آیه ۱۷ سوره انفال: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۱۷ سوره انفال''' یادآور می‌شود که پیروزی [[مسلمان|مسلمانان]] در [[جنگ بدر|غزوهٔ بدر]] نتیجهٔ یاری [[خدا|خداوند]] بود و نباید آنها دچار [[تفاخر]] و خودخواهی شوند؛ از این‌رو این جنگ، آزمایش نیکویی برای [[ایمان|مؤمنان]] قلمداد شده است.<br>

[[اشاعره]] معتقدند، اینکه خدا در این آیه کشتن مشرکان را به خودش نسبت داده و نیز خطاب به پیامبر می‌فرماید: «تو [به سمت مشرکان خاک] نپاشیدی، وقتی تو پاشیدی، بلکه من پاشیدم»، دلالت بر این دارد که شما کاری نکردید، بلکه منِ خدا همه این کارها را انجام داده‌ام و این یعنی، انسان‌ها در کار خود [[جبر و اختیار|اختیاری]] ندارند و انسان، فعلی که خدا آفریده را کسب می‌کند.<ref>مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۶۶؛ قاسمی، محاسن التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۲۶۹.</ref> بنابراین تمام کارهایی که از بندگان صادر می‌شود؛ از ایمان و کفر گرفته تا نشستن و برخاستن، فعل خدا بوده و بنده در همه اینها [[جبر و اختیار|مجبور]] می‌باشد.<ref>طیب‏، کلم الطیب، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۸.</ref><br>

در پاسخ گفته شده است، این‌که آیه می‌گوید «شما این کار را نکردید»، اشاره به این دارد که اوّلاً: این قدرت جسمانی و روحانی و نیروی ایمان که مسلمانان با کمک آن بر دشمن غلبه کردند، از جانب خدای متعال بود. ثانیاً: معجزه‌های رخ داده در جنگ بدر که موجب بالا رفتن روحیه مسلمانان و شکست دشمنان شد، تأثیری از جانب خدا بود؛ ازاین‌رو می‌توان گفت، این پیروزی هم کار مسلمانان بود و هم کار خدا، کار آنها بود؛ چون با اراده آنها انجام گرفت و کار خدا بود، چون نیرو و کمک از جانب خدا بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۱۱۶.</ref>