پرش به محتوا

آیه ۱۰۵ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۰: خط ۵۰:
#نظر شعبی: «زبور» همان [[زبور|کتاب داوود(ع)]] است و «ذکر»،‌ تورات موسی.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق،‌ ج۷، ص۱۱۹.</ref>
#نظر شعبی: «زبور» همان [[زبور|کتاب داوود(ع)]] است و «ذکر»،‌ تورات موسی.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق،‌ ج۷، ص۱۱۹.</ref>
#نظری دیگر: «زبور» کتاب حضرت داوود(ع) است و «ذکر» [[قرآن]] است. در این صورت «بعد» در آیه باید به معنای «قبل» در نظر گرفته شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق،‌ ج۷، ص۱۱۹.</ref>
#نظری دیگر: «زبور» کتاب حضرت داوود(ع) است و «ذکر» [[قرآن]] است. در این صورت «بعد» در آیه باید به معنای «قبل» در نظر گرفته شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق،‌ ج۷، ص۱۱۹.</ref>
[[محمد صادقی تهرانی|صادقی تهرانی]] در [[الفرقان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر الفرقان]]،‌ «ذکر» را [[تورات]] دانسته است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ۱۴۰۶ق، ج۱۹، ص۳۷۷.</ref> به نظر او مراد از «زبور» همه نوشته‌های آسمانی بعد از تورات از که شامل قرآن نیز می‌شود.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ۱۴۰۶ق، ج۱۹، ص۳۷۷.</ref>‌ وی با ذکر نمونه‌هایی از کتاب‌های آسمانی گذشته مثل مزامیر داوود(ع) و بخش گات‌ها در اوستا، بشارت‌های مربوط به وراثت صالحان بر زمین را ذکر کرده است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ۱۴۰۶ق، ج۱۹، ص۳۷۹-۳۸۲.</ref> [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر‌‌‌ نمونه]] نیز‌‌ با ذکر مواردی از کتاب داوود(ع) که بخشی از عهد عتیق است، وجود مضمون آیه در آن کتاب را تأیید کرده است.<ref>مکارم شیرازی،‌تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش،‌ ج۱۳، ص۵۶۶.</ref>  
[[محمد صادقی تهرانی|صادقی تهرانی]] در [[الفرقان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر الفرقان]]،‌ «ذکر» را [[تورات]] دانسته است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ۱۴۰۶ق، ج۱۹، ص۳۷۷.</ref> به نظر او مراد از «زبور» همه نوشته‌های آسمانی بعد از تورات است که شامل قرآن نیز می‌شود.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ۱۴۰۶ق، ج۱۹، ص۳۷۷.</ref>‌ وی با ذکر نمونه‌هایی از کتاب‌های آسمانی گذشته مثل مزامیر داوود(ع) و بخش گات‌ها در اوستا، بشارت‌های مربوط به وراثت صالحان بر زمین را ذکر کرده است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ۱۴۰۶ق، ج۱۹، ص۳۷۹-۳۸۲.</ref> [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر‌‌‌ نمونه]] نیز‌‌ با ذکر مواردی از کتاب داوود(ع) که بخشی از عهد عتیق است، وجود مضمون آیه در آن کتاب را تأیید کرده است.<ref>مکارم شیرازی،‌تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش،‌ ج۱۳، ص۵۶۶.</ref>  


در همین موضوع روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده است که حضرت در سوال از معنای «ذکر» و «زبور»،  «ذکر» را علم نزد خداوند و «زبور» را کتاب حضرت داوود(ع) معرفی می‌کنند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۶.</ref>
در همین موضوع روایتی از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده است که حضرت در سوال از معنای «ذکر» و «زبور»،  «ذکر» را علم نزد خداوند و «زبور» را کتاب حضرت داوود(ع) معرفی می‌کنند.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۲۵-۲۲۶.</ref>
۱۸٬۴۴۳

ویرایش