آیه ۲۳ سوره احزاب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: خنثی‌سازی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
'''آیه ۲۳ سوره احزاب''' درباره [[ایمان|مؤمنانی]] است که به عهدشان با خدا پای‌بند بودند و برخی از آنها به [[شهادت]] رسیدند و برخی منتظر شهادت ماندند. از نظر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، منظور از آن عهد این بود که هنگامی که با دشمن روبرو شدند، فرار و پشت به دشمن نکنند و ثابت‌قدم در کنار [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] بمانند. | '''آیه ۲۳ سوره احزاب''' درباره [[ایمان|مؤمنانی]] است که به عهدشان با خدا پای‌بند بودند و برخی از آنها به [[شهادت]] رسیدند و برخی منتظر شهادت ماندند. از نظر [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]، منظور از آن عهد این بود که هنگامی که با دشمن روبرو شدند، فرار و پشت به دشمن نکنند و ثابت‌قدم در کنار [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] بمانند. | ||
برای این آیه شأن‌نزول‌های مختلفی ذکر شده است. | برای این آیه شأن‌نزول‌های مختلفی ذکر شده است. به‌گفته نویسنده [[منهج الصادقین فی الزام المخالفین (کتاب)|تفسیر منهج الصادقین]]، بیشتر مفسران و محدثان برآنند که این آیه در شأن [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، [[حمزة بن عبدالمطلب|حمزه بن عبدالمطلب]]، [[جعفر بن ابی‌طالب]] و [[عبیدة بن حارث|عبیده بن حارث]] نازل شده است. روایتی از امام علی(ع) نیز در این باره نقل شده است. در منابع تفسیری اهل‌سنت، [[اسباب نزول|شأن نزول]] این آیه درباره انس بن نضیر، از [[صحابه]] و عموی انس بن مالک، بیان شده است. | ||
در تفاسیر [[شیعه]]، مراد از کسانی که به شهادت | در تفاسیر [[شیعه]]، مراد از «مَنْ قَضى نَحْبَه» یعنی کسانی که به شهادت رسیدند، حمزه و جعفر بن ابی‌طالب و مقصود از کسانی که در انتظارند، علی(ع) دانسته شده است. در منابع اهل‌سنت، حمزه، شهیدان جنگ بدر و اُحُد و [[طلحة بن عبیدالله]] مصادیق «مَنْ قَضى نَحْبَه» شمرده شده‌اند. | ||
به باور [[ناصر مکارم شیرازی]]، میان تفاسیر و مصادیق ذکر شده ذیل آیه، منافاتی نیست؛ زیرا آیه مفهوم گسترده‌ای دارد و همه شهیدان و همه کسانی را که در انتظار شهادت‌‌اند، دربرمی‌گیرد. | به باور [[ناصر مکارم شیرازی]]، میان تفاسیر و مصادیق ذکر شده ذیل آیه، منافاتی نیست؛ زیرا آیه مفهوم گسترده‌ای دارد و همه شهیدان و همه کسانی را که در انتظار شهادت‌‌اند، دربرمی‌گیرد. | ||
این آیه درباره | این آیه درباره شهیدان، بسیار به کار رفته است؛ برای نمونه [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] پس از شهادت [[مسلم بن عوسجه اسدی|مُسْلم بن عَوْسَجَه]] و [[مسلم بن عقیل]] این آیه را تلاوت نمود. همچنین در پیام‌های تسلیت درباره شهدا به کار رفته است. | ||
==متن و ترجمه== | ==متن و ترجمه== | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
== شأن نزول == | == شأن نزول == | ||
شأن‌نزول‌های مختلفی برای آیه ۲۳ سوره احزاب نقل شده است. به گفته [[ملا فتح‌الله کاشانی]] (درگذشت ۹۸۸ق) در [[منهج الصادقین فی الزام المخالفین (کتاب)|تفسیر منهج الصادقین]]، جمهور مفسران و محدثان برآنند که این آیه در شأن [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، [[حمزة بن عبدالمطلب|حمزه بن عبدالمُطَّلِب]]، [[جعفر بن ابی‌طالب]] و [[عبیدة بن حارث|عُبیدة بن حارث]] نازل شده است.<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۷، ص۲۷۲.</ref> وی در جای دیگری نقل کرده است [[اسباب نزول|سبب نزول]] آیه درباره گروهی از [[صحابه]] مانند حمزه بن عبدالمطلب، [[مصعب بن عمیر|مُصعَب بن عُمیر]] و انس بن جبیر است که نذر کرده بودند تا در میدان جنگ ملازم پیامبر(ص) باشند و تا به شهادت نرسند، آرام نگیرند. خداوند در آیه ۲۳ احزاب این گروه از مؤمنان را توصیف کرده که آنان در عهد خود راست‌‌گو بودند.<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۷، ص۲۷۱.</ref> برپایه روایتی از امام علی(ع) این آیه درباره | شأن‌نزول‌های مختلفی برای آیه ۲۳ سوره احزاب نقل شده است. به گفته [[ملا فتح‌الله کاشانی]] (درگذشت ۹۸۸ق) در [[منهج الصادقین فی الزام المخالفین (کتاب)|تفسیر منهج الصادقین]]، جمهور مفسران و محدثان برآنند که این آیه در شأن [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]، [[حمزة بن عبدالمطلب|حمزه بن عبدالمُطَّلِب]]، [[جعفر بن ابی‌طالب]] و [[عبیدة بن حارث|عُبیدة بن حارث]] نازل شده است.<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۷، ص۲۷۲.</ref> وی در جای دیگری نقل کرده است [[اسباب نزول|سبب نزول]] آیه درباره گروهی از [[صحابه]] مانند حمزه بن عبدالمطلب، [[مصعب بن عمیر|مُصعَب بن عُمیر]] و انس بن جبیر است که نذر کرده بودند تا در میدان جنگ ملازم پیامبر(ص) باشند و تا به شهادت نرسند، آرام نگیرند. خداوند در آیه ۲۳ احزاب این گروه از مؤمنان را توصیف کرده که آنان در عهد خود راست‌‌گو بودند.<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ۱۳۳۶ش، ج۷، ص۲۷۱.</ref> برپایه روایتی از امام علی(ع) این آیه درباره خودشان، حمزه و جعفر و عبیدة بن حارث نازل شد.<ref>عروسی حویزی، تفسیر نور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۲۵۸.</ref> | ||
در تفسیر طبری نقل شده این آیه درباره گروهی نازل شد که در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] شهید نشدند؛ پس با خدا عهد کردند که به همراه [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] با مشرکین جنگ کنند. عده‌ای از آنان به [[شهادت]] رسیدند و برخی شهید نشدند و منتظر شهادت ماندند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۱، ص۹۳.</ref> | در تفسیر طبری نقل شده این آیه درباره گروهی نازل شد که در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] شهید نشدند؛ پس با خدا عهد کردند که به همراه [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] با مشرکین جنگ کنند. عده‌ای از آنان به [[شهادت]] رسیدند و برخی شهید نشدند و منتظر شهادت ماندند.<ref>طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۱، ص۹۳.</ref> | ||