پرش به محتوا

حکمای اربعه تهران: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۱۱: خط ۱۱:
== حوزه فلسفی تهران ==
== حوزه فلسفی تهران ==
{{اصلی|مکتب فلسفی تهران}}
{{اصلی|مکتب فلسفی تهران}}
در ۱۲۳۲ محمدحسین‌خان‌ مروی‌، [[مدرسه‌ مروی‌]] را در [[تهران]] بنا نهاد<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۳، ص‌۱۴۶ و پانویس‌۴؛ بامداد، ج‌۳، ص‌۳۹۷</ref> و فتحعلی شاه قاجار (حکومت: ۱۲۱۲ - ۱۲۵۰) [[ملا علی نوری]] را به‌ تهران‌ دعوت‌ کرد تا در این‌ مدرسه‌ به‌ تربیت‌ طلاب‌ در علوم‌ عقلی‌ بپردازد، اما وی‌ به‌ علت‌ کهولت‌ سن‌ و داشتن‌ تعداد زیادی‌ شاگرد در اصفهان‌، دعوت‌ شاه‌ را رد کرد و در عوض‌ شاگرد برجسته‌ خود، [[ملا عبدالله زنوزی]]، را در ۱۲۳۷ برای‌ تدریس‌ [[فلسفه اسلامی|فلسفه‌]] به‌ [[تهران‌]] فرستاد.
پیدایش مکتب فلسفی تهران را مقارن با ساخت [[مدرسه‌ مروی‌]] در [[تهران]] دانسته‌اند.<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۳، ص‌۱۴۶ و پانویس‌۴؛ بامداد، ج‌۳، ص‌۳۹۷</ref> و فتحعلی شاه قاجار (حکومت: ۱۲۱۲ - ۱۲۵۰) [[ملا علی نوری]] را به‌ تهران‌ دعوت‌ کرد تا در این‌ مدرسه‌ به‌ تربیت‌ طلاب‌ در علوم‌ عقلی‌ بپردازد، اما وی‌ به‌ علت‌ کهولت‌ سن‌ و داشتن‌ تعداد زیادی‌ شاگرد در اصفهان‌، دعوت‌ شاه‌ را رد کرد و در عوض‌ شاگرد برجسته‌ خود، [[ملا عبدالله زنوزی]]، را در ۱۲۳۷ برای‌ تدریس‌ [[فلسفه اسلامی|فلسفه‌]] به‌ [[تهران‌]] فرستاد.


[[ملاعبدالله زنوزی‌]]، که‌ می‌توان‌ او را مؤسس‌ [[حوزه علمیه تهران]] دانست‌، در زنوز، از توابع‌ مرند، به‌ دنیا آمد. پس‌ از اتمام‌ تحصیلاتِ مقدماتی‌ دینی‌ در خوی‌، به‌ [[کربلا]] رفت‌ و به‌ فراگرفتن‌ [[اصول‌ فقه‌]] پرداخت‌. مدتی‌ نیز در [[قم]] به‌ تحصیل‌ [[فقه‌]] اشتغال‌ داشت‌. سپس‌ راهی‌ [[اصفهان]] شد و در آنجا به‌ فلسفه‌ و حکمت‌ علاقه‌مند گردید و مدتها نزد ملاعلی‌ نوری‌ به‌ فراگرفتن‌ فلسفه‌، مخصوصاً [[حکمت متعالیه]] ملاصدرا، پرداخت‌. سپس‌ به‌ عنوان‌ استادی‌ توانا در حکمت‌ متعالیه‌ صدرایی‌ به‌ تهران‌ آمد و بیست‌ سال‌، یعنی‌ تا وفاتش‌ در ۱۲۵۷، در مدرسه‌ مروی‌ به‌ تدریس‌ فلسفه‌ پرداخت‌.<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۳، ص‌۱۴۵ - ۱۴۶</ref>
[[ملاعبدالله زنوزی‌]]، که‌ می‌توان‌ او را مؤسس‌ [[حوزه علمیه تهران]] دانست‌، در زنوز، از توابع‌ مرند، به‌ دنیا آمد. پس‌ از اتمام‌ تحصیلاتِ مقدماتی‌ دینی‌ در خوی‌، به‌ [[کربلا]] رفت‌ و به‌ فراگرفتن‌ [[اصول‌ فقه‌]] پرداخت‌. مدتی‌ نیز در [[قم]] به‌ تحصیل‌ [[فقه‌]] اشتغال‌ داشت‌. سپس‌ راهی‌ [[اصفهان]] شد و در آنجا به‌ فلسفه‌ و حکمت‌ علاقه‌مند گردید و مدتها نزد ملاعلی‌ نوری‌ به‌ فراگرفتن‌ فلسفه‌، مخصوصاً [[حکمت متعالیه]] ملاصدرا، پرداخت‌. سپس‌ به‌ عنوان‌ استادی‌ توانا در حکمت‌ متعالیه‌ صدرایی‌ به‌ تهران‌ آمد و بیست‌ سال‌، یعنی‌ تا وفاتش‌ در ۱۲۵۷، در مدرسه‌ مروی‌ به‌ تدریس‌ فلسفه‌ پرداخت‌.<ref>علی‌ زنوزی‌، ج‌۳، ص‌۱۴۵ - ۱۴۶</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۶٬۱۷۰

ویرایش