پرش به محتوا

فی سبیل الله: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۰۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۳
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[File:و لاتحسبن الذین.jpg|thumb|[[آیه ۱۶۹ سوره آل‌عمران]]: «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»، بخط احمد الهراوی، خط محقق، ۱۴۳۸ق.<ref>«[https://shiaarts.ir/ کانون هنر شیعی]»</ref>]]
'''فی سبیل الله''' اصطلاحی قرآنی و به معنای «در راه خدا» است که از نظر مفسران قرآن بیشتر برای [[جهاد]] به کار رفته است. فقیهان نیز فی سبیل الله را یکی از [[مصارف زکات|مصارف هشت‌گانه زکات]] می‌دانند که در [[آیه زکات]] به آنها اشاره شده است.
'''فی سبیل الله''' اصطلاحی قرآنی و به معنای «در راه خدا» است که از نظر مفسران قرآن بیشتر برای [[جهاد]] به کار رفته است. فقیهان نیز فی سبیل الله را یکی از [[مصارف زکات|مصارف هشت‌گانه زکات]] می‌دانند که در [[آیه زکات]] به آنها اشاره شده است.


خط ۷۱: خط ۷۰:


==مقتول فی سبیل الله==
==مقتول فی سبیل الله==
کسی که در راه خدا کشته می‌شود، [[شهادت|شهید]] نامیده می‌شود.<ref>محمود عبدالرحمان، معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهیه، ج۲، ص۳۴۶.</ref> البته در قرآن برای چنین کسی تعبیر «قَتْل فی سبیل‌الله»<ref>نگاه کنید به  سوره آل‌عمران، آیه۱۶۹.</ref> (کشته شدن در راه خدا) به‌کار رفته است نه شهید. <ref>قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۷۶.</ref> ابن‌اثیر، محدث اهل‌سنت، درباره اینکه چرا به مقتول فی سبیل الله، شهید{{یاد|واژه شهید در لغت و قرآن به معنای شاهد و گواه بر اعمال است. قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۷۶؛ طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۴۰۷.)}} می‌گویند پنج وجه را ذکر کرده است:
[[File:و لاتحسبن الذین.jpg|thumb|[[آیه ۱۶۹ سوره آل‌عمران]]: «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»، بخط احمد الهراوی، خط محقق، ۱۴۳۸ق.<ref>«[https://shiaarts.ir/ کانون هنر شیعی]»</ref>]]
 
کسی که در راه خدا کشته می‌شود، [[شهادت|شهید]] نامیده می‌شود.<ref>عبدالمنعم، معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهیه، ج۲، ص۳۴۶.</ref> ابن‌اثیر، محدث اهل‌سنت، درباره اینکه چرا به مقتول فی سبیل الله، شهید،{{یاد|واژه شهید در لغت و قرآن به معنای شاهد و گواه بر اعمال است نه مقتول فی سبیل الله. )قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۷۶؛ طباطبایی، المیزان، ج۴، ص۴۰۷.)}} می‌گویند پنج وجه را ذکر کرده است:
# خدا و ملائکه شهادت می‌دهند که او اهل بهشت است. (شهید یعنی کسی که در موردش شهادت داده شده است.)
# خدا و ملائکه شهادت می‌دهند که او اهل بهشت است. (شهید یعنی کسی که در موردش شهادت داده شده است.)
# او نمرده و گوئی حاضر (شهید) است.
# او نمرده و گوئی حاضر (شهید) است.