حرز امام جواد(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

  | مکان          =  

}}

[[علی بن عیسی اربلی]] در [[کشف الغمة فی معرفة الائمة (کتاب)|کتاب کشف الغمة]] اصل ماجرایی را که حرز ضمن آن نقل شده، ساختگی دانسته است؛ اما برخی سند این حرز را صحیح و معتبر شمرده‌اند.<br>

در متن روایت حرز آمده است که این حرز روی پوست آهوی خاص نوشته، در جعبه نقره‌ای قرار داده و پس از خواندن نماز مخصوصی، به بازوی راست بسته شود.<br>

حرز دیگری نیز از امام جواد(ع) نقل شده که به حرز صغیر یا کوتاه معروف است و کلمات آغازین آن «يَا نُورُ يَا بُرْهَانُ يَا مُبِينُ يَا مُنِير» است.

به گفته [[شیخ عباس قمی]]، حرز امام جواد نزد [[شیعه]] مشهور است.<ref>قمی، منتهی الامال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۷۸۱.</ref> گفته شده در میان حرز‌ها و دعاهای مأثور از [[اهل‌بیت(ع)]] برای دفع بلاهای زمینی و آسمانی، حرز امام جواد(ع)، مشهورترین و معتبرترین حرز به شمار می‌رود.<ref>شفیعی، آثار و برکات دعا، ۱۴۰۰ش، ص۱۹۸؛ »، مؤسسه اسم اعظم.</ref> در برخی منابع آمده که به همراه داشتن حرز امام جواد در میان شیعیان و [[ایران|ایرانیان]] چنان متداول و مشهور شده که در فارسی «حرز جواد کسی بودن» یا «حرز جواد خود کردن» به معنای پیوسته همراه با او بودن، مَثَل شده است.<ref>طباطبایی، «حرز»، ص۱۳؛ شفیعی، آثار و برکات دعا، ۱۴۰۰ش، ص۱۹۸.</ref>

ماجرای حرز در [[عیون المعجزات (کتاب)|کتاب عیون المعجزات]]‏ اثر [[حسین بن عبدالوهاب]]، از محدثان قرن پنجم هجری،<ref>ابن عبدالوهاب، عیون المعجزات، مکتبة الداوری، ص۱۲۴-۱۲۹.</ref> [[مدینة معاجز الائمة الاثنی عشر (کتاب)|مدینة معاجز الائمه الاثنی عشر]] اثر [[سید هاشم بحرانی]]<ref>بحرانی، مدینة معاجز، ۱۴۱۳ق، ج۷،‌ ص۳۵۹-۳۷۲.</ref> و [[منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل (کتاب)|کتاب مُنْتَهَی الآمال]] اثر [[شیخ عباس قمی]]<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۱۷۷۷-۱۷۸۱.</ref> نیز نقل شده؛ ولی متن حرز ذکر نشده است.

==آداب و شرایط==

سید بن طاووس نقل کرده که [[امام جواد علیه‌السلام|امام جواد(ع)]] متن حرز را روی پوست آهویی از [[تهامه|سرزمین تِهامَه]] نوشت و به خادمِ مأمون سفارش کرد که به مأمون بگوید که برای این دعا، جعبه‌ای از نقره بسازد و کلماتی که در آخر حرز بیان کرده، بر روی آن بنویسد.{{یاد|امام جواد در پایان حرز فرمود: این کلمات را بر نقره خالص نوشته شود: «يَا مَشْهُوراً فِي السَّمَوَاتِ يَا مَشْهُوراً فِي الْأَرَضِينَ يَا مَشْهُوراً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ جَهَدَتِ الْجَبَابِرَةُ وَ الْمُلُوكُ عَلَى إِطْفَاءِ نُورِكَ وَ إِخْمَادِ ذِكْرِكَ فَأَبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ يُتِمَّ نُورَكَ وَ يَبُوحَ بِذِكْرِكَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ.» (سید بن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات، ۱۴۱۱ق، ص۴۲.)}} در ادامه آمده است که هرگاه مأمون خواست آن را بر بازوی خود ببندد،‌ [[وضو|وضوی]] کامل گرفته، چهار رکعت [[نماز]] بخواند؛ در هر رکعت پس از [[سوره فاتحه|حمد]]، هفت مرتبه هر یک از [[آیة الکرسی]]، [[آیه شهادت|آیه شَهِدَالله]] (آیه ۱۸ سوره آل‌عمران)، [[سوره شمس]]، [[سوره ضحی|ضحی]]، [[سوره لیل|لیل]] و [[سوره اخلاص|توحید]] بخواند. هنگامی که نماز تمام شد، در سختی‌ها و مشکلات آن حرز را بر بازوی راست خود ببندد.<ref>سید بن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات، ۱۴۱۱ق، ص۳۸.</ref> بر همین اساس، برخی عالمان سفارش کرده‌اند که حرز بر روی پوست آهوی مخصوص نوشته و بر بازوی دست راست بسته شود.<ref>نگاه کنید به: نگاه کنید به: «[https://bahjat.ir/fa/content/10684 خواص حرز امام جواد علیه السلام]»، مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت؛ شفیعی، آثار و برکات دعا، ۱۴۰۰ش، ص۱۹۹.</ref>

==فواید و آثار==