حکمای اربعه تهران: تفاوت میان نسخه‌ها
←حوزه فلسفی تهران
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== حوزه فلسفی تهران == | == حوزه فلسفی تهران == | ||
{{اصلی|مکتب فلسفی تهران}} | {{اصلی|مکتب فلسفی تهران}} | ||
پیدایش مکتب فلسفی تهران را مقارن با ساخت [[مدرسه مروی]] در [[تهران]] دانسته‌اند.<ref>علی زنوزی، ج۳، ص۱۴۶ و پانویس۴؛ بامداد، ج۳، ص۳۹۷</ref> | پیدایش مکتب فلسفی تهران را مقارن با ساخت [[مدرسه مروی]] (۱۲۳۲ق) در [[تهران]] دانسته‌اند.<ref>علی زنوزی، ج۳، ص۱۴۶ و پانویس۴؛ بامداد، ج۳، ص۳۹۷</ref> در سال ۱۲۳۷ق، [[فتحعلی شاه قاجار]] (حکومت: ۱۲۱۲ - ۱۲۵۰) [[ملا علی نوری]] را به تهران دعوت کرد تا در این مدرسه به تربیت طلاب در علوم عقلی بپردازد، اما او به علت کهولت سن و داشتن تعداد زیادی شاگرد در اصفهان، دعوت شاه را رد کرد و در عوض شاگرد برجسته خود، [[ملا عبدالله زنوزی]]، را در ۱۲۳۷ برای تدریس [[فلسفه اسلامی|فلسفه]] به [[تهران]] فرستاد.<ref>علی زنوزی، ج۳، ص۱۴۶.</ref> | ||
[[ملاعبدالله زنوزی]]، که می‌توان او را مؤسس [[حوزه علمیه تهران]] دانست، در زنوز، از توابع مرند، به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلاتِ مقدماتی دینی در خوی، به [[کربلا]] رفت و به فراگرفتن [[اصول فقه]] پرداخت. مدتی نیز در [[قم]] به تحصیل [[فقه]] اشتغال داشت. سپس راهی [[اصفهان]] شد و در آنجا به فلسفه و حکمت علاقه‌مند گردید و مدتها نزد ملاعلی نوری به فراگرفتن فلسفه، مخصوصاً [[حکمت متعالیه]] ملاصدرا، پرداخت. سپس به عنوان استادی توانا در حکمت متعالیه صدرایی به تهران آمد و بیست سال، یعنی تا وفاتش در ۱۲۵۷، در مدرسه مروی به تدریس فلسفه پرداخت.<ref>علی زنوزی، ج۳، ص۱۴۵ - ۱۴۶</ref> | [[ملاعبدالله زنوزی]]، که می‌توان او را مؤسس [[حوزه علمیه تهران]] دانست، در زنوز، از توابع مرند، به دنیا آمد. پس از اتمام تحصیلاتِ مقدماتی دینی در خوی، به [[کربلا]] رفت و به فراگرفتن [[اصول فقه]] پرداخت. مدتی نیز در [[قم]] به تحصیل [[فقه]] اشتغال داشت. سپس راهی [[اصفهان]] شد و در آنجا به فلسفه و حکمت علاقه‌مند گردید و مدتها نزد ملاعلی نوری به فراگرفتن فلسفه، مخصوصاً [[حکمت متعالیه]] ملاصدرا، پرداخت. سپس به عنوان استادی توانا در حکمت متعالیه صدرایی به تهران آمد و بیست سال، یعنی تا وفاتش در ۱۲۵۷، در مدرسه مروی به تدریس فلسفه پرداخت.<ref>علی زنوزی، ج۳، ص۱۴۵ - ۱۴۶</ref> | ||
