سخنان امام علی(ع) در خاکسپاری حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

*اندوه شدید امام علی در فراق فاطمه: برخی از شارحان عبارت «أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ؛ اما غصه من ابدى و شبم همراه بيدارى است.» را نشانگر شدت اندوه امام علی در فراق فاطمه و بیانگر پيوند عاطفى و روحانى عميق و ريشه‌دار آن‌دو به يكديگر می‌دانند. آیت‌الله مکارم شیرازی معتقد است در ابیات زیر که منسوب به حضرت علی(ع) است به همین مطلب اشاره شده است.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۳۷.</ref>

{{شعر۲

|ترجمه=جانم گرفتار مصيبت دردناك اوست و اى كاش با آه و ناله از اين تن بيرون مى‌آمد. بعد از تو زندگى در نظرم بى‌ارزش است و اگر اشك مى‌ريزم براى اين است كه مى‌ترسم بعد از تو عمرم طولانى شود.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۳۷.</ref>}}

برخی از شارحان نهج‌البلاغه گفته‌اند عبارت «السَّرِيعَةِ اللَّحَاقِ بِكَ؛ به‌سرعت به تو ملحق شد.» به نزدیک بودن شهادت فاطمه(س) به رحلت پیامبر(ص) دارد.<ref>خویی، منهاج البراعة، ۱۳۵۸ش، ج۱۳، ص۹-۱۰.</ref> البته از نظر برخی دیگر آن اشاره به مصائب شدید حضرت فاطمه دارد که بر اثر آنها در جوانی به شهادت رسید.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۳۳.</ref>

| [[فی ظلال نهج البلاغه (کتاب)|فی ظلال نهج البلاغه]] اثر [[محمدجواد مغنیه|محمدجواد مَغنیه]]|| ۲۰۰<ref>دشتی و محمدی، المعجم المفهرس لألفاظ نهج البلاغه، ۱۳۵۷ش، ص۵۱۳.</ref>

|}

== سند ==

طبق بررسی [[کتاب مصادر نهج‌البلاغه و اسانیده (کتاب)|کتاب مصادر نهج‌البلاغه و اسانیده]]، سخنان امام علی(ع) خطاب به پیامبر(ص) در هنگام [[تشییع و تدفین حضرت فاطمه(س)|دفن حضرت فاطمه(س)]]، با مقداری تفاوت در کتاب‌هایی چون [[الکافی (کتاب)|الکافی]] نوشته [[محمد بن یعقوب کلینی]] (درگذشت: [[سال ۳۲۹ هجری قمری|۳۲۹ق]]) از [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]،<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۵۸.</ref> [[دلائل الامامة (کتاب)|دلائل الامامة]] اثر [[محمد بن جریر طبری صغیر]] از [[امام صادق علیه‌السلام|امام جعفر صادق(ع)]]،<ref>طبری، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۳۷.</ref> [[الامالی (شیخ طوسی)|الامالی شیخ طوسی]] (تألیف: ۴۵۸ق) از امام حسین(ع)<ref>طوسی، الامالی، ۱۴۱۴ق، ص۱۰۹.</ref> و [[تذکرة الخواص من الامة فی ذکر خصائص الائمة (کتاب)|تذکرة الخواص]] نوشته سبط بن جوزی حنفی (درگذشت: ۶۵۴ق)<ref>ابن‌جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۳۶۱.</ref> آمده است.<ref>حسینی خطیب، مصادر نهج‌البلاغه و اسانیده، ۱۹۸۵م، ج۳، ص۸۵-۸۷.</ref>