مخالفت امام خمینی با کاپیتولاسیون: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مخالفت امام خمینی با لایحه کاپیتولاسیون''' اعتراض وی به پیشنهادی بود که در مجلس شورای ملی جهت مصونیت قضایی نظامیان و اتباع آمریکایی در [[ایران]]، در [[۲۱ مهر]] [[سال ۱۳۴۳ هجری شمسی|۱۳۴۳ش]] به تصویب رسید.  

[[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] پس از اطلاع از تصویب این لایحه، در [[۴ آبان]] ۱۳۴۳ش، در مخالفت با آن، پیامی صادر نمود و در اجتماع مردم در منزلش، علیه آن سخنرانی کرد. امام، لایحه کاپیتولاسیون را بر اساس [[آیه نفی سبیل|آیهٔ نفی سبیل]] مخالف [[اسلام]] و [[قرآن]] می‌دانست و آن را سند استعمار و بردگی ملت ایران معرفی نمود.<br>

در واکنش به سخنرانی و پیام امام خمینی، حسنعلی منصور نخست‌وزیر وقت ایران، در [[۹ آبان]] ۱۳۴۳ش ضمن توجیه تصویب لایحه و سابقه‌دار دانستن پذیرش آن در کشورهای همسایه، از مخالفت با آن اظهار تأسف کرد و آن را موجب پایین آوردن شأن مملکت شمرد و مخالفان را ستون پنجم دشمن خواند.<ref>اسداللهی، احیای کاپیتولاسیون و پیامدهای آن، ۱۳۷۳ش، ص۹۹-۱۰۰.</ref> رژیم پهلوی از ترس بازتاب افشاگری‌های امام خمینی، تصمیم گرفت وی را بازداشت و از ایران [[تبعید امام خمینی به ترکیه|تبعید]] کند.<ref>اسداللهی، احیای کاپیتولاسیون و پیامدهای آن، ۱۳۷۳ش، ص۹۶-۹۸.</ref> به دنبال آن در شب [[۱۳ آبان]] ۱۳۴۳ش با تعداد زیادی کماندو به خانه امام حمله و ایشان را بازداشت و سپس به ترکیه تبعید کردند.<ref>طلوعی، بازیگران عصر پهلوی از فروغی تا فردوست، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۹۵.</ref><br>

ساواک (سازمان اطلاعات رژیم) صبح روز ۱۳ آبان، طی اطلاعیه‌ای، اقدامات امام خمینی را علیه امنیت، استقلال و تمامیت ارضی کشور دانست و آن را دلیل تبعید ایشان شمرد.<ref>طلوعی، بازیگران عصر پهلوی از فروغی تا فردوست، ۱۳۷۶ش، ج۱، ص۴۹۵.</ref> شماری از روحانیان و سخنرانان از جمله سید کاظم قرشی نیز به جُرم اعتراض علیه کاپیتولاسیون و آگاه کردن مردم از پیامدهای آن، بازداشت و شکنجه شدند.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱۳۸۱ش، ج۱، ص۱۰۴۷.</ref>