بحث:روزه‌خواری
سلام
@Salehi:
ضمن تشکر از زحمات نویسنده محترم:
- در دو سه خط اول شناسه یا به عبارتی در سرشناسه چند نکته خوب است رعایت گردد:
- روزه‌خواری چیست؟ روزه یک چیزی است که آن را می‌خورند؟ در حد یک نیم بند تعریف شود در سرشناسه و بعد سراغ مجازات آن رفته شود. مثلاً گفته شود: روزه‌خواری باطل‌کردن روزه به‌وسیله یکی از چیزهایی است که روزه را باطل می‌کند. که حالا یا خوردن و آشامیدن است یا سیگار کشیدن و بقیه موارد.
- قید «عمدی» در همان ابتدا بیاید.
- به‌جای کلمه عام «کفاره»، کفاره روزه بیاید.
- اصلاً مناسب نیست که این حدیث امام صادق(ع) در سرشناسه و حتی شناسه بیاید. این حدیث خودش با توجه به احادیث دیگر وقتی در نظر گرفته شود نیازمند تبیین و تفسیر است و در شناسه حق آن ادا نمی‌گردد.
- در همان شناسه به جای «تظاهر به روزه‌خواری»، تعبیر «روزه‌خواری علنی» یا «روزه‌خواری در ملأ عام» بیاید درست‌تر است.
- مشخص شود که در کدام کشور حکم عجیب اعدام در ازای روزه‌خواری وجود دارد.
- به‌نظرم مباحث مربوط به روزه‌خواری علنی با خود مبحث روزه‌خواری به طور عام، دقیق از هم تفکیک نشده است. جا دارد یک عنوان اصلی با عنوان «روزه‌خواری علنی» ایجاد شود. مجازات‌ها هم ذیل آن بیان شود.
- آیا جا دارد بین دو نوع روزه‌خواری، یعنی آنچه به عمد صورت می‌گیرد و آنچه بر اثر عذر شرعی است، تفکیک کرد؟
- اصلا مجازات اعدام با عمل روزه‌خواری تناسب ندارد و لذا بعضی مقیدش کرده‌اند به تکرار روزه‌خواری به واسطه عملی خاص و نه به طور مطلق و به‌نظرم خیلی آن را برجسته نکنید و با اشاره‌ای بگذرید.
- به‌نظرم اشاره‌ای بشود که رستوران‌ها و اماکن عمومی هم موظفند که سرویس ندهند و در غیر این صورت مجازات می‌شوند.
باتشکر
حمزه احمدی (بحث) ۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۱۶ (+0330)
- سلام وادب وخدا قوت...(جرم‌انگاری روزه‌خواری در ایران ذیل ماده ۶۳۸ کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی ایران صورت گرفته است که طبق آن برای کسی که در ملاء عام مرتکب عمل حرام شود، به حبس از ده روز تا دو ماه و تا ۷۴ ضربه شلاق محکوم می‌شود) استناد به این قانون معرکه آراء است و روزه خواری مصداق روشنی برای این قانون شمرده نشده است. به عنوان نمونه نگاه کنید به:https://www.khabaronline.ir/news/1618957/ ماده۶۳۸ این است:«هرکس علنا در انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی کند، علاوه بر کیفر عمل به حبس از 10 روز تا دو ماه یا تا (۷۴) ضربه شلاق محکوم می‌شود و درصورتی‌که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نیست؛ ولی عفت عمومی را جریحه‌دار کند، فقط به حبس از 10 روز تا دو ماه یا تا (۷۴) ضربه شلاق محکوم خواهد شد».تبصره ماده 306 که بیان می‌دارد: «منظور از جرائم منافی عفت در این قانون، جرائم جنسی حدی، همچنین جرائم رابطه نامشروع تعزیری مانند تقبیل و مضاجعه است». از این تاریخ به بعد دو تفسیر متفاوت بین قضات کیفری رایج شد: گروهی که روزه‌خواری را مانند گذشته جرم می‌دانند و دسته‌ای که به اسناد این تبصره روزه‌خواری را هرچند عملی خلاف شریعت اسلام و حرام می‌دانند؛ ولی با توجه به عدم اطلاق وصف جریحه‌دارکردن عفت عمومی بر آن، موضوع را خارج از ماده 638 قانون مجازات اسلامی دانسته و از تاریخ تصویب تبصره ماده 306 قانون آیین دادرسی کیفری (1394.4.24)، فاقد وصف کیفری می‌دانند. الامر الیکم. Mahdi1382 (بحث) ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۰۰ (+0330)
با سلام
@Salehi: عرض سلام و خداقوت به نویسنده محترم.
