استخاره: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[شهید اول]] در [[کتاب ذکری]] گفته است که پس‌ از خواندن‌ هریک از سوره‌های [[سوره حمد|حمد]](حداقل سه مرتبه و اگر نشد یک مرتبه) و [[سوره قدر|قدر]] ده مرتبه و نیز خواندن دعایی‌ مخصوص‌{{یادداشت| سه مرتبه: اللهم إني أستخيرك لعلمك بعاقبة الأمور، و أستشيرك لحسن ظني بك في المأمول و المحذور. اللهم إن كان الأمر الفلاني مما قد نيطت بالبركة اعجازه و بواديه، و حفّت بالكرامة أيامه و لياليه، فخر لي اللهم فيه خيرة ترد‌ شموسه ذلولا، و تقعض أيامه سرورا. اللهم إما أمر فائتمر، و اما نهي فانتهي. اللهم إني أستخيرك برحمتك خيرة في عافية؛ خدایا من از تو درخواست خیر مى‌کنم براى آگاهى‌ات به عاقبت کارها، و با تو مشورت مى‌کنم براى خوش‌گمانى‌ام به تو در آنچه مورد آرزو و بیم است. خدایا اگر این کار از آنهایى است که آغاز و انجامش به برکت بسته شده و روزها و شب‌هایش به کرامت پیچیده گشته، پس برایم اختیار کن. خدایا در آن خیرى باشد که سختى‌اش را سهل و نرم کنى و روزهایش را به شادمانى بازگردانى. خدایا اگر دستور است، انجامش دهم، اگر نهى است، خوددارى نمایم. خدایا به‌رحمتت خیرجویى مى‌کنم، خیرى در عافیت (شهید اول، ذکری الشیعه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۲۶۹و۲۷۰).}} یک‌ قبضه‌ از [[تسبیح (سبحه)|تسبیح]] یا تعدادی سنگریزه را جدا کرده‌ و دوتا دوتا می‌شمریم. اگر بازمانده‌ زوج بود، کار مورد نظر را انجام می‌دهیم و اگر فرد بود آن را ترک می‌کنیم یا بالعکس.<ref>شهید اول، ذکری الشیعه، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۲۶۹و۲۷۰.</ref>

پیش از اسلام، نوعی از استخاره به‌نام استقسام به ازلام رایج بود<ref>ابن‌حبیب، المحبر، دار الآفاق الجدیده، ص۱۹۶.</ref> که به‌وسیله تیرِ کمان انجام می‌شد.<ref>جصاص، احکام القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۳، ص۳۰۶.</ref>{{یادداشت| استقسام در لغت به‌معنای تمایل به انجام یکی از دو کار یا انتخاب یکی از دو چیز، و نیز طلب تعیین سهم خود از سهام دیگران، و هم چنین کوشش و جست‌جو برای دانستن مقدار سهم خود از سهام دیگران معنی شده است.}} [[محمود شلتوت|شیخ شلتوت]] عالم اهل سنت، با استناد به [[آیه]] ۳ [[سوره مائده]] که در آن استقسام به ازلام حرام اعلام شده، استخاره را مصداق نهی این آیه دانسته و آن را عملی نامشروع شمرده است؛<ref> عباسی‌مقدم، «بررسی مبانی و ماهیت استخاره»، ص۳۲.</ref> اما [[ لطف‌الله صافی گلپایگانی |آیت‌الله صافی گلپایگانی]] از [[ فهرست مراجع تقلید شیعه| مراجع تقلید شیعه]]، میان استسقام و استخاره تفاوت قائل شده، نظر شیخ شلتوت را رد کرده<ref> گلپایگانی، بحوث حول الاستسقام (مشروعیّة الاستخاره)، ص۸-۱.</ref> و برای [[مستحب|استحباب]]

* استخاره [[عبدالکریم حائری یزدی]] برای اقامت در [[قم]]: آیت‌الله حائری مؤسس [[حوزه علمیه قم]]، در ۱۳۴۰ق به قم رفت. در این سفر شماری از علما و اهالی قم از وی خواستند تا در آنجا ساکن شود. او نخست تردید داشت، اما پس از اصرار علما، استخاره کرد و در قم ساکن شد.<ref>طریقه‌دار، کندوکاوی درباره استخاره و تفأل، ۱۳۷۷ش، ص۳۸.</ref>{{یادداشت| کریمی جهرمی از [[مرتضی حائری یزدی|مرتضی حائری]]، فرزند شیخ عبدالکریم حائری نقل کرده كه پدرش پس از اصرار عدّه‌ای از علما و اهالی (قم و [[تهران]])، بالای سر [[حضرت معصومه سلام الله علیها|حضرت معصومه]] عليها السلام برای ماندن در قم استخاره کرده و اين آيه آمده بود: «وَأتُؤني بِأَهْلِكُمْ اَجْمعينَ» [[سوره یوسف]] آیه۹۳. اين آيه خطاب به [[یوسف (پیامبر)|حضرت يوسف]] است که به برادران خود فرمود: «همه اهل و بستگان خود را نزد من بياوريد»https://www.hawzahnews.com/news/350149/.}}