صحف: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صُحُف''' به هر چیزی گفته می‌شود که معارف، [[احکام شرعی|احکام]] و آیات الهی بر آن نوشته شده باشد. در [[قرآن]] و [[حدیث|روایات]]، صحف به صورت کلی بر کتاب‌های [[پیامبران]] و بر برخی کتاب‌های خاص همچون قرآن و کتاب حضرت ابراهیم اطلاق شده است. صحف به معنای [[نامه اعمال]] نیز به کار رفته است.

در [[آیه ۱۳۳ سوره طه]]، خداوند از کتاب‌هایی که بر [[پیامبران]] نازل شده، با تعبیر «صحف» یاد کرده است.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی،۱۴۱۵ق، ج۳، ص۳۲۸.</ref>  

همچنین در [[آیه ۵۲ سوره مدثر]] آمده: «هرکدام از آنها انتظار دارد صُحُف سرگشاده و جداگانه‏‌ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود.» مفسران مقصود از «صحف» در این آیه را  کتاب آسمانی دانسته‌اند.<ref>فضل‌الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۳، ص۲۲۸.</ref>

در قرآن از کتاب [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] و [[موسی (پیامبر)|حضرت موسی(ع)]] با تعبیر «صحف» یاد شده است: «صُحُفِ إِبْراهیمَ وَ مُوسى‏»<ref>سوره اعلی، آیه۱۹.</ref> که مفسران مقصود از «صحف موسى» را همان [[تورات]] می‌دانند و همچنین معتقدند «صحف ابراهیم» اشاره می‌کند به كتاب آسمانى‌ای که بر حضرت ابراهیم نازل شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۵۵۵؛ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۴۵.</ref> در روایات، از کتاب‌های [[آدم (پیامبر)|حضرت آدم]]<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱، ص۲۴۹.</ref>، [[شیث (پیامبر)|شیث]]<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۴۱.</ref> و [[ادریس (پیامبر)|ادریس]]<ref>ملاحویش آل غازی، بیان المعانی، ۱۳۸۲ق، ج۵، ص۱۶۷.</ref> به صحف تعبیر شده است.

مفسران معتقدند در آیه ۱۳ [[سوره عبس|سوره عَبَس]] و [[آیه ۲ سوره بینه|آیه ۲ سوره بیّنه]]، مقصود از کلمه «صحف» [[قرآن]] است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۶۶۵؛ مغنیه، تفسیر الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۵۹۴.</ref>

به‌گفته مفسران، در [[آیه ۱۰ سوره تکویر]] از [[نامه اعمال|نامه اعمال انسان]] با تعبیر صحف یاد شده است:<ref>شیخ طوسی، التبیان، داراحیاء التراث، ج۱۰، ص۲۸۳.</ref> <font color=green>{{حدیث|«وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ؛ و در آن هنگام که نامه‏‌های اعمال گشوده شود.»}}</font> [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] نیز در روایتی، از نامه اعمال با تعبیر «صحف» یاد کرده است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۶.</ref>