آیه بر: تفاوت میان نسخه‌ها

تفسیر محتوای بخش اول آیه به تعیین معنای «بِرّ» وابسته‌ است، بر این اساس برخی با توجه به اینکه «بر» را به معنای نماز دانسته‌اند، عنوان کرده‌اند که معنای این بخش از آیه این است که نیکی این نیست که فقط نماز بخوانی و عمل نکنی.<ref name=":0" /> برخی دیگر عنوان کرده‌اند که معنای آیه این است که نیکی فقط نماز خواندن و انجام عبادت‌های شرعیه نیست.<ref>طبرسی، مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص ۴۷۵؛ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، ج۲، ص۹۵.</ref> آنهایی که معتقد بودند واژه «بِرّ» به نماز یهودیان و مسیحیان اشاره دارد نیز مفهوم آیه را توبیخی در مورد تلاش آنها برای اثبات لزوم توجه به [[بیت المقدس]]، عنوان کرده‌اند. <ref>فخر رازی،‌ مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۲۱۱.</ref> برخی دیگر عنوان کرده‌‌اند که بعد از مشاجره [[مسلمانان]] و اهل کتاب این آیه نازل شد، بنابراین مخاطبش مسلمانان و [[اهل‌ کتاب]] <nowiki/>اند و مفهوم آن نیز اشاره به این دارد که نیکویی تنها در مساله [[قبله]] و جهت عبادت نیست.<ref>قمی کاشانی، منهج‌الصادقین،‌ ۱۳۳۰ش، ج۱، ص۳۷۰.</ref>  

در تفسیر [[مجمع‌البیان]] آمده است که [[نماز]] و دیگر [[عبادت|عبادات]] برای مصلحت مخصوصی همچون بازدارندگی انسان از انحراف و فساد [[واجب]] و مورد امر [[خدا|خداوند]] قرار گرفته‌اند، بنابراین نیکوکاری رسیدن به مصالح عبادات و نماز است نه اینکه هنگام نماز یا عبادات دیگر به سمت مشخصی نماز خوانده شود.<ref>طبرسی، مجمع‌البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص ۴۷۶.</ref>