Automoderated users، confirmed
۹٬۴۴۹
ویرایش
حوزه علمیه قم در دوره معاصر: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
(ویکی سازی) |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
==پس از وفات آیت الله بروجردی== | ==پس از وفات آیت الله بروجردی== | ||
پس از وفات بروجردی حوزه علمیه قم وارد مرحله جدیدی از حیات خود شد. مقطع زمانی ۱۳۴۰ش تا ۱۳۵۷ش سیاسی‌ترین دوره فعالیت و حیات حوزه علمیه قم محسوب می‌شود. با رحلت بروجردی بار دیگر وحدت مدیریت و مرجعیت در حوزه قم از هم گسیخت و زعامت و مدیریت آن برعهده چهار تن استاد برجسته و مطرح یعنی؛ [[امام خمینی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]]، [[سید محمدکاظم شریعتمداری]] و [[سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی]] قرار گرفت. پس از [[تبعید امام خمینی به ترکیه]] و سپس انتقال ایشان به [[نجف]]، اداره این حوزه برعهده آن سه تن دیگر افتاد.<ref>وکیلی قمی، ص ۲۱، ۳۸</ref> در این مقطع که بحث [[مرجع تقلید|مرجعیت]] بار دیگر مطرح شده بود، روزنامه‌ها گزارش‌هایی در باب استادان خارج حوزه و تعداد شاگردان آنان منتشر کردند. براساس گزارش روزنامه کیهان در [[۱۲ فروردین]] ۱۳۴۰، چند روز بعد از درگذشت بروجردی، [[درس خارج]] امام خمینی پرشکوه‌ترین درس بود که بیش از چهارصد تن در آن شرکت می‌کردند.<ref>ر.ک: روحانی، نهضت امام خمینی، ج ۲، سندش ۳۷</ref> در این برهه، علمای طراز اول از حیث سیاسی به سه گروه عمده تقسیم می‌شدند: | پس از وفات بروجردی حوزه علمیه قم وارد مرحله جدیدی از حیات خود شد. مقطع زمانی [[سال ۱۳۴۰ هجری شمسی|۱۳۴۰ش]] تا [[سال ۱۳۵۷ هجری شمسی|۱۳۵۷ش]] سیاسی‌ترین دوره فعالیت و حیات حوزه علمیه قم محسوب می‌شود. با رحلت بروجردی بار دیگر وحدت مدیریت و مرجعیت در حوزه قم از هم گسیخت و زعامت و مدیریت آن برعهده چهار تن استاد برجسته و مطرح یعنی؛ [[امام خمینی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]]، [[سید محمدکاظم شریعتمداری]] و [[سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی]] قرار گرفت. پس از [[تبعید امام خمینی به ترکیه]] و سپس انتقال ایشان به [[نجف]]، اداره این حوزه برعهده آن سه تن دیگر افتاد.<ref>وکیلی قمی، ص ۲۱، ۳۸</ref> در این مقطع که بحث [[مرجع تقلید|مرجعیت]] بار دیگر مطرح شده بود، روزنامه‌ها گزارش‌هایی در باب استادان خارج حوزه و تعداد شاگردان آنان منتشر کردند. براساس گزارش روزنامه کیهان در [[۱۲ فروردین]] ۱۳۴۰، چند روز بعد از درگذشت بروجردی، [[درس خارج]] امام خمینی پرشکوه‌ترین درس بود که بیش از چهارصد تن در آن شرکت می‌کردند.<ref>ر.ک: روحانی، نهضت امام خمینی، ج ۲، سندش ۳۷</ref> در این برهه، علمای طراز اول از حیث سیاسی به سه گروه عمده تقسیم می‌شدند: | ||
* گروهی که از دخالت در سیاست پرهیز داشتند و [[سید احمد خوانساری]] نمونه بارز این طرز فکر و عمل بود. | * گروهی که از دخالت در سیاست پرهیز داشتند و [[سید احمد خوانساری]] نمونه بارز این طرز فکر و عمل بود. | ||
* گروه دوم روحانیان میانه رو بودند که در عین مخالفت با رژیم پهلوی از مبارزه تند با آن پرهیز می‌کردند و عالمانی چون گلپایگانی، شریعتمداری و مرعشی نجفی این خط مشی را داشتند. | * گروه دوم روحانیان میانه رو بودند که در عین مخالفت با رژیم پهلوی از مبارزه تند با آن پرهیز می‌کردند و عالمانی چون گلپایگانی، شریعتمداری و مرعشی نجفی این خط مشی را داشتند. | ||