معجم رجال الحدیث (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

در مقدمه کتاب، از شش موضوع درباره علم رجال، به‌تفصیل، بحث شده است؛ موضوعاتی چون ضرورت علم رجال، معیارهای [[ثقه|وثاقت]] راوی و اعتبار احادیث [[کتب اربعه|کتب اربعهٔ]] حدیثی شیعه.

سید ابوالقاسم موسوی خویی (۱۲۷۸-[[۱۳۷۱ش]]) از [[مرجع تقلید|مراجع تقلید]] و از شاگردان [[محمدحسین غروی نائینی|میرزای نائینی]] و [[محمدحسین غروی اصفهانی|محقق اصفهانی]] بوده است.<ref>پیری سبزواری، «آیت‌الله العظمی سید ابوالقاسم خویی؛ قرآن‌شناس بزرگ معاصر»، ص۳۰؛ انصاری قمی، «نجوم امت - حضرت آیت‌الله العظمی حاج سید ابوالقاسم خویی»، ص۵۷.</ref> او پس از درگذشت [[سید محسن طباطبائی حکیم|سید محسن طباطبایی حکیم]]، مرجع‌تقلید برتر عراق شد.<ref>شریف رازی، گنجینه دانشمندان، ۱۳۵۲–۱۳۵۴ش، ج۲، ص۳–۵؛ رئیس‌زاده، «خویی، ابوالقاسم»، ص۵۱۵.</ref>

معجم رجال الحدیث را جامع‌ترین و روشمندترین کتاب رجالی شیعه می‌دانند و می‌گویند این کتاب ویژگی‌های مثبتی دارد که در دیگر کتاب‌های رجالی نیست. بررسی راویان از زوایای مختلف و رویکرد انتقادی به دیدگاه‌های گذشتگان، به‌ویژه کتاب‌های اولیه رجالی و بازنگری در آن دیدگاه‌ها از آن جمله است.<ref>ونکی و دیگران، «روش آیت‌الله خویی در تعامل با اصول اولیه رجالی»، ص۱۲۰.</ref>

به‌گفته نویسنده کتاب در مقدمه آن، علم رجال از دیرباز موردتوجه دانشمندان و [[مجتهد|فقیهان]] بوده است؛ اما در زمان حاضر به آن بی‌اعتنایی می‌شود؛ در حالی که [[اجتهاد]] و استنباط احکام شرعی به آن وابسته است. ازاین‌رو تصمیم گرفته کتابی جامع و کامل در این زمینه بنویسد که تمام امتیازات و خصوصیات این علم را دارا باشد.<ref>نگاه کنید به خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۱-۱۲.</ref>

خویی در تألیف معجم رجال الحدیث دستیارانی داشته که در تنظیم، استنساخ، تصحیح، مقابله و ارجاعات کتاب، به او کمک کرده‌اند.<ref>مختاری، «نکته‌ها»، ص۲۲۲-۲۲۳.</ref> این گروه عبارت‌اند از: محمد مظفری، حیدرعلی هاشمیان، یحیی اراکی، سید مرتضی نخجوانی، [[سید عبدالعزیز طباطبایی یزدی|سید عبدالعزیز طباطبایی]]، سید جواد گلپایگانی، محمدکاظم خوانساری، فخرالدین زنجانی، محمد تبریزی، غلامرضا رحمانی، و سید مرتضی حَکَمی.<ref> مختاری، «نکته‌ها»، ص۲۲۳؛ نگاه کنید به خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱، ۱۴۱۳ق، صفحه ل.</ref>

#ضرورت [[علم رجال]]، رد نظر منکران نیاز به علم رجال و دیدگاه کسانی که کتب اربعه را قطعی‌الصدور می‌دانند؛<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۷.</ref>