بحث:ناووسیه
@Golpoor:
- برای احترام به ائمه از علائم اختصاری (ع)، (س)، و (ص) استفاده می شود و در متن از علیه السلام و ... استفاده نمی شود.
- در مداخل ویکی، بخشی به عنوان مقدمه نداریم اگر مطلبی است که لازم است آورده شود باید در بخش های دیگر گنجانده شود.
- همچنین استفاده از عناوینی همچون سرانجام و زمانه شناسی مناسب شاید سرانجام را به انقراض تغییر دهیم بهتر باشد و بتوان از عنوان پیدایش به جای زمانه شناسی استفاده کرد آنچه به ویکی نزدیکتر مطالبی است که با پیدایش ناووسیه مرتبط است.
- وقتی از ناوبری فرق شیعه استفاده می کنیم دیگر نیازی به الگوی درگاه شیعه نیست.
- شروع شناسه مناسب نیست. شناسه باید با مهمترین شاخصه ناووسیه شروع شود مثلا از فرق شیعه و پیروان ناووس ....
- مداخلی همچون فطحیه و اسماعیلیه به عنوان جستارهای وابسته بیاید.
- به نظرم وقتی که منابع یک گروهی را فرقه نامیده اند ما نمی توانیم از فرقه نامیدن آنها طفره برویم هر چند در متن می توانیم گزارش کنیم که برخی اینها را فرقه نمی دانند.--Shamsoddin (بحث) ۲۴ دسامبر ۲۰۱۷، ساعت ۲۳:۲۹ (+0330)
نکات اصلاحی
@Golpoor:
- همواره ترتیب بیان مسائل عینی، سپس مسائل تحلیلی را رعایت کنید. بر همین اساس در مقاله ناووسیه، باید ابتدا این فرقه را معرفی کنید، باورهایشان را بگویید، و بعد به دلایل نامگذاری و زمینه‌های پیدایش بپردازید. بنابراین بخش باورها باید به ابتدای مقاله منتقل شود.
- آنچه در اولین جمله از بخش اول گفته‌اید، با منبعی که به آن ارجاع داده‌اید همخوانی ندارد. آیت الله سبحانی، ناووسیه را از جمله فرقه‌هایی تلقی می‌کند که در عالم وهم و خیال ایجاد شده‌اند.(سبحانی، بحوث فی الملل والنحل، ۱۴۱۶ق، ص۴۲-۴۳.) آنچه درباره شرایط دشوار شیعه پس از رحلت امام صادق آورده‌اید، در متن آیت الله سبحانی، درباره ناووسیه گفته نشده؛ چرا که سبحانی در فصل «فرق الشیعة بین الحقائق والأوهام»، ابتدا فرقه‌های -از نظر او- وهمی را بیان کرده، سپس سه ستاره گذاشته تا بحث پایان‌یافته تلقی شود، و پس از آن، شرح فرقه‌های -از نظر او- واقعی را بیان کند و جمله اول بخش اول متن شما، ناظر به همین بخش دوم است که درباره فرقه‌های از نظر او واقعی است که طبعا ناووسیه جزء انها نیست.
