نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''نامه امام حسین(ع) به اشراف بصره''' نامه‌ای که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] قبل از [[واقعه کربلا]] به بزرگان [[بصره]] نوشت و آنان را به یاری خود فراخواند. امام در این نامه خلافت را حق [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|اهل‌بیت]] عنوان کرده و سکوت آن‌ها را در برابر [[غصب خلافت]] به منظور حفظ وحدت دانست. امام با اشاره به از میان رفتن [[سنت|سنت پیامبر اسلام(ص)]] و احیای بدعت‌ها، از بزرگان بصره خواست تا به او بپیوندند. این نامه در قالب چند نسخه با متن واحد و یا یک نسخه مشترک، توسط سلیمان ملقب به [[سلیمان بن رزین|ابورزین]] ارسال شد.

عموم اشراف بصره به نامه امام حسین(ع) پاسخ نداده و اشخاصی چون [[احنف بن قیس]]، دعوت امام را رد کردند؛ چنان‌که [[منذر بن جارود]] با اطلاع دادن به [[عبیدالله بن زیاد]] حاکم وقت بصره، زمینه دستگیری و شهادت قاصد امام را فراهم کرد. در مقابل [[یزید بن ثبیط عبدی|یزید بن نبیط]] به همراه دو تن از پسرانش برای یاری رساندن به امام حسین(ع)، از بصره گریخت و پس از ملحق شدن به امام، در [[کربلا]] به شهادت رسید. [[یزید بن مسعود نهشلی]] نیز پس از جمع کردن قبیله‌اش، به امام حسین(ع) نامه نوشت و قول مساعدت داد؛ اما زمانی‌که عازم حرکت بود، از شهادت امام مطلع گردید.

این نامه از سوی [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] به سران و اشراف بصره<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۵۷.</ref> و یا [[شیعه|شیعیان]] امام<ref>دینوری، اخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۳۱.</ref> در [[بصره]] نگاشته شد. طبری در ابتدا به سران پنج‌گانه بصره که مخاطبان این نامه هستند، اشاره کرده؛ اما در ادامه از شش نفر نام برده است<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۵۸.</ref> که نام آنان در برخی منابع دیگر نیز به چشم می‌خورد.<ref>ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۳۷.</ref> این افراد عبارتند از: [[مالک بن مسمع بکری]]، [[احنف بن قیس]]، [[منذر بن جارود]]، [[مسعود بن عمرو]]، [[قیس بن هیثم]]، [[عمرو بن عبیدالله بن معمر]]. البته در منابع دیگر از [[یزید بن مسعود نهشلی]] نیز یاد گردیده است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۹۰.</ref>

پیک این نامه را سلیمان<ref>طبری، تاریخ طبری، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۳۵۷؛ ابن اعثم، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۳۷.</ref> یا سلمان<ref>دینوری، اخبار الطوال، ۱۳۶۸ش، ص۲۳۱؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۵۷.</ref> ملقب به [[سلیمان بن رزین|«ابورزین»]]<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۹۰؛ قرشی، حیاه الإمام الحسین(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۲۳.</ref> از موالیان امام حسین(ع) دانسته‌اند.<ref>ابن طاوس، اللهوف، ۱۳۴۸ش، ص۳۸.</ref> وی تمام تلاش خود را به کار بست تا به سرعت به [[کوفه]] برسد.<ref>قرشی، حیاه الإمام الحسین(ع)، ۱۴۱۳ق، ج۲،ص۳۲۳.</ref> گاه از شخص دیگری با نام [[ذراع سدوسی]] نیز به عنوان پیک امام نام برده شده است.<ref>امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۹۰.</ref>