آیه ۹۷ سوره یوسف: تفاوت میان نسخه‌ها

محققان و متکلمان [[شیعه]] این [[آیه]] را از مستندات جواز [[توسل]] و [[شفاعت]] دانسته و طبق آن توسل به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و [[امامان شیعه|ائمه معصوم(ع)]] را بدون اشکال دانسته‌اند. این درحالی است که [[ابن‌تیمیه حرانی|ابن‌تیمیه]] و [[وهابیت|وهابیان]]، توسل و شفاعت را از مصادیق [[شرک]] عنوان کرده‌اند.

فرزندان یعقوب(ع)، خاضعانه<ref>سبحانی، الشفاعة فی الکتاب و السنة، ۱۳۷۴ش، ص۳۳؛ سبحانی، سیمای عقائد شیعه، ۱۳۷۶ش، ص۹۰.</ref> به اظهار پشیمانی پرداخته<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۶؛ مکارم شیرازی، الأمثل، ۱۴۲۱ق، ج۱، ص۲۰۴؛ حسینی اوسطی، دوازده گفتار درباره حضرت مهدی(ع)، ۱۳۸۶ش، ص۱۲۳.</ref> و در صدد جبران خطا و اشتباه خود با [[توبه]] و [[استغفار]] برآمدند و از پدرشان تقاضای [[شفاعت]] کرده<ref>مکارم شیرازی، الشیعة شبهات و ردود، ۱۴۲۸ق، ص۷۴.</ref> و او را واسطه قرار دادند تا از خداوند بخواهد، توبه آنها را بپذیرد<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۶.</ref> و گناهان و خطاهای آنها را ببخشیده<ref>مکارم شیرازی، آیات الولایة فی القرآن، ۱۳۸۳ش، ص۲۰۱؛ جمعی از نویسندگان، فی رحاب أهل البیت(ع)، ۱۴۲۶ق، ج۱۳، ص۲۰.</ref> و در [[قیامت]] بازخواست نشوند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱۳، ص۴۲.</ref> و شرط کردند که گناهانشان را تکرار نکنند.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۴، ص۳۵۶.</ref>