- بخش اول، پاراگراف دوم، جمله دوم: «برخی معتقدند که روایات امام صادق(ع) پیرامون مهدویت، در پیدایش این فرقه بی‌تاثیر نبوده است.» مقاله‌ای که در پانویس این گزاره آورده‌اید، تقریبا هیچ نشانی از آنچه گفته‌اید ندارد. یعنی متن به هیچوجه نمی‌گوید که روایات امام صادق پیرامون مهدویت بود که در پیدایش فرقه ناووسیه تاثیری و حداقل تاثیری داشت یا بی‌تاثیر نبود؛ بلکه در آخرین پاراگراف صفحه ۱۸، ابتدا «سوءاستفاده از جریان مهدویت» را تصریح می‌کند و در انتها می‌گوید که «این افراد احادیثی را درباره مهدویت امام صادق به ایشان نسبت می‌دادند.» اینکه احادیث امام صادق در شکل‌گیری فرقه بی‌تاثیر نبوده کجا و اینکه بعضی با سوءاستفاده از جریان مهدویت و جعل حدیث، به ساختن فرقه دست‌زده‌اند کجا؟ همانطور که در مستند کردن رخدادها و نظرات، تلاش می‌کنید، در انتقال درست و محتاطانه آن هم دقت کنید. جمله بعدی هم دقیقا همین مشکل را دارد: «چنان که برخی از محققان معاصر بر این اعتقادند که مهدی دانستن امام کاظم در اثر حجم زیاد روایات مهدوی پدرشان بوده است.» در هیچ جای صفحه‌ای که در پانویس ذکر کرده‌اید، حتی اشاره‌ای به «حجم زیاد» نشده و حتی اشاره‌ای به ناووسیه هم نشده. تحلیل منبع مذکور، مبتنی بر ابهام در احادیث مهدوی و سوءاستفاده از ابهام مذکور است، نه اصل احادیث یا زیاد بودن آنها.
- هر بخش یا زیربخش را مستقل بنویسید. آغاز کردن یک بخش یا زیربخش با اینچنین جمله‌ای نادرست است: «برخی بر این اعتقادند که علت نامگذاری آنان بدین‌نام، انتساب ایشان به فردی به نام ابن ناووس است». بهتر بود می‌نوشتید: «دلیل نامگذاری ناووسیه، انتساب آنان به فردی به نام ابن ناووس دانسته شده است.» بخش باورها هم با «این گروه» آغاز شده؛ در حالی که باید با فرقه ناووسیه آغاز می‌شد. بخش «علت نامگذاری» در مجموع طولانی و حاوی اطلاعات اضافی است.
- استفاده از عبارت جانبدارانه «در مصداق‌شناسی قائم به اشتباه رفتند»، اشتباه است. بهتر بود می‌نوشتید: فرقه ناووسیه، بنابر آنچه شیخ صدوق نوشته، پس از شهادت امام صادق(ع) در سال ۱۴۸ق، در شناخت قائم به اشتباه رفتند». علاوه بر این، آنچه شیخ صدوق در کمال الدین آورده، متفاوت از آن چیزی است که شما آورده‌اید. در همان ترجمه‌ای که شما در پانویس آورده‌اید، آمده است که «تا آنکه خداوند گفته آنها را با مرگ وی بیهوده ساخت.»؛ یعنی شیخ صدوق، اشتباه آنها در تعیین مصداق اشتباه قائم را مربوط به پس از شهادت امام صادق ندانسته است.
- نوزده بار از «ایشان» استفاده کرده‌اید. لطفا به جای همه موارد، کلمه دیگری بگذارید.
- در بخش انقراض، به نظرات برخی از جمله شیخ مفید اشاره کرده‌اید که در وجود فرقه ناووسیه شک کرده‌اند. اگر شخصی مثل شیخ مفید در اصل وجود این فرقه تشکیک کرده، طبیعی است که این گزاره و گزاره‌های همسو، در بخش‌های ابتدای مقاله ذکر شود، نه در انتهای مقاله. بنابراین خواننده باید از ابتدا در جریان تردید در اصل وجود این فرقه قرار گیرد. بهتر است معرفی اولیه و علت نامگذاری، به همراه شواهد عدم وجود و شواهد انقراض، در یک بخش در اول مقاله ذکر شود، و پس از آن به باورها و علت پیدایش پرداخته شود.
- شناسه بسیار خلاصه نوشته شده. یا متن بیش از اندازه طولانی است. سعی کنید این دو متناسب با هم باشند.
