سخنان امام علی(ع) در خاکسپاری حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

شارحان نهج‌البلاغه ذیل این خطبه به مواردی چون [[ماجرای فدک]]، [[غصب خلافت]]، علت مخفی بودن قبر، زمان شهادت،<ref> مکارم شیرازی، پیام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۴۰-۵۶.</ref> مدت زندگی<ref>خویی، منهاج البراعة، ۱۳۵۸ش، ج۱۳، ص۱۰-۱۱.</ref> و [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های حضرت فاطمه(س)|القاب فاطمه]]،<ref>خویی، منهاج البراعة، ۱۳۵۸ش، ج۱۳، ص۴-۸.</ref> پرداخته‌اند.

سخنان حضرت علی در هنگام دفن فاطمه مشتمل بر درددل آن حضرت با پیامبر و نیز مصیبت خودش در فراق فاطمه است.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۳۰.</ref> او در این سخنان، از سنگینی و دائمی بودن غم خود در [[شهادت حضرت فاطمه(س)]] سخن می‌گوید و از [[خدا]] طلب صبر می‌کند. امام علی از پیامبر(ص) می‌خواهد که در اتفاقات پس از رحلت خود از [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] سؤال کند. حضرت علی(ع) در این سخنان فاطمه را امانتی در دست خود معرفی می‌کند که اکنون آن را به پیامبر بازمی‌گرداند.<ref>نگاه کنید به صبحی صالح، نهج‌البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۳۱۹.</ref>