Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==اندازه و مصداق فلس== | ==اندازه و مصداق فلس== | ||
طبق [[فتوا|فتاوای]] برخی از [[مجتهد|مجتهدان]]، لازم نیست تمام بدن ماهی فلس داشته باشد و اگر قسمتی از بدن ماهی فلس داشته باشد، کافی است. <ref>مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهلبیت، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت(ع)، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۲۹۱.</ref> تشخیص آنکه بدن ماهی فلس دارد یا خیر با خود شخص است<ref> گلپایگانی، مجمع المسائل، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۶۳.</ref> یا آنکه اهل خبره ماهی | طبق [[فتوا|فتاوای]] برخی از [[مجتهد|مجتهدان]]، لازم نیست تمام بدن ماهی فلس داشته باشد و اگر قسمتی از بدن ماهی فلس داشته باشد، کافی است. <ref>مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهلبیت، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت(ع)، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۲۹۱.</ref> تشخیص آنکه بدن ماهی فلس دارد یا خیر با خود شخص است<ref> گلپایگانی، مجمع المسائل، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۶۳.</ref> یا آنکه اهل خبره ماهی را دارای فلس بداند.<ref> بهجت، استفتاءات، ۱۴۲۸ق، ج۴، ص۳۷۶.</ref> | ||
عدهای معتقدند که اگر شخصی به داشتن پولک ماهی شک کند، باید بنا را بر [[حرام|حرمت]] آن بگذارد؛<ref> حکیم، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۳۶۷.</ref> مگر آنکه در [[قاعده سوق المسلمین|بازار مسلمانان]] فروخته شود<ref> تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۳۹۳.</ref> یا شاهد عادلی به پولکداربودن آن شهادت دهد.<ref> خویی، صراط النجاة، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۴۰۶؛ بجنوردی، القواعد الفقهیة، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۴۱.</ref> بنابراین اگر به ماهیانی که در بازار غیرمسلمانان فروخته میشود، مشکوک باشد، باید از خوردن آن پرهیز کند.<ref> تبریزی، صراط النجاة، ۱۴۲۷ق، ج۵، ص۴۰۶.</ref> | عدهای معتقدند که اگر شخصی به داشتن پولک ماهی شک کند، باید بنا را بر [[حرام|حرمت]] آن بگذارد؛<ref> حکیم، منهاج الصالحین، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۳۶۷.</ref> مگر آنکه در [[قاعده سوق المسلمین|بازار مسلمانان]] فروخته شود<ref> تبریزی، استفتاءات جدید، قم، ج۲، ص۳۹۳.</ref> یا شاهد عادلی به پولکداربودن آن شهادت دهد.<ref> خویی، صراط النجاة، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۴۰۶؛ بجنوردی، القواعد الفقهیة، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۴۱.</ref> بنابراین اگر به ماهیانی که در بازار غیرمسلمانان فروخته میشود، مشکوک باشد، باید از خوردن آن پرهیز کند.<ref> تبریزی، صراط النجاة، ۱۴۲۷ق، ج۵، ص۴۰۶.</ref> |