Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۰۹۹
ویرایش
تهجد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (←منابع) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''تَهَجُّد'''، واژه‌ای قرآنی است به معنای شب‌خیزی برای خواندن [[نماز شب]]، [[تلاوت|قرائت قرآن]]، ذکر خدا و [[استغفار|آمرزش‌طلبی]].<ref>مصلائی‌پور، «تهجد»، ص۶۸۹.</ref> | '''تَهَجُّد'''، واژه‌ای قرآنی است به معنای شب‌خیزی برای خواندن [[نماز شب]]، [[تلاوت|قرائت قرآن]]، ذکر خدا و [[استغفار|آمرزش‌طلبی]].<ref>مصلائی‌پور، «تهجد»، ص۶۸۹.</ref> | ||
واژه تهجد در قرآن در | واژه تهجد در قرآن در آیهٔ «وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ» (و پاسى از شب را زنده بدار) به کار رفته است.<ref>سوره إسراء، آیه۷۹.</ref> [[شیخ صدوق]] (درگذشت: ۳۸۱ق) با استناد به عبارت «فَتَهَجَّدْ»، نماز شب را بر پیامبر(ص) [[واجب]] و بر دیگر مسلمانان [[مستحب]] دانسته است.<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۴۸۴.</ref> همچنین در «قُمِ اللَّيْلَ إِلَّا قَلِيلًا؛ پاره‌ای از شب را به پا خیز»، <ref>سوره مزمل، آیه۲.</ref> به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] دستور داده شده است که بیشتر شب را بیدار باشد. به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]] در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، رسیدن پیامبر(ص) به [[مقام محمود|مقام مَحمود]] (مقام شفاعت در [[آخرت|روز جزا]]) به سبب تهجد است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۲۲۵.</ref> | ||
روایاتی در فضیلت تهجد نقل شده است. از جمله | روایاتی در فضیلت تهجد نقل شده است. از جمله برپایه روایتی که از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] نقل شده است: بیداری شب باعث سلامتی بدن، خشنودی پروردگار، در معرض رحمت و لطف خدا قرار گرفتن و تمسک به اخلاق [[پیامبران]] می‌شود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۷، ص۱۴۴.</ref> همچنین در قرآن، [[استغفار|آمرزش‌خواهی]] در سَحَر از ویژگی‌های پرهیزگاران شمرده شده است.<ref>نگاه کنید به سوره آل‌عمران، آیه ۱۷؛ سوره ذاریات، آیات ۱۷-۱۸.</ref> | ||
تهجد، بیدارشدن و بیدارماندن بعد از خواب را می‌گویند.<ref> نگاه کنید به طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۱-۱۳۵۲ش، ج۱۳، ص۱۷۵.</ref> متهجِّد کسی است که شبانگاه برای برپا داشتن عبادت از خواب برمی‌خیزد.{{مدرک}} جهود در لغت به معنای خوابیدن است به گفته [[اسماعیل بن حماد جوهری|جَوهری]] لغت‌شناس قرن چهارم این واژه از اضداد است از این رو به معانی «در شب خفتن» و «در شب بیدار شدن» آمده است.<ref>نگاه کنید به جوهری، الصحاح، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۵۵.</ref> به گفته [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] گاهی به نماز شب هم تهجد گفته می‌شود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۲۲.</ref> | تهجد، بیدارشدن و بیدارماندن بعد از خواب را می‌گویند.<ref> نگاه کنید به طباطبایی، المیزان، ۱۳۵۱-۱۳۵۲ش، ج۱۳، ص۱۷۵.</ref> متهجِّد کسی است که شبانگاه برای برپا داشتن عبادت از خواب برمی‌خیزد.{{مدرک}} جهود در لغت به معنای خوابیدن است به گفته [[اسماعیل بن حماد جوهری|جَوهری]] لغت‌شناس قرن چهارم این واژه از اضداد است از این رو به معانی «در شب خفتن» و «در شب بیدار شدن» آمده است.<ref>نگاه کنید به جوهری، الصحاح، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۵۵.</ref> به گفته [[محمدباقر مجلسی|علامه مجلسی]] گاهی به نماز شب هم تهجد گفته می‌شود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۲۲۲.</ref> | ||