استمناء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''استمناء''' یا '''خودارضایی''' انجام کاری غیر از [[آمیزش]]، با دست و غیر آن که باعث خارج شدن [[منی]] از انسان شود. فقیهان استمناء را [[حرام]] و از [[گناهان کبیره]] می‌دانند. مجازات استمناء [[تعزیر]] است و [[حاکم شرع]] مقدار آن را تعیین می‌کند. اگر استمناء به خروج منی بینجامد منجر به احکامی می‌گردد واجب شدن [[غسل جنابت]] و باطل‌شدن [[روزه]] از جمله آنهاست.

استمناء یا خودارضایی آن است که انسان با خود یا دیگری از روی شهوت کاری کند که از او منی بیرون آید.<ref> عبدالمنعم، معجم المصطلحات و الألفاظ الفقهیة، دار الفضیلة، ج۱، ص۱۶۱.</ref> در [[فقه]] استمناء برای مردان به کار رفته است و به خودارضایی زنان، استشهاء می‌گویند.<ref>سهراب‌پور، خلوت شیطانی، ۱۳۹۰ش، ص۱۵.</ref> از استمناء در باب‌های [[روزه|صوم]]<ref>سید مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۱۷۸؛ محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۱۷۲.</ref> [[اعتکاف]]،<ref>علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۶، ص۲۵۷.</ref> [[حج]]<ref>ابن‌حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۸۱.</ref> و [[حد شرعی|حدود]] سخن گفته شده است.<ref>ابن‌حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱.</ref> در روایات نیز از این کار نهی شده است. باب تحریم استمناء کتاب [[وسائل الشیعة (کتاب)|وسائل الشیعه]] به این روایات اختصاص دارد.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۵.</ref> بنابر روایتی کسی که استمناء کند خدا به او نظر نمی‌کند.<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۰، ص۳۵۴-۳۵۵.</ref>

== حرمت استمناء ==

برخی از فقیهان، استمنا را در موارد ضرورت مانند جایی که تشخیص بیماری و درمان متوقف بر آن است جایز می‌دانند.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، رساله توضیح المسائل مراجع، دفتر انتشارات اسلامی، ج۱، ص۹۷۸.</ref> همچنین به فتوای برخی از فقیهان شیعه، استمناء با دست همسر و کنیز، جایز است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی، موسوعة الفقه الاسلامی، ۱۴۲۳ق، ج۱۲، ص۲۱۹و۲۲۱.</ref> البته [[علامه حلی]] این مورد را هم حرام می‌داند.<ref>علامه حلی، تذکرة الفقها، ۱۳۸۸ق، ص۵۷۷.</ref>

در منابع فقهی برای استمنا در صورتی که منجر به خروج منی شود، احکامی بیان شده است:

* [[جنابت]]: فردی که جنب می‌شود برای نمازخواندن، ورود به [[مسجد]] و برخی دیگر از کارها باید [[غسل جنابت]] کند.<ref>طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ج۱، ص۵۰۷-۵۰۸.</ref>

*باطل شدن [[روزه]]: استمناء، روزه را باطل می‌کند و به سبب آن [[کفاره روزه|کفاره]] بر انسان واجب می‌شود. به فتوای فقیهان شیعه، باطل کردن روزه با کار حرام، [[کفاره جمع]] (آزادکردن بنده، دو ماه روزه و اطعام شصت فقیر) دارد.<ref>شیخ بهایی، جامع عباسی، ۱۴۲۹ق، ص۴۶۲.</ref> با این حال برخی از [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] گفته‌اند، برای باطل کردن روزه ماه رمضان با استمناء، بنا بر [[احتیاط مستحب]]، کفاره جمع پرداخت شود.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، رساله توضیح المسائل (مراجع)، دفتر انتشارات اسلامی، ج۱، ص۹۷۸.</ref>  

*باطل شدن [[اعتکاف]]: استمنا باعث می‌شود روزه و به سبب آن اعتکاف هم باطل شود.<ref>نگاه کنید به نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۷، ص۲۰۷.</ref> برخی معتقدند استمنا هم مبطل اعتکاف است ازاین‌رو اگر در شب هم انجام شود اعتکاف را باطل می‌کند.<ref>خویی، منهاج الصالحین، ج۱، ص۲۹۲.</ref>

*استمناء در حال [[احرام|اِحرام]]، موجب [[کفاره|کفّاره]] است<ref>ابن‌حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ علامه حلی، تذکرة الفقهاء، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۸۱.</ref> و کفّاره آن یک شتر است.<ref>نجم‌الدین حلی، ایضاح الترددات الشرایع، ۱۴۲۸ق، ج۱، ص۲۳۱</ref> همچنین بیشتر فقیهان معتقدند که اسمتناء در حال احرام، موجب باطل شدن حج و قضای آن نیز می‌شود.<ref>نگاه کنید به نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۲۰، ص۳۶۷-۳۶۸.</ref>

مجازات استمناء، [[تعزیر]] است مقدار و چگونگی آن را [[حاکم شرع]] تعیین می‌کند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۶۴۷،۶۴۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱؛ ابن‌ادریس حلی، کتاب السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۵۳۶.</ref> در صورت تکرار این عمل، مجازات شدیدتری برای آن در نظر گرفته می‌شود.<ref>نگاه کنید به: ابن‌حمزه طوسی، الوسیله، ۱۴۰۸ق، ص۴۱۵.</ref> به گفته صاحب جواهر، استمناء، با [[شهادت (در دادگاه)|گواهی]] دو مرد عادل و یا یک‌بار اقرار استمناءکننده ثابت می‌شود.<ref> نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۶۴۹.</ref> البته [[ابن‌ادریس حلی|ابن‌ادریس]]، یک بار اقرار را هم کافی دانسته است.<ref>ابن‌ادریس حلی، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۴۷۱.</ref>

== عوارض استمناء ==

* پیامدهای جسمانی:ضعف بینایی، ضعف قوای جسمانی، عقیم شدن، ضعف مفاصل و لرزش دست.

* پیامدهای روحی و روانی: ضعف حافظه و حواس‌پرتی، اضطراب، انزوا، افسردگی، بی‌نشاطی، پرخاشگری، کسالت دائمی و ضعف اراده.