در خط دوم شناسه آمده: «روزه‌خواری در ملأ عام در برخی از کشورهای اسلامی جرم محسوب شده است و مجازات‌هایی مانند زندان، شلاق و جریمه نقدی برای آن در نظر گرفته شده است.» اینجا دو جمله داریم که شما در هر دو از ساختار نحوی مجهولی یا فعل مجهول استفاده کردید که جمله اول به‌لحاظ اصول نگارش و ویرایش نادرسته و جمله دوم درست. (اساساً اساتید میگن کاربست فعل مجهول در زبان فارسی باید کمتر و کمتر بشه و فقط در موارد ضروری استفاده بشه.)
در ساختار مجهولی نباید نهاد بیاد؛ نهاد در ساختار فعل معلوم میاد؛ مثلاً: علی شیشه را انداخت.(معلوم)/شیشه انداخته شد(مجهول)؛ حالا در جمله اول، روزه‌خواری نهاد ماست و براش از فعل مجهول «محسوب شده است» استفاده شده که غلطه اما جمله دوم چون نهادش به قرینه و عطف حذف شده، ساختار مجهولیش درسته؛ لذا جمله اول باید این‌گونه باشد: «روزه‌خواری در ملأ عام در برخی از کشورهای اسلامی جرم است و مجازات‌هایی....در نظر گرفته شده است.» یا بگیم: «برخی کشورهای اسلامی روزه‌خواری در ملأ عام را جرم دانسته‌اند و....» هیچ ایرادی هم به گزارشی بودن یا نبودنش وارد نیست، اتفاقا در بهترین فرم گزارشی قرار داره. باتشکر.--H.S (بحث) ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۴:۰۷ (+0330)
سلام مجدد خدمت نویسنده محترم
@Salehi:
یک بخشی با عنوان «حرمت روزه‌خواری و مجازات آن» وجود دارد که به‌نظرم این عنوان دقیق نیست. نویسنده محترم مستحضرند که نفس روزه‌خواری جرم نیست و جرم‌انگاری نشده تا برای آن در قانون مجازات تعریف شود، بلکه صرفاً حرام شرعی است؛ اما تظاهر به روزه‌خواری است که جرم‌انگاری شده و لذا برای آن مجازات تعریف شده است. حمزه احمدی (بحث) ۲۸ فوریهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۱۵ (+0330)
- @H.ahmadi:
- سلام. اتفاقا این مورد شما مد نظرم بود به همین دلیل دو تا تیتر زدم یکی حرمت روزه خواری که فقها به بحث های آن پرداختند و دیگر تظاهر به روزه خواری که در جرم انگاری شده. در مورد اول اصلا بحث تظاهر نیست در متون هم بود ممکن است کسی در خفا هم روزه خواری کرده باشد و بعد اقرار کند. اون مورد صاحب عروه را هم گفتم که نظر متفاوت هم وجود دارد. کلمه مجازات را هم می خواستم بنویسم حد که باز هم اختلاف نظر بود بعضی حد گفته اند بعضی تعزیر به همین دلیل نوشتم مجازات.--Salehi (بحث) ۱ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۲۹ (+0330)