قیام امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

واقعه کربلا به نبرد امام حسین(ع) و یارانش با سپاه کوفه در محرم سال ۶۱ق اشاره دارد. این واقعه که در پی بیعت نکردن امام حسین(ع) با [[یزید بن معاویه]] رخ داد به شهادت امام حسین(ع) و یارانش و نیز اسارت اهل‌بیتش منجر شد. امام حسین(ع) در رجب سال ۶۰ق برای بیعت نکردن با حاکم مدینه به همراه خانواده و تعدادی از [[بنی‌هاشم]] از مدینه خارج شد و به مکه رفت<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۴۱؛ مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۳۴.</ref> و حدود چهار ماه در [[مکه]] بود. در این مدت [[نامه‌های کوفیان به امام حسین(ع)|نامه‌های دعوت اهالی کوفه]] به دست او رسید.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۵۲؛ مفید، الارشاد، ۱۳۹۹ق، ج۲، ص۳۸.</ref> از این رو در [[۸ ذی‌الحجه]] راهی کوفه شد.<ref> طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۸۱؛ ابن‌اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۸۱.</ref> او پیش از رسیدن به کوفه، از پیمان‌شکنی کوفیان باخبر شد<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۹۸.</ref> و پس از برخورد با سپاه [[حر بن یزید ریاحی]] به سمت کربلا رفت و در آنجا با [[لشکر عمر بن سعد|لشکری]] روبه‌رو شد که [[عبیدالله بن زیاد]]، آن را به سوی او فرستاده بود.<ref>دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۵۳؛ طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۰۹.</ref> دو سپاه در [[۱۰ محرم]] با هم جنگیدند. پس از آن که امام حسین و یارانش شهید شدند بازماندگان او را به اسارت بردند.<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۶.</ref>