خط ثلث: تفاوت میان نسخه‌ها

از خط ثلث، برای نوشتن قطعات {{یاد|صفحه‌ای که مطلبی به قلم درشت بر آن نوشته شده باشد.}}، پشت جلد، عناوین، سرلوحه‌ها و تقسیمات کتاب‌ها، الواح سردر خانه‌ها و مغازه‌ها، کتابت قرآن‌های جامع، حکاکی سنگ‌ها، مهرهای قیمتی و نشان‌ها استفاده می‌شود.<ref>فضائلی، «کتیبه‌نگاری»، ۱۳۷۱ش، ص ۹۵.</ref> اما از نظر محققان، عمده‌ترین و مهم‌ترین کاربرد خط ثلث، مربوط به کتیبه‌نویسی محراب‌ها، قبه‌ها، ورودی‌های مساجد است که به جهت قابلیت بالا در ترکیب و هماهنگی با طرح‌های اسلیمی و ختایی رواج یافته‌ است.<ref>فضائلی، تعلیم خط، ۱۳۷۶ ش، ص۱۳۰–۱۳۱؛ فضائلی، «کتیبه‌نگاری»، ۱۳۷۱ش، ص ۹۵؛ مقتدایی، شناخت و ارزیابی کاربردی هنرهای اسلامی ایران، ۱۳۹۳ش، ص۶۵.</ref> تا قبل از دوره تیموریان، خطوط ریحان، محقق، ثلث و نسخ، برای [[کتابت قرآن کریم]]، مورد استفاده بود اما پس از قرن دهم، [[خط نسخ]]، جای تمام خطوط دیگر را گرفت.<ref>هاشمی نژاد، دانشنامه جهان اسلام، ۱۳۹۰ش، ج۱۵، ص۵۶۶.</ref>

به نظر یاسین حمیدسفادی، پژوهشگر معاصر خوشنویسی اسلامی، خط ثلث دربردارنده همه خصوصیات متناسب با شأن و مقام یک خط مذهبی است اما قرآن‌هایی که تماماً در ثلث کتابت شده باشند، بسیار کمیاب هستند.<ref>سفادی، خوشنویسی اسلامی، ۱۳۸۱ش، ص۲۱–۲۵.</ref>

علاوه بر آن، خط ثلث در ساختن اشیاء و ظروف فلزی، نظیر کاسه‌های نقره ای، مفرغی و برنجی، سکه‌ها و ادوات علمی، که مشتمل بر محتوای قرآنی، دعایی و نام‌ها و القاب‌ها بود، دیده می‌شود.<ref>ذکاء، «اشعار و اشیاء»، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۸۳–۸۴.</ref>

عبدالله صیرفی معتقد است که هر کس قواعد خط ثلث را به خوبی بداند و بتواند آن را محکم و استوار بنویسد، سایر اقلام سته را نیز می‌تواند بنویسد.<ref>مقتدایی، مبادی و مبانی اصول خطوط و خوشنویسی اسلامی ایران ۱۳۹۳ش، ج۱، ص۱۳۹.</ref>

برخی معتقدند که در کتیبه‌های قرآنی که معمولاً با خط ثلث و غالباً با رنگ سفید نوشته شده‌اند، حروف با کشیده مانند الف‌ها، به گونه ای شعله آسا به سوی آسمان تمایل دارند و آنچنان پیچیده و در هم تنیده‌اند که تداعی کننده هاله‌ای از نور می‌باشند. افزایش فضای سفید بر زمینه تیره، گویای غلبه نور بر ظلمت است.<ref>خزائی، مجموعه مقالات اولین همایش هنر اسلام، ۱۳۸۲ش، ص۲۲۹.</ref>