مساحقه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُساحِقه''' یا '''طَبَق‌زنی''' مالیدن آلت تناسلی زنی به آلت تناسلی زنی دیگر و شیوه‌‌ای برای لذت‌جویی در برخی زنان است. در [[حدیث|روایات]] برای این عمل عذاب شدید اخروی بیان شده و آن را با ساختار وجودی زنان ناسازگار دانسته‌اند.<br>

[[فقیهان شیعه]] بر اساس روایات معصومان، مساحقه را [[حرام]] و مجازات آن را صد ضربه تازیانه اعلام نموده‌اند. به فتوای بیشتر آنان، شیوه اثبات مساحقه شهادت دادن چهار مرد [[عدالت فردی|عادل]] یا چهار بار اقرار زنی است که مساحقه کرده است؛ البته اگر زن قبل از اثبات، [[توبه]] کند مجازات نمی‌شود و به فتوای بیشتر فقیهان، اگر سه بار مجازات شد برای بار چهارم [[سنگسار]] خواهد شد.     

فقیهان [[شیعه]] مساحقه را مالیدن آلت تناسلی زنی به آلت تناسلی زنی دیگر دانسته‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به علامه حلی، تحریر الاحکام، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۳۳۳؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۶۱؛ طباطبایی حائری، ریاض المسائل، ۱۴۱۸ق، ج۱۶، ص۵.</ref> مساحقه یکی از شیوه‌هایی است که برخی زنان [[هم‌جنس‌گرایی|همجنس‌گرا]] و لِزبیَن (Lesbian) نیز برای لذت‌جویی به کار می‌برند.<ref>Kimmel'', Gay, Bisexual, and Transgender Aging: Research and Clinical Perspectives'', pp. 73–79.</ref> به عمل مساحقه در زبان فارسی، طَبَق‌زنی هم گفته شده است.<ref>دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ذیل واژه طبق‌زنی.</ref>

در برخی روایات شیعه مساحقه «زنای بزرگتر» شمرده شده،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۷۴.</ref> مساحقه‌کنندگان [[لعن]] شده‌اند<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۶۷ و ص۲۷۴.</ref> و برای آنها عذاب‌های شدید اخروی بیان شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۵، ص۲۵۷ و ج۱۱، ص۲۷۳.</ref> بر اساس روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، اولین زنانی که به مساحقه پراختند، زنان قوم لوط بودند؛ چون در این قوم مردها با مردها آمیزش می‌کردند و زن‌ها بدون مرد باقی ماندند، بنابراین زنان همان کاری را انجام دادند که مردانشان انجام می‌دادند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۲۷۳.</ref> در روایتی دیگر مراد از [[اصحاب رس]] در [[آیه ۱۲ سوره ق]] مساحقه‌‌کنندگان شمرده شده‌اند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۱۴، ص۸۳.</ref>

همه فقیهان شیعه مساحقه را دارای [[حد شرعی]] دانسته‌اند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة،‌ ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶؛ مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة، جماعة المدرسین، ج۱۳، ص۱۲۰؛ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۷۸۷.</ref> به فتوای آنان، مجازات هر کدام از دو زن مساحقه‌ کننده صد ضربه تازیانه است و فرقی میان مسلمان و کافر نیست.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة،‌ ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶؛ مقدس اردبیلی، مجمع الفائدة، جماعة المدرسین، ج۱۳، ص۱۲۰؛ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۰ق، ص۷۸۷. </ref> همچنین به گفته [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] فقیه شیعه قرن سیزدهم قمری، بیشتر فقیهان در این حکم، فرقی بین [[احصان|محصنه]] (زن شوهردار) و غیرمحصنه (زن مجرد) نگذاشته‌اند.<ref>صاحب جواهر، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۸۸.</ref> در برابر [[شیخ طوسی]]،<ref>شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶.</ref> [[عبدالعزیز حلبی|ابن براج]]<ref name=":0">برای نمونه نگاه کنید به ابن براج، المهذب، ۱۴۰۶ق، ج۲، ص۵۳۱؛ شیخ طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ص۷۰۶.</ref> و [[محمد بن علی بن حمزه طوسی|ابن حمزه طوسی]]،<ref>ابن حمزه طوسی، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۴۱۴.</ref> از فقهای قرن پنجم قمری، مجازات مساحقه کنندهٔ محصنه را [[سنگسار]] دانسته‌‌اند. بر اساس ماده ۲۳۹ و ۲۴۰ قانون مجازات اسلامی جمهوری اسلامی ایران، مجازات مساحقه صد ضربه شلاق است و فرقی بین مسلمان،‌ کافر،‌ محصنه و غیرمحصنه نیست.<ref>«[https://rc.majlis.ir/fa/law/show/845048 قانون مجازات اسلامی]»، مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی ایران.</ref>  

به فتوای فقیهان شیعه، اگر زنی قبل از اثبات مساحقه [[توبه]] کند مجازات نخواهد شد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به شیخ طوسی، النهایة،‌ ۱۴۰۰ق، ص۷۰۸؛ صاحب جواهر، جواهر الکلام، ۱۴۳۲ق، ج۴۱، ص۳۹۰.</ref>  

به گفته [[سید علی طباطبایی|صاحب ریاض]]، فقیه شیعه قرن دوازدهم قمری، بیشتر فقهای شیعه فتوا داده‌اند اگر مساحقهٔ زنی سه بار ثابت شد و هر بار تازیانه خورد، بار چهارم کشته می‌شود.<ref>صاحب ریاض، ریاض المسائل، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۴۷۷.</ref> در مقابل، [[ابن ادریس حلی]] فقیه قرن ششم قمری، حکم کشته شدن را در مرتبه سوم دانسته‌ است.<ref>ابن ادریس، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۴۶۷. </ref>