موفق باشید ۰ حسن اجرایی (بحث) ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۵۷ (+0330)
@Hasanejraei: باتشکر موارد اصلاح شد.--Golpoor (بحث) ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۰ (+0330)
پیشنهادات جدید
@Golpoor:
- بخش علت نامگذاری خیلی مشوش است و نیاز به تمیزکاری دارد. من قسمت‌هایی را تغییر دادم ولی هنوز خوب نیست. البته کل متن مقاله نیاز به تمیزکاری دارد.
- در بند آخر بخش "علت پیدایش" متن به گونه ای است که امام را مقصر گمراهی گروه‌هایی که از شیعه اثناعشریه جدا شدند برمی‌شمرد، حال آنکه عدم توانایی آنها در برداشت صحیح از سخنان امام دلیل آن بوده است.
- بخش آخر مقاله (اعتبار روایات) ناقص است. آیا اگر شرطی را که شیخ طوسی گذاشتند وجود داشت هرآنچه آنها روایت کردند قابل اطمینان است؟
- به نظرم اگر بخشی اضافه شود و نظر متکلمان و محدثان شیعه به صورت متمرکز بیان شود بهتر است. متن مضطرب است و مخاطب عام نمی‌تواند درک جامعی پیدا کند.
--Bahrami (بحث) ۱۳ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۱۵ (UTC)
@Bahrami:
- سلام به نظر حقیر نیز بخش «علت نامگذاری» با ویرایش‌های صورت گرفته مشوش شده است. به زعم بنده متن اولیه بهتر است.
- دلیل اصلی در علت پیدایش در پاراگراف اول آمده است.(شرایط دشوار شیعه و ...) در تکمله این بحث در بند دوم سعی شده تا برخی از تحلیل‌های محققان در مورد برداشت‌های اشتباه از احادیث مهدویت و تاثیرگذاری در پیدایش این فرقه آورده شود و حتی از متن «عدم توانایی آنها در برداشت صحیح از سخنان امام»، فهمیده می‌شود و به نظر حقیر، هرگز چنین برداشت نمی‌شود که امام مقصر گمراهی است.
- به نظر بنده نیز بخش «اعتبار روایات» با توجه به اهمیت کم آن و قوت قول ساختگی بودن این فرقه، اضافی است؛ لذا بهتر است حذف شود. Golpoor (بحث) ۱۴ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۹:۵۹ (UTC)
@Golpoor:
- نظری که در مورد علت پیدایش ابراز کردم از منظر یک خواننده بود، یعنی من در اولین باری که این متن را مطالعه کردم آنچه متبادر به ذهن می‌شد را خدمتتان عرض کردم. اکنون که با توضیحات شما یک بار دیگر دقیق‌تر متن را دیدم متوجه شدم که واقعاً امام مقصر دانسته شده است. هم در بند اول و هم در بند دوم. شرایط شیعه دشوار بوده و امام [نعوذ بالله] نتوانسته‌اند مدیریت درستی داشته باشند و با سخنان دوپهلو و ابهام‌آمیز موجب حیرانی شیعه و تشکیل فرق متعدد شده‌اند؛ نستجیر بالله.--Bahrami (بحث) ۱۵ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۰۲:۳۶ (UTC)
@Bahrami:
جسارتا
به نظر حقیر، از متن، مدیریت صحیح امام صادق(ع) در شرایط خاص آن زمان برای حفظ جان امام بعدی فهمیده می‌شود و این امر کاملا مشهود است. اینکه امام(ع)، (به علت شرایط دشوار و خطر مسلم سوء قصد به جان امام بعدی) مستقیما تصریح به امامت امام کاظم(ع) در میان عموم مردم نکردند و برای خود چند وصی مشخص نمودند و یا اینکه در این زمان به خاطر عدم شناخت عامه شیعه از امام بعدی، فرقه‌های متعددی از بدنه شیعه امامیه جدا شدند، از مسلمات تاریخی و روایی است.
البته متن اولیه بارگزاری شده بهتر از این متن است؛ لذا متن اولیه را جایگزین نمودم. شاید ایرادات شما را رفع کند.