فضایل حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

==فضایل روایی==

در منابع روایی [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]] فضائل فراوانی برای حضرت فاطمه(س) بیان شده است که برخی از آنها عبارتند از:

# '''برترین بانوی عالم''': در احادیث و زیارت‌های حضرت فاطمه(س)، او [[سیدة نساء العالمین|برترین بانوی عالم]] معرفی شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۵۹؛ شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۷۹ و ۴۲۰؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۱۰ و ج۶، ص۵۷؛ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۱۷۶، ۲۲۹، ۲۳۱ و ۳۱۰؛ حاکم نیشابوری، فضائل فاطمة الزهراء، ۱۴۲۹ق، ص۴۱-۴۳.</ref> در یکی از زیارت‌نامه‌های وی نیز چنین آمده است: «السَّلَامُ عَلَیْکِ یَا سَیِّدَةَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ».<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۵۷۳؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۰.</ref> همچنین در منابع روایی شیعه و اهل‌سنت تعابیری مانند «سرور زنان بهشت»، «سرور زنان مؤمن» و «سرور زنان این امت» نقل شده است.<ref>ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ق، ص۳۱۰؛ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۴،ص۲۰۳ و ج۸، ص۶۴؛ مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، دار إحیاء التراث العربی، ج۴،ص۱۹۰۴ و ۱۹۰۵؛ نسائی، السنن الکبری، ۱۴۲۱ق، ج۷، ص۳۹۳، ۴۵۵-۴۵۷ و ج۶، ص۳۸۰ و ج۱۰، ص۴۲۹.</ref>

# '''پاره تن پیامبر(ص)''': بر اساس [[حدیث بضعه]] که در منابع شیعه<ref>شیخ طوسی، الامالی، ۱۴۰۴ق، ص۲۲۴؛ شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۸۶و۱۸۷؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب(ع)، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۳۲؛ طبری آملی، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۵.</ref> و اهل‌سنت<ref>بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۵، ص۲۱ و ۲۹ و ج۷، ص۳۷؛ مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، دار إحیاء التراث العربی، ج۴، ص۱۹۰۲ و ۱۹۰۳؛ ترمذی، سنن التزمذی، ۱۳۹۵ق، ج۵، ص۶۹۸؛ نسائی، سنن الکبری، ۱۴۲۱ق، ج۷،ص۳۹۴، ۴۵۷ و ۴۵۸.</ref> از [[رسول خدا(ص)]] نقل شده، فاطمه پاره تن پیامبر(ص) است و هر که او را خشنود کند، پیامبر(ص) را خشنود کرده و هر که او را بیازارد و خشمگین کند، رسول خدا(ص) را آزرده و خشمگین کرده است. حدیث بضعه یکی از دلایل اثبات [[عصمت حضرت زهرا(س)]] از سوی عالمان شیعه بوده است.<ref>شیخ مفید، الفصول المختاره، ۱۴۱۳ق، ص۸۸؛ سید مرتضی، الشافی فی الامامة، ۱۴۱۰ق، ج۴، ص۹۵؛ طبرسی، إعلام الوری، ۱۴۱۷ق، ج‏۱، ص۲۹۳.</ref> طبق حدیث بضعه و احادیث مشابه، حکم و مجازات دشمنی با فاطمه(س) و دشنام به او، حکم دشمنی با پیامبر(ص) و [[سب النبی|سبّ او]] است.<ref>امینی،‌ فاطمه زهرا(س)، ۱۳۷۶ش، ص۳۴۰.</ref>