علی بن هبةالله
ابوالحسن على بن هبة الله بن عثمان بن احمد بن ابراهیم موصلى مشهور به ابن رائقة، محدث امامى در قرن چهارم و پنجم قمری است.
از زندگی و احوال او چیزی در دست نیست، اما او را از حافظان بزرگ حدیث و موثق شمرده‌اند.[۱] بررسى مشایخ و راویان وی نشان مى‌دهد که از معاصران سید مرتضى و شیخ مفید بوده و از شیخ صدوق و على بن احمد طبری آملى روایت کرده است.[۲] عبدالرحمان بن احمد مفید نیشابوری [۳] و ابوالفرج محمد بن على کاتب[۴] از او روایت کرده‌اند.
کتاب‌های المتمسک بحبل آل الرسول، الانوار فى تاریخ الائمة الابرار و الیقین فى اصول الدین به او منسوب است.[۵]
پانویس
یادداشت
منابع
- ابن رستم طبری، محمد، دلائل الامامة، نجف، ۱۳۸۳ق.
- منتجب الدین، على، فهرست، به کوشش عبدالعزیز طباطبایى، قم، ۱۴۰۴ق.
- نجاشى، احمد، رجال، قم، ۱۴۰۷ق.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: دایرة المعارف بزرگ اسلامی