندن، فوق نصرت دیگران است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، بیروت، ج۹، ص۳۱۹.</ref> | ||
*مراد از کلمه ید عطیه و نعمت است، یعنی نعمت خدا بر مسلمانان که یا ثواب است و یا توفیق بیعت، فوق نعمت و خدمتی است که آنها به پیامبر(ص) کرده و با او بیعت نمودند<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳.</ref> و یا نعمت خدا بر مردم که هدایتشان کرده عظیم‌تر از خدمت و اطاعتی است که آنها به پیامبر(ص) می‌کنند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵. به نقل از دیگران.</ref> | *مراد از کلمه ید عطیه و نعمت است، یعنی نعمت خدا بر مسلمانان که یا ثواب است و یا توفیق بیعت، فوق نعمت و خدمتی است که آنها به پیامبر(ص) کرده و با او بیعت نمودند<ref>فخررازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۸، ص۷۳.</ref> و یا نعمت خدا بر مردم که هدایتشان کرده عظیم‌تر از خدمت و اطاعتی است که آنها به پیامبر(ص) می‌کنند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵. به نقل از دیگران.</ref> | ||
*وفای به عهد خداوند برتر از وفای عهد دیگران است.<ref>میبدی، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۹، ص۲۱۰.</ref> | *[[وفای به عهد]] خداوند برتر از وفای عهد دیگران است.<ref>میبدی، کشف الأسرار، ۱۳۷۱ش، ج۹، ص۲۱۰.</ref> | ||
*دست پیامبر(ص) همان دست خداست<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵.</ref> و یا قداست دست پیامبر(ص) همچون قداست دست خداوند است.<ref>مغنیه، التفسیر المبین، قم، ص۶۷۹.</ref> | *دست پیامبر(ص) همان دست خداست<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۲۷۵.</ref> و یا قداست دست پیامبر(ص) همچون قداست دست خداوند است.<ref>مغنیه، التفسیر المبین، قم، ص۶۷۹.</ref> | ||
*منظور، دست پیامبر(ص) است که بالاتر از دست دیگران قرار دارد و خداوند منزه از جوارح و اعضا و صفات اجسام است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۳۵.</ref> | *منظور، دست پیامبر(ص) است که بالاتر از دست دیگران قرار دارد و خداوند منزه از جوارح و اعضا و صفات اجسام است.<ref>زمخشری، الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۳۳۵.</ref> | ||