نگاه حرام: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۳۰ و ۳۱ [[سوره نور]] نهی از چشم‌چرانی می‌کند و به پوشیدن چشم در مقابل حرام امر می‌کند. این آیات نگاه به زن اجنبی را بر مردان، و نگاه به مرد اجنبی را بر زنان تحریم فرموده است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۱۱؛ امامی، فرهنگ قرآن، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۳۲۸.</ref> برخی گفته‌اند مراد از این دو آیه نگاه بر چیزی است که نظر به آنها حرام است.<ref>ابن أبی حاتم، تفسير القرآن العظيم، ریاض، ج۸، ص۱۳۱؛ السيوطی،  الدر المنثور فی التفسير بالماثور، بیروت، ج۶، ص۱۷۷.</ref> قرینه‌شدن نهی از نگاه و حفظ فرج در این دو آیه، نشانگر این است که شاید نگاه حرام سبب زنا شود.<ref>قاضی، «چشم چرانی»، ص70.</ref> [[مفسران]] گفته‌اند انسان مؤمن به محرمّات الهی خیره نمی‌گردد و از نگاه حرام، چشم می‌پوشد. قرآن، از مردان و زنان باایمان می‌خواهد که حرمت چشم خود را حفظ کنند.<ref>محمدی ری‌شهری، تفسیر قرآن ناطق، ص۱۰۳.</ref> و از آنچه خدا اکراه دارد، بپرهیزند که نگاه کنند.<ref>ابن أبی حاتم، تفسير القرآن العظيم، ریاض، ج۸، ص۱۳۲.</ref> گفته شده است چشم‌چرانی همانگونه که بر مردان حرام است بر زنان نیز حرام می‌باشد، <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص ۴۳۸.</ref>

در احادیث اسلامی، توصیه‌های زیادی به پرهیز از نگاه حرام شده است. پیامبر اکرم(ص) فرموده است نگاه بد، تیری از تیرهای مسموم شیطان است. و هر کس از ترس خدا چشم خود را فرو بندد، خداوند به او ایمانی می‌دهد که از درون، شیرینی آن را احساس می‌کند. از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] روایت است که چشم، کمینگاه شیطان است. و چشم‌پوشی بهترین راه دوری از شهوات است‏.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۸ش، ج۶، ص ۱۷۲.</ref> پیامبر(ص) گفته است برای هر عضوی از اعضای آدمیزاد، بهره‌ای از زِناست؛ زنای چشم هم، چشم‌چرانی است. [[امام باقر(ع)]] گفته است پیامبر خدا، مردی را که به عورت زن نامحرم نگاه کند، نفرین فرمود.<ref>محمدی ری‌شهری، حکمت نامه پیامبر اعظم صلَّی الله علیه و آله، ج۱۴، ص۳۹۷.</ref>