لواط: تفاوت میان نسخه‌ها

لواط در اصطلاح [[فقه|فقهی]]، چنین تعریف شده است که مردی آلت جنسی‌اش را داخل مقعد مردی دیگر کند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> به گفته [[علی‌اکبر فیض مشکینی|علی مشکینی]] از عالمان شیعه برخی [[مجتهد|فقیهان]] دخول کمتر از ختنه‌گاه را هم لواط نامیدند<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> و برخی نیز مطلق [[آمیزش]] مرد با مرد، گرچه آلت داخل مقعد نشود و فقط [[تفخیذ]]{{یادداشت|استمتاع جنسی از ران دیگری، مانند مالیدن آلت به آن را تفخیذ گویند.(جمعی از پژوهشگران، فرهنگ فقه، ۱۴۲۶ق، ج۲، ص۵۵۷)}} صورت گیرد را لواط گفته‌اند.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ۱۳۸۱ش، ص۴۵۷.</ref> البته [[شهید ثانی]] و [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]] استعمال واژه لواط در جایی که دخولی صورت نگیرد را استعمال مجازی{{یادداشت|استعمال لفظ در غیر محل خودش.(مظفر، اصول الفقه، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۱۷.)}} دانسته‌اند.<ref>شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۱.</ref> <ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۷۶.</ref><br>

فقیهان شیعه از جمله [[علامه حلی]]، [[محقق حلی]]، [[شهید ثانی]] درباره مجازات لواط معتقدند، چنانچه این عمل با چهار بار [[اقرار]] یا گواهی چهار [[بینه شرعی|شاهد]] در دادگاه ثابت شود و لواط‌کننده و لواط‌دهنده بالغ باشند، مجازات آنها [[اعدام]] است<ref>برای نمونه رجوع کنید: محقق حلّی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۷؛ علامه حلّی، تحریر الأحکام الشرعیة، مؤسسه آل البیت(ع)، ج۲، ص۲۲۴؛ شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۲؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۷۹-۳۸۰؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، مؤسسه دار العلم، ج۲، ص۴۶۹، م۴.</ref> و هر کدام از آنها که غیربالغ باشد، تأدیب{{یادداشت|تنبیه و کیفری که حاکم شرع نسبت به مجرم غیر بالغ اجرا نموده و مقدار آن از حد شرعی کمتر است.(ترحینی عاملی، الزبدة الفقهیة، ۱۴۲۷ق، ج۹، ص۳۰۵.).}} می‌شود.<ref>برای نمونه رجوع کنید: علامه حلّی، تحریر الأحکام الشرعیة، مؤسسه آل البیت(ع)، ج۲، ص۲۲۴؛ شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، مؤسسه دار العلم، ج۲، ص۴۶۹، م۴.</ref> البته برخی فقیهان همچون [[سید ابوالقاسم خویی|ابوالقاسم خویی]] نظری غیر مشهور داشته و حکم [[اعدام]] لواط‌گر را در صورتی دانسته‌اند که وی [[محصن|مُحصِن]] (کسی که دارای همسر است و می‌تواند با او رابطه داشته باشد) باشد و الا مجازاتش را صد ضربه شلاق دانسته‌اند.<ref>برای نمونه رجوع کنید: محقق حلّی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۷؛ شهید ثانی، مسالک الأفهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۴۰۵؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۱، ص۳۸۰؛ خویی، سید ابو القاسم، تکملة المنهاج، نشر مدینة العلم، قم، چاپ بیست وهشتم، ۱۴۱۰ق.</ref> همانطور که ماده ۲۳۴ قانون مجازات اسلامی ایران نیز، به این مجازات اشاره دارد.<ref>[https://dotic.ir/news/5271 «قانون مجازات اسلامی»]، ماده ۲۳۴، پایگاه ملی اطلاع‌رسانی قوانین و مقررات کشور.</ref><br>

درباره حکمت حرمت لواط، در حدیثی به نقل از [[امام رضا(ع)]] آمده است: خداوند در آفرینش زنان و مردان آنها را با یکدیگر مرکب قرار داده و زنان را برای مردان و مطابق با طبع آنها آفریده است. جهت دیگر، آنکه این کار سبب انقطاع نسل و مفسده در تدبیر و نظم عالم می‌شود.<ref>ابن بابویه، عیون أخبار الرضا(ع)، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۹۷؛ علل الشرایع، منشورات المكتبة الحيدرية، ج۲، ص۵۴۷</ref><br>[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] مفسر بزرگ شیعی در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] در تفسیر آیه «أَئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِيلَ» ترجمه :آيا شما با مردها درمى‌آميزيد و راه [توالد و تناسل‌] را قطع مى‌كنيد. سوره عنکبوت آیه ۲۹ منظور از قطع سبیل را مُهمل و بی اثر ساختن راه تولید نسل و کنایه از رویگردانی از زنان و روی آوردن به مردان دانسته است. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۱۲۳.</ref> این در حالی است که قرآن از زنا و رابطه نامشروع مرد با زن تعبیر به راه بد و زشت کرده است «وَلَا تَقْرَبُوا الزِّنَا ۖ إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاءَ سَبِيلًا »و به زنا نزديك مشويد، چرا كه آن همواره زشت و بد راهى است. سوره اسراء آیه ۳۲. در نتیجه لواط از نظر منطق قرآن آثار وضعی اش شدیدتر است زیرا بریدن راه تناسل و فرزندآوری است هر چند هر دو  (لواط و زنا) از نظر قرآن فاحشه‌ و معصیتی زشت و شنیع هستند.{{یادداشت| سوره اسراء آیه ۳۲ وسوره نمل آیه ۵۴}}<ref>طباطبایی، المیزان، ج۱۸، ص۶۳، ج۱۳، ص۸۸.</ref>