آیه ۱۷ سوره انفال: تفاوت میان نسخهها
←شأن نزول
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
==شأن نزول== | ==شأن نزول== | ||
مفسران نزول این آیه را درباره جنگ بدر دانستهاند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۴، ص۸۱۴؛ مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۶۶؛ طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۳۸.</ref> نقل است که در این نبرد [[جبرئیل]] به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] وحی کرد: مُشتی از سنگریزه به سمت دشمن پرتاب کن. پیامبر به [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] فرمود: مشتی از سنگریزه از زمین بردار و به من بده. او چنین کرد و پیامبر(ص) آنها را به سمت مشرکان پرتاب نمود و فرمود: رویتان زشت و سیاه باد. این کار اثر [[معجزه|معجزهآسایی]] داشت و آن خاک و سنگریزه در چشم و دهان و بینی مشرکان فرو رفت و وحشتی به آنها دست داد. مسلمانان | مفسران نزول این آیه را درباره جنگ بدر دانستهاند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۴، ص۸۱۴؛ مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۶۶؛ طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۹، ص۳۸.</ref> نقل است که در این نبرد [[جبرئیل]] به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] وحی کرد: مُشتی از سنگریزه به سمت دشمن پرتاب کن. پیامبر به [[امام علی علیهالسلام|علی(ع)]] فرمود: مشتی از سنگریزه از زمین بردار و به من بده. او چنین کرد و پیامبر(ص) آنها را به سمت مشرکان پرتاب نمود و فرمود: رویتان زشت و سیاه باد. این کار اثر [[معجزه|معجزهآسایی]] داشت و آن خاک و سنگریزه در چشم و دهان و بینی مشرکان فرو رفت و وحشتی به آنها دست داد. پس از آن مسلمانان شروع به پیکار کرده و آنها را کشته یا اسیر کردند و این امر موجب شکست دشمن شد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۴، ص۸۱۴؛ واحدی، أسباب نزول، ۱۴۱۱ق، ص۲۳۷.</ref> مسلمانان هنگام بازگشت به یکدیگر [[تفاخر]] نموده و هر کدام میگفتند من فلانی را کشته و یا اسیر کردم، که این آیه نازل شد.<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۳، ص۵۳.</ref> و پیروزی را به خدا نسبت داد. | ||
==غزوه بدر صحنه اعجاز و آزمایش الهی== | ==غزوه بدر صحنه اعجاز و آزمایش الهی== |