وفای به عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

== وجوب وفای به عهد ==

[[مجتهد|فقها]] با استناد به آیه «[[آیه وجوب وفا|أَوفوا بِالعُقودِ]]» <ref>سوره مائده،‌ آیه ۵.</ref> حکم به [[واجب|وجوب]] وفای به تمام قراردادها کرده‌اند و در [[ فقه|کتاب‌های فقهی]] به صورت مفصل به این موضوع پرداخته شده است.<ref>خمینی، كتاب البیع، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۱۸۵. موسسه دائره المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۲۱۱.</ref>[[اکبر هاشمی رفسنجانی|هاشمی رفسنجانی]] در کتاب [[فرهنگ قرآن]] با استناد به آیاتی از قرآن<ref>سوره مائده، آیه۱ و سوره اسراء، آیه ۳۴.</ref> گزارش می‌دهد، وفای به عهد از واجبات<ref>هاشمی رفسنجانی، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۶ش، ج ۲۱ ص۳۱۶.</ref> است که خداوند در چند [[آیه]]<ref>سوره بقره آیه، ۴۰ و سوره انعام، آیه ۱۵۲.</ref> با صراحت به آن فرمان می‌دهد.<ref>هاشمی رفسنجانی، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۲۱، ص۳۰۴.</ref> [[رضایی اصفهانی]] از محققین و پژوهشگران قرآنی، نیز با مستند قرار دادن برخی از آیات قرآن<ref>سوره اسراء، آیه ۳۴.</ref> نوشته است، انسان در برابر تعهدات خود مسئول است و در صورت عهد شکنی بازخواست می‌شود.<ref> رضایی اصفهانی، قرآن و علوم انسانی، ۱۳۹۱ش، ص۱۷۳ و ۱۷۴.</ref>

طبق روایتی در کتاب [[غرر الحکم و درر الکلم (کتاب)|غرر الحکم]]، [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] از وعده دادن به چیزی که شخص از انجامش عاجز است، نهی کرده است.<ref>تمیمی آمدی، غرر الحکم و درر الکلم، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۳۲۸.</ref>