عمار بن حسان طائی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عَمّار بن حَسّان طایی'''{{یاد|از او در زیارت الشهدا با عبارت «اَلسّلامُ عَلَی عَمّار بنِ حسان» یاد شده است (مجلسی، بحارلانوار، ۱۳۶۸ش، ج۹۸، ص۲۷۳)؛ اما در بعضی از منابع، نام او به شکل «عامِر بن حسان» آمده است. برخی پژوهشگران احتمال داده‌اند که این اتفاق به دلیل شباهت نام او به [[عامر بن مسلم عبدی|عامر بن مسلم]] (از شهدای واقعۀ عاشورا و احتمالاً برادرزادۀ عمار) رخ داده؛ یا اینکه این دو نام، دو ضبط از یک نام واحد هستند که به دلیل شباهت با یکدیگر خلط شده‌اند (الصمیانی، موسوعة فی ظلال شهداءالطف، ۱۴۳۴ق، ج۱، ص۲۲۷). علاوه بر این، [[محمدتقی شوشتری]] نیز در کتاب [[قاموس الرجال (کتاب)|قاموس الرجال]] احتمال داده که «عمار بن حسان» و «[[عمار بن ابی‌سلامه همدانی|عمار بن أبی‌سلامه]]» (از شهدای واقعه عاشورا)، حاکی از شخص واحدی باشد (شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۷).}} از یاران [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] و از [[شهدای کربلا|شهیدان کربلا]] است. در [[زیارت الشهدا]] (زیارت ناحیه مقدسه غیرمشهور) از نام برده شده است.<ref>مجلسی، بحارلانوار، ۱۳۶۸ش، ج۹۸، ص۲۷۳.</ref> پدر او «حسان بن شریح» را نیز از اصحاب [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] می‌دانند که در [[جنگ جمل]] و [[جنگ صفین]] به همراه امام علی(ع) بود و در صفین به شهادت رسید.<ref>الصمیانی، موسوعة فی ظلال شهداءالطف، ۱۴۳۴ق، ج۱، ص۲۱۷.</ref> {{یاد|نسب کامل او را به این صورت بیان می‌کنند: عمّار بن حسّان بن شریح بن سعد بن حارثة بن لام بن عمرو بن ظریف بن عمرو بن ثمامة بن ذهل بن جذعان بن سعد بن طی، الطائی (الصمیانی، موسوعة فی ظلال شهداءالطف، ۱۴۳۴ق، ج۱، ص۲۱۴).}} همچنین «عبدالله بن احمد» از راویان شیعه و صاحب کتاب «قضایا أمیرالمؤمنین» را نوۀ عمّار می‌دانند.<ref>سماوی، ابصارالعین، ١۴١٩ق، ج۱، ص۱۹۷؛ نجاشی، رجال نجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۲۲۹.</ref>

نجاشی، او را در زمرۀ افرادی می‌داند که در عاشورای [[سال ۶۱ هجری قمری|سال ۶۱ قمری]] در [[کربلا]] بود و در کنار امام حسین (ع) به شهادت رسید.<ref>نجاشی، رجال نجاشی، مؤسسة النشر الإسلامی، ج۱، ص۲۲۹.</ref> به عقیدۀ پژوهشگران، عمّار به‌هنگامِ حرکت امام حسین(ع) از [[مکه]] همراه او بود و به کربلا آمد.<ref>جمع نویسندگان، ذخیرة الدارین فیما یتعلق بمصائب الحسین(ع)، ج۱، ص۴۱۹.</ref> طبق منابع تاریخی، در [[واقعه کربلا|واقعه عاشورا]]، امام حسین(ع) به این امید که [[لشکر عمر بن سعد|سپاهیان عمر سعد]] از جنگ دست بردارند، طی خطابه‌ای آنها را موعظه کرد؛ اما آن‌ها نصیحت امام را نپذیرفتند. پس از این خطابه، [[شمر بن ذی‌الجوشن|شمر]] با گروهی از لشکریانش، از دو جناح راست و چپ به [[خیمه‌گاه]] اصحاب امام حسین(ع) حمله و آن را تیرباران کرد. این یورش در کتاب‌های تاریخی به «حملۀ اول» مشهور شده است.<ref>الصمیانی، موسوعة فی ظلال شهداءالطف، ۱۴۳۴ق، ج۱، ص۲۳۵.</ref> عمّار بن حسان را یکی از شهدای این یورش می‌دانند.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل أبی طالب، المکتبة الحیدریة، ج۳، ص۲۵۹.</ref> البته برخی از منابع نیز نحوۀ شهادت عمّار را در میدان نبرد و در برابر دیدگان امام حسین(ع) گزارش کرده‌اند.<ref>جمع نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ۱۳۸۱ش، ص۲۰۷.</ref>