رؤیت هلال: تفاوت میان نسخه‌ها

هنگام مقارنه ماه با خورشید، قسمتی که به طرف زمین است تاریک است و قابل‌دیدن نیست و در اصطلاح نجومی به مُحاق رفته است. هنگامی که ماه از محاق خارج شد، باید به شکل هلالی باریک مشاهده شود؛ اما کمیِ قطر نورانی هلال ماه مانع از دیدن آن می‌شود. با حرکت ماه و فاصله‌گرفتن آن از خورشید، ماه به صورت هلالی قابل‌رؤیت درمی‌آید. به مدت زمانی که طول می‌کشد هلال ماه حرکت کند تا دیده شود تحت‌الشعاع می‌گویند. از دید نجومی، مدت زمان حالت محاق و تحت الشعاع، روی هم رفته نزدیک ۴۰ ساعت و ۴۸ دقیقه به طول می‌انجامد. از سوی دیگر، گردش ماه به دور زمین همیشه بر دایرۀ منطقة البروج (نواری که خورشید و ماه و سیارات، از دید ناظر زمینی، از آن عبور می‌کنند) منطبق نیست و این انحراف بر رؤیت هلال اثر می‌گذارد.<ref>عدالتی، نگرشی بر تقویم قمری و رؤیت هلال ماه، ۱۳۷۳ش، ص۳۰۷.</ref> احتمال رؤیت و در نتیجه، اعلام آغاز ماه قمری در کشورهای غربی‌تر (از لحاظ جغرافیایی) بیشتر از کشورهای شرقی‌تر است.<ref>[http://daftarmags.ir/Journal/Text/Rahtooshe/Article/index.aspx?JournalNumber=102&ArticleNumber=29204 مقاله استهلال و نظرات فقهی پیرامون آن، ۱۳۹۰ش.]</ref>

سنّ هلال در هر لحظه برابر با مدت زمان گذشته از لحظه مقارنه ماه و خورشید است. در نگاه اول به نظر می‌آید هر چه سن هلال ماه بیشتر باشد رؤیت آن آسان‌تر است چراکه با افزایش سن هلال، ماه فرصت بیشتری دارد تا از خورشید فاصله بگیرد و جدایی زاویه‌ای آن افزایش یابد و در نتیجه سطح درخشان(فاز) آن نیز بیشتر شود ولی عوامل مختلفی در رؤیت هلال ماه موثرند که به چند مورد آن اشاره می‌شود:<ref>[http://www.ugcs.ir/index.php?option=com_content&task=view&id=344&Itemid=1 سایت گروه غیر حرفه‌ای رؤیت هلال]</ref> (مطالعه بیشتر: [http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=903 سایت دانشنامه ستاره شناسی])