آیه مشورت: تفاوت میان نسخه‌ها

| مکان نزول      = مدینه

|  موضوع        =اخلاقی- اعتقادی

| سایر          =

}}

{{درباره۲|'''آیه مشورت'''|آگاهی از آیه‌ای که درباره '''شورا''' است|آیه شورا}}

آيه ۱۵۹ سوره آل عمران به عنوان آیه مشورت معرفی شده است.<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۱۰، ص۸۷-۸۸.</ref> البته مفسران علاوه بر این آیه،<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۱۸۹؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۳، ۱۴۲-۱۴۸.</ref> ذیل [[آیه ۳۸ سوره شوری|آیه ۳۸ سوره شورا]] نیز مسئله مشورت و اهمیت آن را بررسی کرده‌اند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۶۳</ref> پژوهشگران دینی معتقدند این آیات باعث بسط مشورت در جامعه شد و همه مردم در فرایند تصمیم‌گیری‌ها سهیم شدند. به گفته آنان در این آیات وجهه حکومتی پیامبر(ص) مورد خطاب قرار گرفته است نه حیثیت پیامبری او؛ زیرا پیام‌آوری رابطه‌ای مستقیم با خدا است و نیازی به خلق ندارد در حالی که مشورت، خصلت مثبت حکومت است و غیر قابل تجدید نظر، حتّی اگر در رأس آن معصوم نشسته باشد.<ref>مبلغی، [http://www.imam-khomeini.ir/fa/n120503/ «نقش مشورت و مشارکت در فرایند تصمیم سازی با نگاهی تاریخی و تطبیقی»]، مندرج در پرتال امام خمینی.</ref>

{{گفت و گو

برخی مامور شدن پیامبر(ص) به مشورت را به خاطر احترام به شخصیت مسلمانان دانسته و معتقدند تصمیم‌گیرنده نهایی چنانچه آیه گفته، پیامبر اسلام است و نه شورا و لازم نیست از نتیجه مشورت تبعیت کند. در مقابل گفته شده منظور از اینکه در آخر آیه، پیامبر(ص) را تصمیم‌گیرنده نهایی را مشخص کرده، این نیست که او با مردم مشورت کند و بعد نظرات آنها را نادیده بگیرد؛ زیرا با هدف آیه ناسازگار است و سبب بی‌احترامی به افکار عمومی و در نتیجه رنجش [[مسلمان|مسلمانان]] خواهد شد و نتیجه عکس خواهد داشت. همچنین در [[سیره نبوی|سیره پیامبر]] نیز دیده شده که آن حضرت اگرچه نظر جمع را متفاوت از نظر خود می‌دید، باز هم به نظر جمع عمل می‌کرد تا اصل مشورت را تقویت کند.<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۶ش، ج۱۰، ص۸۸.</ref>

در ذیل آیات مشورت فوائدی برای آن برشمرده‌اند: بالا بردن سطح تفکر مردم و احساس مسئولیت آنها، شناسایی دوستان از دشمنان، گزینش بهترین رأی، ایجاد محبت و علاقه و رفع کدورت در میان پیروان، تشویق به مشارکت در امور عمومی جامعه، دوری از تک‌روی، رواج مشورت به عنوان یک اصل عقلایی، اصلاح مردم و متصف شدن آنها به اخلاق نیکو و تجلیل از مردم از جمله این ثمرات برشمرده شده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۶۹؛ موسوی سبزواری، مواهب الرحمان، ۱۴۰۹ق، ج۷،ص۹؛ طیب، احسن البیان، ۱۳۷۸ش، ج۳، ص۴۰۹؛ قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۲، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref>

تصمیم‌گیری نهایی پس از مشورت و آگاهی از آرای دیگران به عهده حاکم گذاشته شده است. حاکم برای بررسی و مطالعه جوانب مختلف مسائل اجتماعی باید به صورت دسته‌جمعی به نقطه اشتراک برسد؛ ولی زمانی که به مرحله تصمیم‌گیری رسید، اگر با قاطعیت تصمیم گرفته نشود و دچار دودلی شود، کارها به هرج و مرج منجر خواهد شد.<ref>طالقانی، پرتوی از قرآن، ۱۳۶۲ش، ج۵، ص۳۹۸.</ref>

آموزه‌های شورایی قرآن از منظر برخی اندیشمندان اسلامی از جمله [[سید محمود طالقانی]] و [[رشید رضا]]، مناسب‌ترین محتوا برای تشکیل حکومت اسلامی در عصر جدید دانسته شده که می‌تواند به بحران‌های جامعه اسلامی پایان دهد.<ref>خان‌محمدی و جعفری، «جایگاه شورا در حکومت اسلامی ...» ص۲۳.</ref> طالقانی با استناد به آیات ۱۵۹ سوره آل عمران، [[آیه شورا|۳۸ سوره شوری]] و [[آیه رضاع|آیه ۲۳۳ سوره بقره]]، اعتقاد دارد وقتی قرآن در مسائل ریز خانوادگی مشورت را اصل قرار داده، باید هر خانه مرکزی باشد برای شورا  و آن را به اداره جامعه یا کشور سرایت داد.<ref>طالقانی، تبیین رسالت برای قیام به قسط، ۱۳۶۰، ص۱۵۸.</ref> به باور طالقانی نظام شورایی از سویی استبداد را نفی می‌کند و از سویی با مردم‌سالاری منطبق است و حتی بالاتر از آن معتقد است مردم‌سالاری فقط بر جنبه‌های مادی تأکید دارد در حالی که نظام شورایی اسلام چون انسان را [[خلیفةالله|خلیفه خدا]] می‌داند، آرمان‌های بزرگ انسانی را در پرتو [[وحی]] برای او در نظر می‌گیرد.<ref>خان‌محمدی و جعفری، «جایگاه شورا در حکومت اسلامی ...» ص۳۲-۳۳.</ref>