Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۹۳۰
ویرایش
دلدل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:دلدل بر نگین انگشتری.jpg|LEFT|بندانگشتی| 300px|حکاکی واژه دلدل بر روی نگین [[انگشتر|انگشتری]]]] | [[پرونده:دلدل بر نگین انگشتری.jpg|LEFT|بندانگشتی| 300px|حکاکی واژه دلدل بر روی نگین [[انگشتر|انگشتری]]]] | ||
'''دُلدُل''' نام قاطر [[پیامبر(ص)]] بود. پیامبر اسلام هنگام درگذشت، دلدل را همراه با دیگر مرکب‌ها و وسایل شخصی نظیر [[عمامه]]، جامه و عصا و [[انگشتر|انگشتری]]، به وصی خود [[حضرت علی(ع)]] بخشید | '''دُلدُل''' نام قاطر [[پیامبر(ص)]] بود. پیامبر اسلام هنگام درگذشت، دلدل را همراه با دیگر مرکب‌ها و وسایل شخصی نظیر [[عمامه]]، جامه و عصا و [[انگشتر|انگشتری]]، به وصی خود [[حضرت علی(ع)]] بخشید. | ||
==هدیه مُقوقِس== | ==هدیه مُقوقِس== | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
<blockquote>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ یمْسِک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ أَن تَزُولَا ۚ وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَکهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ کانَ حَلِیمًا غَفُورً‌ا ﴿۴۱﴾|ترجمه= همانا خدا آسمانها و زمین را نگاه می‌دارد تا نیفتند، و اگر بیفتند بعد از او هیچ کس آنها را نگاه نمی‌دارد؛ اوست بردبار آمرزنده.|سوره=۳۵|آیه=۴۱}}</blockquote> | <blockquote>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ یمْسِک السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْ‌ضَ أَن تَزُولَا ۚ وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَکهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ کانَ حَلِیمًا غَفُورً‌ا ﴿۴۱﴾|ترجمه= همانا خدا آسمانها و زمین را نگاه می‌دارد تا نیفتند، و اگر بیفتند بعد از او هیچ کس آنها را نگاه نمی‌دارد؛ اوست بردبار آمرزنده.|سوره=۳۵|آیه=۴۱}}</blockquote> | ||
چون دلدل دید که عباس آهنگ او دارد، رم کرد | چون دلدل دید که عباس آهنگ او دارد، رم کرد. حضرت علی(ع) دستور داد استر را بگیرند، اما نتوانستند. آنگاه خود حضرت علی(ع) آن را با نامی غریب خواند. دلدل رام شد و حضرت همراه [[حسنین|حسنین(ع)]] سوار بر آن شدند. و در حالی که زره پیامبر را در بر و عمامه او را بر سر داشت، با ادای [[شکر]] الهی با همان هیئت به منزل خود رفتند.<ref>بحارالانوار، ج۴۲، ص۳۲؛ ابن شهر آشوب، المناقب، ج۲، ص۳۲۵.</ref> | ||
طبق بعضی گزارش‌های دیگر پیامبر(ع) دلدل را در غزوه حنین به علی(ع) بخشید، و از او پرسید چرا اسب سوار نمی‌شود، علی پاسخ داد اسب برای تعقیب و فرار است و من به کسی که بگریزد حمله نمی‌کنم و از حمله کسی فرار نمی‌کنم، بنابراین استر برای من کافی است.<ref>ابن شهر آشوب، ج۳، ص۳۴۳؛ مجلسی، ج۴۲، ص۵۹.</ref> | طبق بعضی گزارش‌های دیگر پیامبر(ع) دلدل را در غزوه حنین به علی(ع) بخشید، و از او پرسید چرا اسب سوار نمی‌شود، علی پاسخ داد اسب برای تعقیب و فرار است و من به کسی که بگریزد حمله نمی‌کنم و از حمله کسی فرار نمی‌کنم، بنابراین استر برای من کافی است.<ref>ابن شهر آشوب، ج۳، ص۳۴۳؛ مجلسی، ج۴۲، ص۵۹.</ref> | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
==سرانجام== | ==سرانجام== | ||
بر اساس بعضی از گزارش‌های تاریخی دلدل تا زمان [[معاویه]] زنده بوده است.<ref>ابن قتیبه، ص۱۴۹.</ref>ببالرته همچنین نقلنشده س از [[شهادت امام علی(ع)|شهادت حضرت علی(ع)]] دلدل به [[امام حسن(ع)]] و سپس به [[امام حسین(ع)]] و پس از ایشان به [[محمد بن حنفیه]] رسید.<ref>اسدالغابه، ج۱، ص۳۷؛ بحارالانوار، ج۱۶، ص۱۲۶.</ref> | |||
==دلدل در ادبیات فارسی== | ==دلدل در ادبیات فارسی== | ||