پس از ملاعبدالله زنوزی، دوره حکمای اربعه مکتب فلسفی تهران قلمداد شده است. | پس از ملاعبدالله زنوزی، دوره حکمای اربعه مکتب فلسفی تهران قلمداد شده است.حکمای اربعه عنوانی است که برای چهار تن از حکمای برجسته مکتب فلسفی تهران، [[آقاعلی مدرس طهرانی|آقاعلی مدرس]]، [[آقا محمدرضا قمشه‌ای]]، [[سید ابوالحسن جلوه|میرزا ابوالحسن جلوه]] و [[آقا میرزا حسین سبزواری]]، استفاده شده است.<ref>طارمی، شهر هزار حکیم، ۱۳۸۲ش، ص۲۵.</ref> حکمای اربعه را تثبیت‌کننده مکتب فلسفی تهران به‌شمار برده‌اند.<ref>طارمی، شهر هزار حکیم، ۱۳۸۲ش، ص۲۵.</ref> دوران فعالیت علمی این چهار حکیم دوران اوج مکتب فلسفی تهران قلمداد شده است.<ref>طارمی، شهر هزار حکیم، ۱۳۸۲ش، ص۲۵.</ref> | ||
==آقا علی مدرس == | ==آقا علی مدرس == | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
* ناهید باقری خرمدشتی، کتابشناسی جامع ملاصدرا، تهران ۱۳۷۸ ش؛ | * ناهید باقری خرمدشتی، کتابشناسی جامع ملاصدرا، تهران ۱۳۷۸ ش؛ | ||
* مهدی بامداد، شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ هجری، تهران ۱۳۵۷ ش؛ | * مهدی بامداد، شرح حال رجال ایران در قرن ۱۲ و ۱۳ و ۱۴ هجری، تهران ۱۳۵۷ ش؛ | ||
*عباس طارمی، شهر هزار حکیم، تهران، انتشارات روزنه، ۱۳۸۲ش. | |||
* عبدالله بن بیرمقلی زنوزی، انوار جلیه، چاپ جلال‌الدین آشتیانی، تهران ۱۳۵۴ ش؛ | * عبدالله بن بیرمقلی زنوزی، انوار جلیه، چاپ جلال‌الدین آشتیانی، تهران ۱۳۵۴ ش؛ | ||
* عبدالله بن بیرمقلی زنوزی، لمعات الهیه، چاپ جلال‌الدین آشتیانی، تهران ۱۳۵۵ ش؛ | * عبدالله بن بیرمقلی زنوزی، لمعات الهیه، چاپ جلال‌الدین آشتیانی، تهران ۱۳۵۵ ش؛ | ||
| خط ۹۵: | خط ۹۶: | ||
* منوچهر صدوقی‌سها، تاریخ حکماء و عرفاء متأخر بر صدرالمتألهین، تهران ۱۳۵۹ ش؛ | * منوچهر صدوقی‌سها، تاریخ حکماء و عرفاء متأخر بر صدرالمتألهین، تهران ۱۳۵۹ ش؛ | ||
* محمدعلی عبرت نائینی، تذکره مدینه‌الادب، چاپ عکسی تهران ۱۳۷۶ ش؛ | * محمدعلی عبرت نائینی، تذکره مدینه‌الادب، چاپ عکسی تهران ۱۳۷۶ ش؛ | ||
* هانری | * هانری کربن، تاریخ فلسفه اسلامی، ترجمه جواد طباطبائی، تهران ۱۳۷۷ ش؛ | ||
* محمدجعفر لاهیجی، شرح رساله المشاعر ملاصدرا، چاپ جلال‌الدین آشتیانی، [مشهد ? ۱۳۴۳ ش]؛ | * محمدجعفر لاهیجی، شرح رساله المشاعر ملاصدرا، چاپ جلال‌الدین آشتیانی، [مشهد ? ۱۳۴۳ ش]؛ | ||
* مرتضی مطهری، خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران ۱۳۷۰ ش؛ | * مرتضی مطهری، خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران ۱۳۷۰ ش؛ | ||
* محمدمعصوم‌بن زین‌العابدین معصوم علیشاه، طرائق‌الحقائق، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران ۱۳۳۹۱۳۴۵ ش. | * محمدمعصوم‌بن زین‌العابدین معصوم علیشاه، طرائق‌الحقائق، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران ۱۳۳۹۱۳۴۵ ش. | ||